زبان خشونت، زبان قهر چنگیزی است نه زبان منطق و عقلانیت انسانی! به ویژه آن هنگام که رنگ دینی و مذهبی به خود میگیرد، جنایتها و فجایع بسیار هولناکی میآفریند.
(یادداشت کوتاهی به بهانه حوادث اخیر مشهد)
شوشان - حسن بهنام:
خشونت و ترور در هر شکل و نوعی، از سوی هر فرد و گروه و جمعیتی، زشت و محکوم است.
زبان خشونت، زبان قهر چنگیزی است نه زبان منطق و عقلانیت انسانی! به ویژه آن هنگام که رنگ دینی و مذهبی به خود میگیرد، جنایتها و فجایع بسیار هولناکی میآفریند.
خشونت مقدس، ثمرهی جهل مقدس است. چه اسیدپاشی و اسپری گاز فلفلی به صورت بانوان ما باشد و چه حمله با ضربات چاقو به جان چند روحانی در حریم حرم رضوی.
ریشهی بسیاری از این اقدامات خشونتآمیزِ ویرانگرِ وحشیانه، چیزی نیست جز:
_عدم تحمل انتقاد و پرسشگری نسبت به باورهای مذهبی خود
_مطلقانگاریها
_خود حقپنداریهای متعصبانه و کور
_خود مقدسپنداری (قدسیدانستن باورها و اعتقادات خود)
_قدسی دانستن حکومت و مقامات و مسئولان آن،
و غیره
تنها راه رهایی از این چرخهی خشونتزای زیانبار (که باعث آسیبها و خسارتهای فراوان مالی، جانی، روحی و روانی برای همه شهروندان میشود)، جز تمسک به همان منطق و عقلانیت، باز نگهداشتن باب انتقاد و پرسشگری و رواداری بیشتر با دگراندیشان و مخالفان خود نیست.
تنها اینگونه است که در جامعه، «همه مردم»، با گرایشها و عقاید و سلایق مختلف، طعم شیرین نظم و امنیت عمومی را خواهند چشید!