پس از اطلاع از فوتِ پدرِ یکی از دوستانم که مردی سرشناس بود،بلافاصله به دیدن دوستم رفتم و از وی خواستم تا همه تلاش خود را بکند و مانعِ تیراندازی احتمالی در مراسم پدرش شود.

شوشان - علی عبدالخانی:

پس از اطلاع از فوتِ پدرِ یکی از دوستانم که مردی سرشناس بود، بلافاصله پس از اطلاع به دیدن دوستم رفتم و از وی خواستم تا همه تلاش خود را بکند و مانعِ تیراندازی احتمالی در مراسم پدرش شود.

جالب است که ایشان قبل از آمدنم با بستگان و اقوام خود رایزنی کرده و آنها را مجاب به عدم تیراندازی کرده بود.

مراسم به پایان رسید و در طول مدت آن حتی یک تیر شلیک نشد، بنابراین طرح این تصور که تیراندازی بر قدر و منزلت و وجهه ی اجتماعی خانواده ی متوفی یا شخصِ فوت شده می افزاید، تصور و تحلیلی واقع بینانه نیست.

راستی چگونه می شود به صرفِ هدر دادن مقداری تیر سابقه ی اشخاص یا قدر و منزلت آنان را تغییر داد؟.

عادات و سُنن و رسوم بنا به درجه ی سازگاری یا عدم سازگاری آنها با مکان و زمان ممکن است تقویت یا از گردونه ی اعتبار خارج شوند.

تیراندازی در مراسم عزا و شادی از جمله ادابی است که ریشه در فرهنگ عاطفی - عشایری بسیاری از مردمان دارد.

نگاهی به تاریخ و ادبیات ملل و اقوامِ مختلف از جمله قوم عرب نشان می دهد که شمشیر بعنوان نمادی از قدرت و صلابت، جایگاه ویژه ای در اداب و رسوم مربوط به عزا و شادی قبایل نسبت به همدیگر دارد.

با حذف شمشیر از معادله ی سلاحهای رایج بتدریج انواع سلاحهای گرم بعنوان جایگزین آن سلاحِ سنتی پای به عرصه ی آداب و رسوم ( شادی و عزا ) گشود.

یکی از بارزترین تفاوتهای شمشیر با سلاح مدرن، عنصر لیاقت، شجاعت و مهارت است.

در گذشته فقط افراد شجاع و ماهر به سراغ شمشیر می رفتند. بطور کلی بدست گرفتن شمشیر از سوی اشخاصی که به شجاعت معروف نبودند و از مهارت کافی بهره نمی بردند، به منزله کشته شدنِ قطعی آنان بود.

باید توجه کرد که استفاده کنندگان از سلاحهای گرمِ موضوع این یاداشت، لزوماً از ۳ صفتِ: " شجاعت، لیاقت و مهارت " که لازمه ی استفاده از شمشیر بود، بصورت توام بهره نمی برند لذا می توان به این نتیجه رسید که تفنگ و سایر سلاحهای گرم هیچ قرابت و ملازمتی با عنصری به نام شجاعت ندارند، همچنین استفاده از این نوع سلاحها به هیچ عنوان قابلیت ارتقا و افزایندگی اعتباری برای یک مرده یا زنده را ندارد و چه بسا اشخاصی فاقدِ وصفِ شجاعت و غیرِ برخوردار از صفت صلاحیت و لیاقت، تفنگی بدست بگیرند و از فاصله ی دور جانِ انسانی را سلب کنند !.

در سیر تحول و انتقال سُنتها و آئین های مربوط به عزا و شادی فرهنگهای مختلفِ قبیله ای، ایلی یا عشیره ای، تفنگ به هیچ عنوان جایگزینِ مناسبی برای نمادِ شمشیر نبوده و خسارات مادی، جانی و معنوی ناشی از استفاده ی افراطی و غیرمنضبط از سلاح گرم مُبین ناصواب بودنِ این جایگزینی است.

برخی کشورها برای رفع تضاد قانونی و مشکلات اجتماعی ناشی از استفاده از سلاح گرم در مراسم شادی و عزا، به مرور زمان و به شیوه ای نرم اقدام به ترویج نمادی از خنجر و شمشیرهای تزئینی و کاملا بی خطر ( ویژه مراسم ) کردند و با این کارِ مستمرِ فرهنگی، سلاح گرم را بطور نسبی از گردونه ی استفاده در مراسم خارج نمودند و جامعه ی انسانی خود را از خطرات مستقیم و غیرمستقیم استفاده از سلاحهای گرم در مراسم، رها ساختند.

لبنان کشوری با ترکیب دینی و مذهبی متنوع و گرایشهای حزبی متنوعتر که از قضا تیر اندازی در مراسم عزا و شادی بعنوان یکی از معضلات پیش روی دولت آن کشور به شمار می رود. بعنوان یک مصداق تاریخی به پیروزی حزب الله لبنان در جنگ ۳۳ روزه اشاره می کنیم.

بزعم مطلعان و کارشناسان پس از اتمام آن جنگ و به تبعِ اعلامِ پیروزی از سوی حزب الله، مناطقی از شهرِ بیروت و بسیاری از شهرها و روستاهای آن کشور شاهد بی سابقه ترین تیراندازی هوایی شده بود.

حجم و گستردگی تیراندازیهای آن شب بگونه ای بود که دبیرکل حزب الله لبنان شخصاً در تلویزیون ظاهر و از اتباع و دوستداران خود تقاضای پایان بخشیدن به تیراندازیها شد.

مخاطب اول این یاداشت جوانان و تحصیلکردگان بعنوان دو قشر مسئولیت پذیر هستند که در صورت فوت یکی از بستگانشان باید روشی شبیه به دوستم اتخاذ کنند.

همانطور که بیان شد، عدم تیراندازی در طول مراسم مربوط به پدر دوستم نه تنها سبب کاهش ذره ای از منزلت متوفی و خاندانش نشد بلکه این اقدام با تحسین و حمایت بسیاری از شهروندان نیز مواجه گردید.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه