واقعیت این است که ایران دچار یک انزوا و یک تنهایی تاریخی و استراتژیک شده است و این تنهایی از نقاط پیرامونی و منطقه ای به سطح بین المللی ارتقاء یافته است.

انعکاس عملکرد و سیاست های یک کشور در جهت تامین منافع ملی را باید به طور مستقیم در زندگی و سفره مردم و شرایط سیاسی و اقتصادی ان کشور جستجو نمود.

ما در سیاست خارجی باری به مراتب بیشتر از ظرفیت و توان خود بر کشور و مردم تحمیل نمودیم و این موضوع باعث گردید نه تنها منافع ملی کشور تامین نشود بلکه تمامیت ارضی کشور نیز درمعرض خطرجدی قرار گیرد.

و اینک در مخمصه ای گرفتار شده ایم که اگر خود تن به اصلاح و تغییر رفتار ندهیم و این تغییرات را خودمان مدیریت نکنیم تغییرات را برایمان ایجادخواهند کرد وانرا به گونه ای که خود می خواهند مدیریت می کنند به نحوی که دیگر جایی برای جبران باقی نماند.

تکیه بیش ازحد مسئولان کشور به ارمانگرایی و ایدئولوژی در سیاست خارجی هزینه های سنگینی را بر کشور تحمیل نموده است.

با سیاست ها و اعتقادات چهل سال پیش نمی توان کشور را اداره کرد و سیاست خارجی خود را تنظیم نمود.

حمایت ایران از فلسطین از اوائل انقلاب تا کنون به منظور‌ پذیرش تشیع و جای باز کردن در میان اهل سنت صورت گرفته است اما واقعیت این است که ما نباید فلسطینی تر از فلسطینی ها عمل می کردیم.

عملکرد اعراب وبخش عمده ای از فلسطینی ها در جنگ ایران و عراق بنفع صدام ودر سوریه در جهت مقابله با ایران پیش روی ماست.

نگاه مبتنی بر گسترش تشیع نه تنها باعث دوری اعراب از ما گردیده بلکه شرایط به گونه ای پیش رفته است که جهت گیری دشمنی اعراب با اسراییل جای خود را به اتحاد با اسراییل تحت پیمان ابراهیم و دشمنی با ایران داده است ما حتی در جهان تشیع و برای نمونه در عراق که این همه سرمایه گذاری کردیم نتوانستیم بهره برداری نماییم بدلیل همین عملکرد غلط و اشتباه در سیاست خارجی اذربایجان با هشتاد درصد جمعیت شیعه را به ترکیه واگذار کرده ایم.

امریکاستیزی و غرب ستیزی و اتکا بیش از حد به کرملین ما را در یک تنهایی مطلق قرار داده که نمونه بارزان درمسئله قفقازاست.

روس ها بعدازامریکا مهمترین متحد استراتژیک اسراییل هستند.ما در قفقاز به جای یک رویکردمتناسب با منافع ملی از طریق روسیه به قفقاز و به اذربایجان وارد شدیم.

لایه ها و معادلات بسیار پیچیده قفقاز را درک نکردیم، درحالی که ورود ترکیه در اذربابجان با تکیه بر پان ترکیسم، در اسیای میانه با ترکیبی از پان ترکی و پان اسلامی ودر گرجستان با رویکرد اقتصادی صورت گرفته است انها معادلات قفقاز را بخوبی درک کردند و منطبق بر ان سیاست خود را تنظیم نمودند.

ترکیه از یک طرف عضو اصلی ناتو است و سیاست های اقتصادی ان نشات گرفته از غرب و امریکاست اما درعین حال با روسیه و چین نیز مراودات گسترده اقتصادی دارد.

علی رغم مراوادت گسترده اقتصادی با روس ها وخرید اس ۴۰۰ و تجهیزات دیگر از روسیه الحاق کریمه به روسیه و جدایی بخش هایی از اوکراین را هرگز به رسمیت نشناخته است واز این بابت در کتار غرب و امریکا قرار گرفته است.

در لیبی و سوریه سیاستی برخلاف روسیه اتخاذ نموده است.گرچه اسیای میانه و کشورهای جدا شده ازشوروی سابق حیات خلوت روسیه محسوب می شوند و بخشی از امنیت روسیه به انها گره خورده است اما باید گفت که نفوذ امریکا وغرب دراوکراین و گرجستان و اذربایجان باعث نفوذ اسراییل در اذربایجان ونفوذ ترکیه درگرجستان و اذربایجان شده است.

بطوریکه اذربایجان علیرغم تلاش برای حفظ رابطه مناسب با روسیه، استراتژی حفظ توازن به سمت غرب بخصوص ترکیه و اسراییل به نمایندگی ازغرب را دردستور سیاست خارجی خود قرار داده است.

اتحاد اذربایجان و گرجستان و ترکیه باعث شده که روسیه مجبور شودنقش بیشتری به ترکیه در معادلات قفقاز بدهد.

این در حالی است که ایران هیچ کارتی برای بازی درقفقازجنوبی وارمنستان و اذربایجان ندارد و مثل همیشه به روسیه تکیه کرده است که طبق معمول خنجر را از پشت خورده است و هیچ نقشی به ایران در صلح بین ارمنستان و اذربایجان داده نشده است.

جالب است بدانیم خبر توافق محرمانه بین ارمنستان، ترکیه و گرجستان و آذربایجان در تفلیس به صورت غیر رسمی مطرح شده است.

که اگر صحت ان تایید شود موضوع قفقاز راغامض تر می نماید یکی از دیپلمات های روس در نقد ایران به یک دیپلمات و تحلیل گر و اگاه به ژئو پلتیک ایران اقای ملکی گفته است، شما ایرانی ها نگاه تاریخی منفی به روس ها دارید و این سدی برای روابط دو کشور است،، دیپلمات ایران در پاسخ به ایشان گفت نیاز به نگاه تاریخی نیست شما در سال های اخیر در سوریه با خاموش کردن پدافند خود برای حمله هواپیماهای اسراییلی به پادگان های ایران و حزب الله، در موضوع برجام و قرار گرفتن در کنار غرب و امریکا و تصویب ۷ قطعنامه نشان دادید که همچنان بر مسیر تاریخ تلخ گذشته حرکت می کنید و قابل اعتماد نیستید.

در موضوع هسته ای روسیه بازی پیچیده ای در راستای منافع خود دارد. در تحولات قفقاز هم دست پنهان روسیه برای قطع ارتباط ایران با اروپا به منظور جلو گیری ازانتقال گاز ایران که می تواند حداقل ۲۰درصد گاز اروپا را تامین نماید پیداست.

ترکیه با رویکردی مناسب در سیاست خارجی توانست حداکثر منافع را از جنگ میان ایران و عراق ببرد.

در موضوع هسته ای نیز بیشتربن سود حاصله نصیب این کشور شد این در حالی است که ترکیه در بهترین شرایط ایران را رقیب خود می داند وعامل اصلی تحریکات پان ترکیسم است.

انها با حضور در قفقاز، در کنار تامین منافع خویش حذف یا تضعیف موقعیت ایران را دنبال می کنند.

البته ایران نیز ابزار های مختلفی برای فشار به ترکیه در اختیار دارد که می تواند به جای رویارویی مستقیم از انها استفاده نماید.

فشار به پایگاههای ترکیه در کردستان عراق از طریق نیروهای نیابتی ، نزدیکی با کردهای سوریه واستفاده ازپتانسیل علویان در ترکیه ابزارهایی هستندکه ایران می تواند در مواقع لزوم از انها استفاده نماید.

با وجود همه مشکلات بین ایران و ترکیه، الزامات جبری و جغرافیایی تهران و انکار را بر لزوم داشتن روابط حسنه وادار می نماید و سیاستمداران دو کشور باید به این موضوع اهمیت بدهند و انرا تقویت نمایند.

به نظر می رسد مسکو و واشنگتن در توافقی نانوشته در تدارک جنگ نیابتی دیگری در منطقه قفقازهستند.

درظاهر جنگ اذربایجان و ارمنستان است اما به نیابت از انها جنگ بین ترکیه و ایران تدارک دیده شده که هزینه ان ویرانی تهران و انکارا را در بر خواهد داشت.

ایران قبلا بخش مهمی از مزایا و گشایش های اقتصادی برجام ازجمله یکصد میلیون دلاری که امریکا ازاد کرده بعلاوه دلارهایی که با هواپیما از واشنگتن به تهران ارسال شده است را در سوریه بر باد داد و ایران و ترکیه در جنگ نیابتی مقابل هم ایستادند،درحالیکه ترکیه بواسطه جایگا مناسب در نظام بین الملل وسیاست خارجی غیر متخاصم با قدرت های بزرگ‌ بخصوص امریکا اسیب کمتری دیده بود.

این ایران بود که با افزایش حجم تحریم ها صدمات شدیدی از این جنگ نیابتی نصیبش شده و در پرونده سوربه بازنده اصلی بوده است.

بنابراین ایران و انکارا باید با تدبیر و همکاری بر اساس منافع متقابل در منطقه قفقاز از کنار این جنگ ویرانگر براحتی بگذرند و گرفتار توطئه بین المللی نشوند.

ایران باید بداند همکاری و نزدیکی با کشورهای منطقه از جمله عربستان، امارات وسایر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، کشورهای خاورمیانه ازجمله مصر و اردن و همچنان ایجاد روابط در قفقاز و اسیای میانه و روابط با ترکیه و حتی اجرای سند همکاری ۲۵ ساله چین با ایران و انعقاد سند همکاری ۲۰ ساله با روسیه ونزدیکی با هند و ژاپن و کره و سایرکشور های اسیای جنوب شرقی تنها با احیای برجام تنظیم خواهد شد ولو غیر، دولت و حامیان روحانی و غیر روحانی ان باید برای یکبار هم شده این پنبه را از گوش خود بیرون اورند که بدون توافق در برجام و رفع تحریم ها هیچ کشوری منافع ملی خود را به خاطر ایران به خطر نمی اندازد.

بنابراین بهتر است بیش ازاین مردم خود را در فشار و تنگنای اقتصادی و اجتماعی،فقر،تنگدستی قرارندهید.

نگاهی به فرار مغزها و نیروهای متخصص، فرار سرمایه ها، نرخ منفی رشداقتصادی، تورم،رکود و بیکاری بیندازید،و پرده یک سو نگری جهل و تعصب چهل ساله را از روی چشمان خودبردارید ورویکردی واقع بینانه و براساس منافع ملی برای نجات کشور و خود اتخاذ نمایید.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه