چند روزی است که از انتشار عکس سفرای روسیه و انگلیس در ایران و بازتاب گسترده ی آن در فضای سیاسی و مجازی کشور می گذرد. این عکس که بازسازی و تداعی کننده ی تجاوز نیروهای متفقین جهانی دوم در تهران بود خلاف عرف بین المللی و توهینی آشکار به غرور ملی ملت ایران، تلقی می شود.

انتقادات و بازتاب گسترده ی این اقدام نابخردانه، بر رسالت دولت، مجلس و دستگاه دیپلماسی کشور، در وادار کردن سفرا و دولتهای متبوع شان به عذرخواهی می افزاید. در سراسر جهان نمونه های زیاد وجود دارد که دولتها پس از سالها، از اقدامات خصمانه و یا نقش مخرب خود و یا تجاوز به کشورهای دیگر، در پیشگاه تاریخ و ملتهای ستم دیده عذرخواهی می کنند.

در حالیکه سفرای روس و انگلیس، با وجود تمام پیمان شکنی ها، دسیسه ها و تبلیغات خرابکارانه و برنامه های تجزیه طلبانه، از روزگار قاجار، تا قراردادهای۱۹۰۷ و ۱۹۱۵ تا تجاوز به خاک ما در شهریور۱۳۲۰ و ایجاد حکومتهای جمهوری مهاباد و آذربایجان و تحمیل خسارات جانی و مادی بسیار، نه تنها هرگز پوزش نخواسته اند بلکه با بازسازی تصویر حضور سران متفقین در ایران که" پل پیروزی" نام نهاده بودند ژست تفاخر و فاتحانه می گیرند! اگر چه هنوز هم، حاضر به عذرخواهی نشده و دولت و مجلس ما نیز، برخوردی متناسب با این گستاخی بروز نداده است.

اما امید است که حساسیت ایرانیان و بازتاب این رفتار خلاف عرف دیپلماتیک و حقوق بین الملل، هم دولت و مجلس را وادار به پیگیری موضوع کند و هم اینکه حداقل آنها را وادار به پوزش نماید و در غیر اینصورت، آنها را همانگونه که۴۸ساعت برای اخراج اتباع آلمانی، به ایران مهلت دادند آنها را از کشور اخراج کنند.

بازسای آن رخداد تلخ، بازتولید خبر دهشتناکی است که اسمیرتف سفیر روسیه و بولار، وزیر مختار انگلیس، در ساعت۴ بامدادروز۳شهریور مبنی بر آغاز عملیات و ورود نیروهایشان از شمال و جنوب به خاک ایران، به منصور، نخست وزیر وقت دادند.

این همزمانی ژست ظفرمندانه ، بر حساسیت کنشگران بیشتر می افزاید.چند روز دیگر سالگرد تجاوز آشکار متفقین و نقض بی طرفی ایران در جنگ جهانی دوم است.

۸۰سال از آن رخداد تلخ می گذرد. کشور ما همانند جنگ جهانی اول با وجود اعلان سیاست بی طرفی، هزاران قربانی داد. برادران بایندر و همرزمانشان در شمال و جنوب، نمونه هایی از مقاومت دلیرانه و وطن دوستانه در برابر نیروهای روس و انگلیس بودند. نیروهای انگلیسی از جنوب وارد خاک ما شدند.

در ۳شهریور۱۳۲۰ سرلشگر غلامعلی بایندر به همراه ۶۵۰تن از افسران و نیروهای دریایی ایران به مقاومت برخاستند و همگی شهید شدند.

بایندر که به دلیل رشادتهای خود در نبرد با اسماعیل سیمیتقو و نبرد "شکریازی"نشان ذوالفقار، عالیترین نظامی ایران را دریافت کرده بود.

فرماندهی شجاع و وطن دوست بود که از سال۱۳۱۵ با ایجاد نیروی دریایی ایران، نخستین فرمانده این نیرو بود. او با سلحشوری تمام، میز فرماندهی را رها و برای مقابله با دشمنان، روانه جنوب شد و در سواحل بهمنشیر، با مسلسل نیروهای انگلیسی کشته شد. از طرف دیگر مقاومت سرلشگر شاه بختی و نیروهایش نیز ناکام ماند.

انگلیسی ها پس از بمباران اهواز، ۲۸هزار نیرو را در این شهر مستقر نمودند.

ستون دیگر نیروهای انگلیسی، با عبور از مرز خسروی، کرمانشاه،اسلام آباد غرب و نفت شهر را تصرف کرده و در ۹شهریور در نزدیکی قزوین نیروهای روس و انگلیس به هم پیوستند.

در شمال ایران نیز، روسها از هیچ جنایتی فروگذاری نکردند. شهرهای ایران را بمباران و مردم بی دفاع را قتل و عام نمودند و مقاومتهای پراکنده را با شدت هرچه تمامتر، از پیش پای خود بر داشتند.

اما در شمال نیز، ناوسروان یدالله بایندر فرمانده نیروی دریایی ایران در دریای خزر، ۱ روز پس از شهادت برادرش در خرمشهر، در برابر تجاوز نیروهای تا بن دندان مسلح روس، در کنار همرزمانش جانانه مقاومت کرد و او نیز به شهادت رسید.

اگر چه، اقدام نابخردانه ی سفرای روس و انگلیس در عکس منتشر شده، شاید بهانه ی خوبی است تا یادمان آن افسران و سربازان شجاع ایران را گرامی بداریم و شجاعت و وطن دوستی برادران بایندر و همرزمانشان در برابر تجاوز نیروهای روس و انگلیس، را ارج بگذاریم.

اما از دیگر سو، از همه ی ملت ایران انتظار می رود در برابر این توهین آشکار، کوتاه نیامده و اعتراض خود را ابراز نمایند تا دولت و مجلس، اقدامی متناسب با عمل آنان را پیش بگیرد. روح تمام کسانی که در درازنای تاریخ، برای پاسداری از گستره ی مقدس ایران زمین، جان داده اند همواره شاد باد.

" به مستی بر سر هر قطعه زین خاک/ خدا داند چه افسرها که رفته"

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه