1_دسته ی اول، نخبگان، مبتکران، اکابر و سران عشایرند که اختیارات ویژه ای برای استاندار خوزستان قائل بودند و همچنین دوست داشتند که وی در حد معاون رئیس جمهور در استان عمل کند و هیچ اراده ای بالا زور بر ایشان نباشد تا او کن فیکون کند و خود نیز مددکار وی گردند. ولی، متاسفانه جریانات انحصارطلب قدرت، که در ادامه مقاله از آنها نام برده می شود بدون توجه به مطالبه کلان و برحق ذی مدخلان، همه ی دسترسی های موثر و سازنده ی آن بزرگواران دلسوز را به دارالاماره محدود کردند.

2_ دسته دوم، بازیگران سیاسی محلی هستند که بشدت مذبذب، زیادخواه، سیری ناپذیر و به غایت مسوولیت گریزند. آنها در واقع دلال صفت و کاسبان اصلی عزل ها، نصب ها و توزیع مناصب ریز و درشت در بنگاه های اقتصادی و اداری تصمیم گیرنده ی استان هستند.

آری، این افراد برخلاف دسته ی اول، با اعطای اختیارات ویژه به دکتر صادق خلیلیان موافق نبودند. زیرا، او را فرمانبر و گوش گیر خود می خواستند تا کمافی السابق از مواهب قدرت بهره مند شوند.

آری، این قبیل افراد، در ارعاب و تهدید تلویحی استاندار جدید به انحای مختلف و بهانه های متعدد از بکارگیری همه اهرم های فشار دریغ نمی ورزیدند تا آخرالامر توانستند لاجرم او را کم و بیش، ناگریز مرعوب اراده ی خود بنمایند.

دسته ی سوم بازیگران سیاسی، بعضی از جریانات منافع طلب جناحی پایتخت نشین درون کابینه هستند که بدلیل حضور در هرم تصمیم گیری دولت سیزدهم به روال و سیاق جهانگیری، نوبخت و واعظی عمل می کنند و به مانند آنها قصد دارند با اراده ای استوار نیروهای خود را نیل بر ایجاد چترهای رانتیری در بنگاه های اقتصادی خرد و کلان خوزستان ثروتمند، چون نفت، پتروشیمی، نیشکر و فولاد چینش نمایند .

البته، ناگفته نماند که این دسته رجال، دشمن شماره یک توسعه و فرهنگ خوزستان هستند و نسبت به نادیده انگاری مطالبات مردمی استان زرخیز، مبنی بر اعطای اختیارات ویژه برای دکتر صادق خلیلیان فعال شدند و سهم بسزایی در مثله کردن آن اختیارات ویژه داشتند و همچنین از تحرکات استاندار جدید که براساس همین توقعات ویژه پنداری شکل گرفته بود رضایتی نداشتند چون دکتر صادق خلیلیان از معاون رئیس جمهور به پائین را استقبال و مشایعت نمی کرد، این رویه مایه ی دلخوری و نگرانی آنها شد.

پس با کارشکنی، تهدید، بی نظمی عوامل و ایادی شان در استان جان دکتر صادق خلیلیان را به لب آورند.

علی ایحال، براساس این گزاره ها، به نظر می رسد راهبرد اصلی حاکمیت مبتنی بر ایجاد عدالت، برقراری آرامش و گسترش بساط دلجویی در بین مردم خوزستان آشوب زده، بواسطه ی یک استاندار قویی در حد معاون رئیس جمهوری با اختیارات ویژه از بابت این همه امتیاز خواهی های ناجوانمردانه نقش برآب شده باشد.

چون در اخبار داشتیم که کماکان بحران در حوزه ی آبریز کرخه و کارون بسیار جدی است و هرآینه ممکن است به مانند تابستان سال قبل این بحران فزاینده منجر به شورش های غیرقابل مهار گردد.

پس جناب آقای رئیسی باید نیک بداند با این دست فرمان و دلخوش بودن به کارهای سمبل چون راه اندازی واحدهای کوچک صنعتی به مقصد نمی رسد و هرچه زودتر باید به راهبرد اصلی خود برگردد و به عاقبت کار بیاندیشد چون با غروری که در روحیه ی دکتر صادق خلیلیان سراغ داریم هرآینه ممکن است این رجال کشوری که خود را بالاتر از رتیه ی وزیری می داند و در گذشته رویای ریاست جمهوری را در سر می پروراند بزنگای هر تنگنایی عطای اینچنین امارتی را به لقای کسوتش ببخشد.