احتمالا این تصویر از عدالتخواهی، که فرد عدالتخواه خودش را بیاندازد وسط میدان و با یک کوله پشتی و یک دوربین در دست، کف خیابان‌ و در دل بحران‌ها خودش را قراردهد، به ماجراهای چگوارا و چریک‌ بازی‌هایش در نقش یک عدالتخواه باز می‌گردد که در پس‌زمینه‌ی ذهن ما نقش بسته است و باعث شده تا ما عدالتخواهی را صرفاً اقدامات چریکی و هیجانی بدانیم که تنها در تحصن‌ها، تجمعات و در میان هاله‌ای از گاز اشک آور و مردمی که گوجه و تخم مرغ به طرف مقابلشان پرتاب می‌کنند ظهور و بروز پیدا می‌کند. اخیراً هم جوانان جویای نام زیادی دیده شده که هرجا چهار نفر دورهم جمع می‌شوند سریعاً سروکله‌ی شان پیدا می‌شود برای عدالتخواهی‌، که در موارد بسیاری، هدف نه حمایت از معترضین مورد ظلم واقع شده، بلکه دیده شدن و کاررسانه‌ای و شوآف بوده است.

سوال اصلی اینجاست که آیا تنها راه عدالتخواهی و دفاع از مظلوم، این آرتیست بازی‌هاست یا می‌شود از راه‌های دیگر هم عدالتخواهی‌ کرد و حتی موثرتر هم واقع شد؟

تجربه ثابت کرده‌است که در فضایی که رسانه‌ها و مطبوعات دستشان آنقدرها که باید و شاید در افشای مفاسد و دفاع از مظلومین باز نیست، این نوع عدالتخواهیِ چریکی، در بهترین حالتش، آن‌هم با هدف دفاع از مظلوم و خلوص نیت و بدور از شوآف، منتهی می‌شود به برخوردهای قضایی و یا حساس‌شدن بخش‌های امنیتی که تو تهِ پیازی یا سرِ پیاز؟

عدالتخواهی کارآمد در چنین فضایی، اگر می‌خواهد موثر واقع شود و نه پیامد منفی چندانی داشته باشد و نه شائبه‌ی شوآف بودن، بهتر است از کانال‌های رسمی و غیررسمی، از جمله نفوذ احزاب در حاکمیت، پرورش و ورود چهره‌های جدید کارآمد و دغدغه‌مند در انتخابات و یا معرفی آنها برای انتصاب در جایگاه‌های تصمیم‌گیری برای رفع معضلات مردم، رایزنی غیررسمی با مسئولین و توجیه مقامات رده بالا برای ایجاد تغییر و رسیدگی به مطالبات مردمی و... صورت گیرد‌.

در این میان مهم‌ترین و اصولی‌ترین روش عدالتخواهی، روشنگری و آگاهی بخشی جامعه است، بطوریکه اذهان عمومی متوجه و دغدغه‌مند مشکل و معضل بوجودآمده شوند‌، که این موضوع نیازمند تلاش و فداکاری خالصانه در جهت تنویر افکار عمومی است که رسالتی بس ارزشمند و والا می‌باشد.

بطور کلی در عدالتخواهی بایست از حرکات ساختارشکنانه، حساسیت برانگیز و هیجانی دوری کرد و به سوی منطق، دیالوگ و عقلانیت رفت و از روابط غیررسمی و رایزنی‌ها با مسئولین و مقامات رده بالای حاکمیت از یک سو و آگاه‌سازی جامعه نسبت به مشکل و معضل بهره جست تا بتوان شاید مرهمی بود بر زخم‌ اقشار مظلوم جامعه.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه