- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر لفته منصوری:
ماه مبارک رمضان؛ ماه نشاط، شادابی و طراوت مسلمانان و مومنان است. در این ماه بندگان خدا در محضر و بر خوان ضیافت پروردگارشان نشسته‌اند. و چرا خوش‌حال نباشند؟ و چرا شادی نکنند؟ و مگر خنده گناه است؟
برای «انسان» تعریف‌های بسیاری از سوی فلاسفه و دانشمندان شده است. انسان را اشرف مخلوقات گفته‌اند؛ موجودی ناشناخته دانسته‌اند و حیوان ناطق نام نهاده‌اند و ... اما انسان یک تعریف دیگر نیز دارد: انسان، حیوانی است که می‌خندد.
به‌راستی، خنده چیست که یکی از صفات جداکننده‌ی انسان از سایر حیوانات است؟ خنده احساسی است که خواستگاه آن خوش‌حالی، رضایت و انبساط خاطر است. خنده بیانگر حالت نشاط و شعف انسان است، آدم وقتی خوش‌حال است، می‌خندد.
درباره‌ی خنده بسیار گفته‌اند. می‌گویند خنده عمر را زیاد میکند؛ بر هر درد بی‌درمان دواست و مشکل‌گشای بسیاری از مناسبات اجتماعی است. آن‌کس که چهره‌ای بشاش و لبی خندان دارد، با دیگران بهتر ارتباط برقرار میکند.
مردم، آدم‌های خنده‌رو را بیشتر از آدم‌های اخمو دوست دارند و آدم‌های شاد موفق‌ترند. گرچه گروهی نیز خنده را – به‌ویژه اگر از حدی فراتر رود و اگر بی‌هنگام باشد – نشانه‌ی جلفی و سبکی می‌دانند. هرچه هست، خنده جلوه‌ای از رفتار آدمی است و هواخواهان زیادی دارد.
مطمئن هستم اگر الان از شما بخواهم، فهرستی از دوستان، آشنایان، بستگان و همکاران شوخ‌طبع، بزله‌گو و لطیفه‌سرا را بنویسید با لبی خندان آن‌ها را فهرست خواهید کرد. اینان مگر مشکلات روزمره‌ی زندگی را ندارند؟ اما چرا می‌خندند و می‌خندانند؟ و حتی گاه که خود نمی‌خندند وقتی لطیفه‌ای می‌گویند، چنان می‌خندانند که «روده‌بر»ت می‌کنند! اینان شخصیت‌های مهمی هستند. قدر این انسان‌ها را بدانیم.
در روایتی یونس شیبانی گوید: حضرت امام صادق (ع) فرمود: شوخی کردن شما با همدیگر چگونه است؟ عرض کردم: اندک است، فرمود: این‌گونه نباشید؛ زیرا شوخی از خوش‌خلقی است و تو بدان وسیله برادرت را خوش‌حال و مسرور کنی، هر آینه رسول خدا (ص) با کسی شوخی می‌کرد و می‌خواست که او را شاد و مسرور کند.[۱]
این روایت تأکید میکند که شوخی کردن از خوش‌خلقی که یک کمال نفسانی است، برمی‌خیزد و کارکرد آن هم داخل کردن شادی در قلب مومن است.
در روایت دیگری فضل بن أبی قره گوید: حضرت امام صادق (ع) فرمود هیچ مومنی نیست جز اینکه در او دعابه هست. من عرض کردم: دعابه چیست؟ فرمود: مزاح.[۲]
درواقع براساس این روایت شرط ایمان، شوخی کردن است و شوخی عنصر موثری در صحت ایمان می‌باشد.
در روایت دیگر عبدالله بن محمد جعفی نقل میکند از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: همانا خداوند عزوجل انسان بذله‌گوی نیک‌گفتار در جماعت را دوست دارد.[۳]
در این روایت نیز حضرت، شرط شوخی مورد تأیید خداوند را آلوده نبودن به گناه و پلیدی معرفی میکند.
البته شوخی انواع مختلفی دارد که استفاده از هر یک از انواع آن منجر به دست‌یابی به نتایج متفاوتی می‌گردد.
در مدل ارائه شده توسط مارتین، پاهلیک-دوریس، لارسن، گری و ور (۲۰۰۳) شوخی در چهار سبک طبقه‌بندی شده است: سبک شوخی خودفزاینده (استفاده از شوخی به‌قصد ارتقای خود، بدون تحقیر خود یا دیگران) و سبک شوخی پیوندجویانه (استفاده از شوخی به‌قصد محکم کردن رابطه‌ی خود با دیگران) از انواع سازگارانه و مثبت شوخی است. درحالی که سبک شوخی خودتحقیرگرانه (استفاده از شوخی به‌قصد ارتقای رابطه و به‌قیمت تحقیر خود) و سبک شوخی پرخاشگرانه (استفاده از شوخی به‌قصد ارتقای خود و به‌قیمت حمله به دیگران) از انواع ناسازگارانه و منفی شوخی است.[۴]
شادی و نشاط، از نیازهای ضروری روحی و روانی انسان است که در بسیاری از جنبه‌های حیاتی نقش موثری ایفا میکند و از نگاه صاحب‌نظران، پیش‌نیاز اساسی و بستر لازم برای یک نظام تعلیم و تربیت پویا است. به‌عبارت دیگر، نشاط به زندگی انسان، معنا و مفهوم خاصی می‌بخشد و حتی عواطف منفی مانند ناکامی، ترس، نگرانی و ... را کاهش می‌دهد. یکی از عواملی که می‌تواند شادی و نشاط ایجاد کند و نشانه شاد بودن انسان است، شوخی و مزاح است.
گویند که چون پیمانه‌ی زندگی میرزا حبیب‌الله قاآنی شاعر شیرازی، لبریز شد و بر بستر مرگ افتاد و دوستان و آشنایان گرداگردش را گرفته و به‌حالت محزون و مغموم ایستاده بودند. گفتند: وقت توبه و استغفار است، به بارگاه الهی طلب‌کار عجز و نیاز شو. قاآنی این کلمات را شنیده اشک در چشم‌هایش جمع شد و به صدای حزین و دل‌گرفته این بیت که از طبع‌ظریف و رندانه‌اش هست را خواند:[۵]
شرمنده از آنیم که در دار مکافات / اندر خور عفو تو نکردیم گناهی
