شوشان - دکتر حسن دادخواه :
در تقویم کشورمان در سراسر هفته های سال، مناسبت های فرهنگی فراوانی دیده می شود. مانند روز زن، روز مرد و پدر، روز دختر، روز جوان و مانند آن.
این مناسبت ها معمولا با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی یا شورای فرهنگ عمومی کشور در تقویم کشورمان گنجانده شده است.
هدف محوری از اختصاص یک روز به این نام ها و مناسبت ها، برجسته کردن اهمیت آن، نزد افکار عمومی و اثبات این نکته است که دولت و حکومت در ایران به آن مقوله توجه ویژه ای دارد.
شوراهای تصمیم گیرنده و کارشناسان آن، با پیش فرض هایی کوشش کرده اند تا از نشانه ها و المان های دینی و مذهبی در این راستا بهره ببرند و روز تولد شخصیت های دینی و مذهبی و امامان علیهم السلام را دستمایه نامگذاری قرار دهند و روزهایی را به روز جوان و روز زن و روز پدر و روز دختر نامگذاری کنند.
اما پیش فرض های آنان چه بوده است؟ در خوشبینانه ترین پاسخ می توان گفت که
اعضا و کارشناسان شوراهای تصمیم گیرنده براین فرض بودند که با نامگذاری سالروز تولد این شخصیت ها که در تقویم تاریخ هجری قمری قرار دارد و در تاریخ هجری شمسی کشورمان، روزهایی متغیر و چرخشی است، به ترویج دین و روحیه دینی کمک کرده اند.
آنان گمان و فرض می کنند که مثلا زنان و دختران و مردان و جوانان کشورمان، ضرورتا آن شخصیت های تاریخی را الگوی رفتاری امروز خویش قرار خواهند داد و اصولا سیره آن شخصیت ها می تواند در حال حاضر نیز پاسخگوی دغدغه ها و کاستی های زندگانی امروزین باشد.
البته تبیین میزان درستی و نادرستی این فرض و گمان ها، نیازمند بررسی های جامع و علمی است ولی به نظر می آید که این مناسبت ها، تناسب و ارتباط استوار و دقیقی با روز تولد شخصیت مورد نظر ندارد و نمی تواند گره ای بگشاید.
برای نمونه گره گشایی از مسائل و مصائب امروز جوانان کشورمان، از چنان پیچیدگی و دشواری برخوردار است که ظرفیت معنوی شخصیت ها و نمادهای دینی نمی توانند کمکی به حل مشکلات نمایند و یا مشکلات و کاستی های زنان و دختران کشورمان هیچ سنخیتی با سیره و نقش آفرینی تاریخی شخصیت مورد نظر ندارد.
در این میان، دستگاه های اجرایی در سراسر کشور بر اساس پروتکل های نوشته و نانوشته خود را موظف می دانند که با سکوت از کنار این مناسبت ها رد نشوند تا مورد ملامت های احتمالی و ذهنی قرار نگیرند و از این رو با نوشتن و انتشار یک شادباش ، آن را از سر می گذرانند فارغ از اینکه چه لطمه و صدمه ای به باورهای دینی جامعه زده اند لطمه ای که بی صداست و زیان و زخم های آن در گذر زمان رخ می نماید و موجب کم توجهی مردم به بزرگی و معنویت شخصیت ها و الگوها می گردد و هیچ مقامی، مسئولیت این بی اعتنایی به المان های دینی را نمی پذیرد.