- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
به یاد جان هایی که ۱۲ آبان در دانشگاه کابل پرپر شدند
شوشان / پژمان کریمی:
حمله تروریستی طالبانِ جهل و خشونت به دانشگاه کابل اگر چه داغی بر دلهای حقیقت جو نهاد ولی پیامی معنادار برای جامعه فغان زده افغانستان نیز دارد و آن اینکه این بار هدف کور طالبان نه پادگانها و نظامیان آمریکایی بود و نه حتی پلیس یا نیروهای مسلح افغانستان و نه حتی مراکز مذهبی، بلکه دانشگاه هدف این گروه ارتجاعی بود و این گواه این واقعیت است که در آینده سیاسی جامعه افغان نقش و تاثیر دانشگاه و دانشجو در شکل گیری مناسبات اجتماعی و همچنین بافت قدرت بسیار تاثیرگذارتر از گروههای نظامی و جریانات سنتی، مذهبی و سیاسی خواهد بود.
طالبان اینبار با هدف قرار دادن دانشگاه همچون همیشه ماهیت واقعی و حقیقی خود را برای همه آشکار ساخت، ماهیتی که ریشه در باورهای ارتجاعی آنان در علم ستیزی و فرهنگ ستیزی دارد.اگر چه آنان از این دست اقدامات در کارنامه خود کم ندارند، کشتار دیپلماتها و خبرنگار ایرانی در مرداد ۷۷ در مزارِشریف و همچنین حمله به آثار تاریخی و مجسمه های بودا در سال ۸۳ در بامیان مثال هایی بارز و فراموش نشدنی از باورهای عریان این جریان تندرو و افراطی است ولی حمله به دانشگاه کابل را میتواند نقطه عطف و فصلی نو در روند خوشنت ستیزی، آزادیخواهی و استقلال طلبی جامعه افغانستان برشمرد.
اما آنچه مهم تر از اصل این واقعیت تلخ است واکنش جامعه جهانی و جریانات حقوق بشری به آن است. اقدام تروریستی ۱۲ آبان در دانشگاه کابل و کشتار جمعی از دانشجویان بی گناه که در واقع کشتار و تجاوز علیه بشریت و آزاداندیشی بود توجه هیچ مجمع جهانی و حقوق بشری را به خود جلب نکرد و متاسفانه حتی به قدر تجمعات اعتراضی مردمی مقابل ساختمان های برخی نهادهای بین المللی هم واکنشی وجود نداشت غافل از اینکه این اتفاق می توانست در مسکو، کمبریج، سوربن، برکلی یا هر کجای دیگری رخ دهد.
گویا افکار عمومی جهانی و مجامع بین المللی این روزها دل مشغولی و اولویت های مهم تری دارند، و یا شاید توقع ما از مفهومی همچون حقوق بشر فراتر از واقعیت های جهانی است که انسانها فارغ از هرگونه مرزبندی نژادی، مذهبی و حتی جغرافیایی چنین مصیبتی را بر خود روا داشته و باز هم سکوت اختیار می کنند.
