این کشور به مدت تقریبا ۲۰ سال تحت کنترل شوروی بود و غرب با بسیج کلیه نیروهای افراطی و غیر آن و تامین و تجهیز آنان تلاش داشت حکومت را ساقط کند که موفق شد و طالبان را به قدرت رساند .

فشار از داخل به افغانستان و فشار به سیستم در حال فروپاشی شوروی توسط نیروهای لیبرال های آنجا که خواهان حکومتی غیر کمونیستی بودن ، هر روز بحران می آفرید و موجب قطع حمایت شوروی ودر نهایت سقوط حکومت افغانستان شد.

گروههای افراطی که با هیچ مشی و نظام جهانی همخوانی نداشتند کم کم خود به معضل تبدیل شدند .

هدف گرفتن برج های دوقلوی آمریکا که باز هم معلوم نیست پشت پرده کدام سناریو طراحی شده باشد،بهانه را برای غرب به رهبری برادر بزرگتر (آمریکا)جهت حمله و سرنگونی حکومت افراطیون طالبانی فراهم کرد.

۲۰ سال ارسال سلاح و غارت منابع و تبدیل افغانستان به مرکز تولید مواد مخدر جهت تامین مالی همان گروه های افراطی و سایر گروههای افراطی دیگر در عراق و سوریه و اروپا و.‌‌‌...نشان از نگهداری افراطیون برای روزهای آتی داشت. در این مدت شاهد استفاده از آنان در نقاط مختلف از آفریقا و آسیا گرفته تا اروپا را شاهدیم.

حکومت شوروی با زمینه های فساد ،تورم ،گسترش رسانه های لیبرال و اتخاذ سیاستهای دوگانه در دولتمردان ،هر روزش شد یک بحران و ساقط شد.

این مطلب را بگذارید کنار وضعیت فعلی ما .

آمریکا سردمدار مبارزه برای حقوق بشربعد از توافقات پشت پرده ، یک مرتبه پشت دولت خود تعیین کرده افغانستان را خالی و ظرف دو هفته آنرا تقدیم به همان گروه های افراطی میکند و چنان ظاهر سازی در رسانه ها ی BBC,voaو ....میکند که در آنجا مجبور به ترک شده و صدمات زیاد دیده و کلی جان و مال آمریکایی ها از بین رفته است.

در سکوت خبری محض و عدم حمایت از جبهه مقاومت احمد مسعود ،با کمک عوامل سیا و پاکستان جنبش را سرکوب و بعد وقیع هانه تبلیغ میکند که چرا ایران از برادران فارسی زبانش حمایت نمیکند تا به نبردی ناخواسته واردش کنند. .هم افراطیون را سر کار می آورد و هم دایه مهربانتر از مادر برای مردم.

قطعا این اتفاقات ناشی از استراتژی جدیدی است که برای منطقه و ما خواب دیده اند .نظام جهانی هر روز برای رهبریت خودش و منافعش برنامه ریزی میکند که نیاز به تحلیل جداگانه دارد.

استقرار طالبان،بمباران مقر احمد مسعود توسط پاکستان، (که برای ما بسیار درد آور است) و عدم حمایت از درخواست های مردم افغانستان، نشان از عزم جزم آمریکا برای تغییرات در منطقه و بخصوص ایران است .

در بازی شطرنج وقتی کیش میشویم دو راه داریم ،یا مات یا فدا کردن یک مهره خودی علیرغم میل باطنی.(قطعا حاکمیت هم با درایت و دوراندیشی اقدام لازم خواهد کرد).

امید است حالا که کیش شده ایم دولتمردان سیاستهای خود را بازبینی و تدوین مجدد کنند .امید است با ترویج خرد جمعی و اهتمام به استفاده از آن در تمام عرصه های زندگی و کار موجب تعالی دمکراسی در کشور شویم .

امید است یاد بگیریم منافع ما در اتحاد ماست.یاد بگیریم ایران متعلق به شیعه و سنی و ارمنی و کرد و عرب و بختیاری و....است و با حقوق مساوی.

دوم ،یاد بگیریم تقویت بالا بردن آستانه تحمل مان نسبت به نظرات مخالف و پذیرش نقدهای منصفانه ، چه در محیط کسب و کار یا ....حکایت از سمت گیری بسوی توسعه دارد .

سوم ،یاد بگیریم اعتقاد به تشکل گرایی و اثبات و عمل به آن در تمام عرصه ها(چه تشکلهای صنعتی ،صنفی و....)و یاد بگیریم.

پشت چهره رسانه های خارجی، اهداف نهانی است که قطعا موافق منافع ما نیست و زرنگی ما آموختن این شیوه هاست تا چگونه منافع ملت مان را حفظ کنیم.در تمام نوشته های سیاستمداران آمریکا که بنگریم ،جایگاه ویژه ای برای جنگ نرم افزاری دیده شده.

لذا درایت و نه ضدیت با دنیا لازمه امروز ماست،پس قدر داشته های خود را بدانیم و همه چیز را سیاه و سفید نبینیم و به ظاهر تبلیغات توجه نکنیم.

دست بدست هم دهیم به مهر

تا میهن خویش را کنیم آباد

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه