در شرایطی که از سال 97 با بدعهدی و خروج دولت امریکا از توافق برجام، حتی صادرات و واردات کالا و خدمات با محدودیت جدی مواجه شده اند، انتظار افزایش ورود سرمایه های خارجی انتظاری بیهوده است.

در واقع طی چند سال گذشته که بدترین روابط سیاسی با کشورهای صاحب سرمایه ایجاد شده است، اگر میزان سرمایه گذاری افزایش می یافت جای تعجب داشت نه اکنون که سرمایه گذاری کاملاً منطبق با شرایط موجود کاهش یافته است.

۹. با توجه به توضیحات مقدماتی فوق، می توان گفت که در صورتی که پیش نیازهای لازم برای جذب سرمایه گذاری خارجی فراهم باشد، سرمایه گذاری خارجی می تواند به افزایش رشد و رفاه اقتصادی کشور منجر شود. اما آیا این پیش نیازهای در کشور وجود دارند؟

۱۰. می توان گفت که تقریباً هیچ یک از پیش نیازهای لازم برای جذب سرمایه گذاری خارجی وجود ندارد، زیرا کشوری به دنبال جذب سرمایه‌گذاری خارجی می‌رود که از کل سرمایه‌های داخلی خود استفاده کرده باشد، اما همچنان پتانسیل‌های انسانی، فکری و مدیریتی مازادی دارد که می‌توانند بسترساز رشد و رفاه اقتصادی کشور شوند اما سرمایه کافی در دسترس نیست.

۱۱. براساس اطلاعات و آمار موجود، بخش اعظم واحدهای تولیدی و خدماتی به خصوص در صنایع، با حدود 30 تا 40 درصد ظرفیت اسمی خود مشغول کار هستند و همزمان هزاران طرح نیمه تمام در کشور وجود دارد.

۱۲. روی دیگر سکه ی این آمار آنست که بیش از 60 درصد سرمایه های کشور در بخش تولید و میلیاردها تومان سرمایه در طرح های نیمه تمام رها شده و بلااستفاده مانده است. در این شرایط کدام عقل و منطق اقتصادی اجازه می دهد به جامعه ای که کفایت استفاده از سرمایه های موجود خود را ندارد و یا در واقع حجم عظیمی از سرمایه های موجودش هدر می روند، در بازارهای بین المللی راه بیفتد و با التماس سرمایه گذاران خارجی را به کشور دعوت کند؟

۱۳. بعلاوه، در حالیکه در اغلب سال های سه دهه ی گذشته، ضعیف ترین روابط سیاسی را با کشورهای خارجی صاحب سرمایه و سرمایه گذار داشته ایم، کدام عقل سلیم انتظار ورود سرمایه گذار خارجی را دارد.

برچسب ها: مرتضی افقه ، اقتصادی ، اقتصاد خوزستان ، شوشان

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه