- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - محمد شریفی:
الف: حکایت یکم:از عباسی تا رقاصی..
ضرب المثل نه چندان معروفی در فرهنگ و زبان فارسی هست. بدین مضمون: " از تو عباسی از من رقاصی .." برای شیرین کردن ضریب خلوص ان حکایت زیبا ،شرحی اضافه خواهم آورد تا منظور را بهتر بنمایاند و شما خوانندگان را خوشترآید.
توضیحا عرض نمایم که مراد از "عباسی"یا پاپاسی همان پول سیاه و کم ارزش است که در بازار قدر و قیمت آن بسیار نازل و ارزان بود.مفهوم رقص و رقاصی هم همان حرکات موزونی است که گاه با چغانه و چنگ و دگر آلات طرب و گاه بدون آوای ساز و فقط با حرکات دست و پا و لرزاندن سایر جوارح بدن برای شاد کردن خلایق و خوش خدمتی اربابان قدرت و ثروت توسط بعضی از بشر دوپا انجام می شود.
در ارتباط با شأن نزول ضرب المثل موصوف تا آنجا که این حقیر سراپا تقصیر غور کرده ، چنین آمده است: که در عهد شاه عباس پادشاه مقتدر صفوی، روزي مردی لاقبا و سرخوش از دیار و آبادی خود دل می کند و آهنگ اصفهان می نماید در اولین دروازه صفاهان دستگیر و ماموران به او مشکوک و به ظن جاسوسي وی را به دربار شاه‌عباس در عالي‌قاپو می برند.
تا خود شاه از ایشان استنطاق نماید. شاه از وي پرسيد: گماشته و مواحب بگیر كدام دشمن ما هستي؟ براي روس نمامی می کنی ؟ یا برای عثمانی جاسوسی مي‌كني؟
مردك آسمان جل لاقبای بی نوای سیاه بخت كه وامانده و درمانده شده بود. افتان و خیزان چنان به بلاهت و صرافت افتاده بود که شست شاه عباس کبیر در همان ابتدا از خل‌وضعي مردك ولگرد خبردار شد.
شاه عباس برای اینکه به یقین کامل برسد به وي گفت: رقاصي هم بلدي؟ ولگرد در پاسخ گفت: تمام هنر من در رقاصی خلاصه می شود ،من برای نشان دادن هنر رقاصی وارد اصفهان شده‌ام،تصدقتان گردم، شما عباسي (پول)بدهيد برايتان بهتر از جمیله یک لنگه مي‌رقصم.. و از اینجا بود که ضرب المثل، از تو عباسی و از من رقاصی وارد زبان شیرین فارسی شد. اما از این ضرب المثل استفاده ی چندانی نشد ، پخش عباسی و رقاصی بعضی از مدیران اسباب خیری شد که اینگونه از ضرب المثل موصوف یرایتان رونمایی کنم.
حکایت دوم اندراحوال مدیران بجامانده از عصر شیخ حسن :
سرانجام هشت سال عمر دولت شیخ بسر رسید و دولت رئیسی سرکار آمد، تاخیر دولت جدید در معرفی کابینه و ملاحظات و معادلات و محاسبات دولت کریمه ی سید خراسانی بعد از رای اعتماد هم آنچنان لنگان و آهسته به پیش رفت که منجر به این شد که هم در سطح وزارتخانه ها و در سطح مدیریت کلان استان ها تغییرات قابل توجهی حادث نگردد،چنانکه اگر بگوییم اداره ی امور تا امروز که سوم ماه مهر ۱۴۰۰ است، درب روی پاشنه ی مدیران بجامانده از دولت پیشین می چرخد.
این وقفه ی خدادادی فرصت مغتنمی شد که بعضی از مدیران و شفیتگان قدرت بجامانده از دولت حسن رضی الله که تا دیروز مقدم اعتدال و معظم اصلاحات بودند،در این فرصت برزخی، تغییر طریقت دادند و در حلقه ی اصحاب و اذناب سید المرسلین حاج ابراهیم رئیسی درآمدند و چنان حظی وافر از خود نشان دادند که گویی ناف آنها را در روز ازل اصولگرای دو آتشه بریدند.
نقل است که از میرزا محمد مقصرالدوله که از اکابر و اعاظم ولایت جانکی گرمسیر و دشت مالمیر است پرسیدند یا شیخ مدیران بجامانده از عصر شیخ حسن سرخه ای چند قسم اند؟
شیخ نعره کشید و دستار به آسمان پرتاپ کرد و زار زار بگریست، در همین حین مولانا مجدالدین حسینی که از مشایخ فرقه ی هفتکلیه بود غبارآلوده از ره رسید و آه سردی کشید. حضرت سیدنا گفت : آنچه میرزا از پاسخش طفره رفت من می گویم :
کارگزاران بجامانده از شیخ حسن سه قسم اند، یکم مهتران که مشتمل بودند بر وفاداران راستین نهضت اصلاحیه ، این جماعت قبل از آنکه بر آنها سبع المثانی ( فاتحه)بخوانند، خود استعفاء و عذر معذوریت بر کاغذ انگاشتند و عطا را بر لقاء بخشیدند، گروه دوم کهتران بودند که شهوت قدرت در آنان بیداد می کرد، این جماعت حاضر به رفتن در هر جلد و بوسیدن هر دست و خضاب گذاشتن بر ریش و زدن ریشه و برائت از طریقت سابق و نوشتن توبه و امان نامه و دادن ولیمه و دست در جیب کردن و عباسی به رسانه های زرد هبه کردن و شیوه رقاصی در پیش گرفتند تا همچنان در پست سابق باقی بمانند.
گروه سوم جماعت بینابین است، انها نمی توانند از قدرت دل بکنند و نه خاضر به برائت از اعمال سابق و پخش عباسی و رقاصی هستند.
و ایضا بگفت :جماعت سوم طایفه خوف و رجاء هستند. شب در گعده های اصلاحیون سور و سات دارند و روز در محافل اصولیون به ندبه و ناله مشغوبند. آنگاه سر به بیابان نهاد و رفت ...اخیرا او را در محله ی اخر آسفالت رویت کرده اند...عمرش دراز باد.
نتیجه گیری: خدا نیامرزد آنهایی را که شرف اشرف مخلوقات را بخاطر پست و مال دنیا اینگونه بر باد دادند که گفته اند: وتلک الایام نداولها بین الناس
