به من می‌گویند از کاه کوه نساز/ و من نمی‌دانم چگونه با کوهی از مشکلات کاهی بسازم

این روزها که بیش از پیش، پیامدهای حاصل از سیاست‌های غلط و بی‌تدبیرها و سؤمدیریت مدیران گذشته تا حال را می‌بینیم. همه مسؤلين محترم تریبون در دست گرفته و مردم را تشویق به مقاومت و پرهیز از انتشار اخبار منفی می‌کنند، می‌خواهم بگویم مسؤلين محترم، به خدا ما آدمای بدبین و منفی‌باف نیستیم. ما آدمای ساده‌دلی هستیم که با کمترین امید شاد می‌شویم و همیشه ثابت کردیم در تمام سختی‌ها مقاوم و در کنار هم هستیم، اما به ما بگویید چگونه با کوهی از مشکلاتی که طی سالها برای ما بوجود آوردید مقاومت کنیم، در مقابل گرانی‌ها  که لحظه به لحظه در حال افزایش هستند، در مقابل بالا رفتن تعرفه‌های ۷۰ درصد آب و برق،در مقابل قطع مکرر برق، در مقابل افزایش اجاره‌بهای خانه‌ها، در مقابل گرد و خاک حاصل از خشک کردن هورها، در مقابل پایین آوردن ارزش پول ملی،...  بله آه‌ها و ناله‌ها و فریادهای زیادی داریم که هیچ گوش شنوایی برای آنها نیست ما آدم‌های بخیلی نیستیم اما وقتی می‌بینیم کشورهای اطراف ما با سرمایه‌ها و منابعی کمتر از ما در حال پیشرفت هستند و ما فقط ما هیچ نگاه، حسرت می‌خوریم ای کاش نمی‌دونستیم که تمام بدبختی‌ها و هدر دادن سرمایه‌های ملی و برتری دادن مسائل فرعی بر امور اصلی حاصل سؤمدیریت مسؤلين ما نبود تا کمتر حرص می‌خوردیم، ای کاش چیزی برای غارت نداشتیم تا دزدان و اختلاس‌گران طمع  نمی‌کردن دزدی کنند، ای کاش دزدان و اختلاس‌گران را مجازات می‌کردین، ای کاش به آنها می‌فهماندین که به رسم عیاران، کمی هم مروت و انصاف می‌داشتن! اینکه این همه دزدی را برای چه می‌خواهید آیا فکر نمی‌کنین که روز جزایی هم هست
یا مطمئن بودین که خوبی‌ها در جنگ با بدی‌ها شکست خوردن، ای کاش ما را شرمنده آیندگان نمی‌کردین که وارث دردهای ما خواهند بود و ای کاش های دیگر ...
آری مسؤلين محترم ما شرط مقاومت و شکیبایی را می‌دانیم اما کمرمان را شکستید و در برابر کوهی از مشکلات رهایمان کردین به قولی  (حتی قفس هم صبرش تمام شد در برابر شکیبایی پرنده)