از روستای صلیعه تا سکوهای پزشکی؛ دختری که امید را تجسم کرد!

شوشان  - لفته منصوری :

در روزگاری نه‌چندان دور، نام ملاثانی با درمانگاه‌هایی گره خورده بود که پزشکانی هندی و پاکستانی در آن طبابت می‌کردند. دختران و پسرانش در آرزوی ورود به دانشگاه بودند و رؤیای پزشک شدن برای خانواده‌های روستایی، افسانه‌ای دوردست به‌حساب می‌آمد. اما امروز، ایستاده‌ایم در مقابل حقیقتی روشن: خانم دکتر فاطمه حمید، دختری برخاسته از خاک روستای صلیعه، نماد درخشان آن رؤیای تحقق‌یافته است.
فرزند «حبیب ابن عبدالعلی الجاسم»، بانویی که نه در کلاس‌های کنکور آن‌چنانی، نه در مدارس خاص، بلکه با تکیه بر اراده‌ای آهنین، در مدارس دولتی ملاثانی رشد کرد، به دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور راه یافت و با دستی پر، مدرک دکترای پزشکی را در دست گرفت. این مسیر، مسیری ساده نبود؛ روزهایی بوده که ۳۶ ساعت پی‌در‌پی در بیمارستان کشیک داده، شب‌هایی که بی‌هیچ معلم خصوصی، تنها در نور کم‌رنگ چراغ مطالعه، تست زده و خوانده است.
خانم دکتر حمید، در گفت‌وگویی صمیمی، از کودکی‌اش در اهواز و ملاثانی می‌گوید؛ از پدری که علم را مقدس می‌دانست و مادری که شب‌های کنکور را در سکوت خانه معنا کرد. از معلمانی چون خانم عامری، خانم فخرالدین و خانم لطیفیان یاد می‌کند که به جای فشار، انگیزه دادند. او باور دارد که ایمان مذهبی و هویت روستایی، نه مانع، که پناهگاه روزهای سختش بوده است.
فاطمه نه در سایه نابرابری‌ها که در دل آن‌ها رشد کرد. نه‌تنها با تبعیض کنار آمد، بلکه از آن عبور کرد. حالا وقتی از او می‌پرسیم الگوی کسی هستی؟ بی‌ادعا اما با ایمان می‌گوید: اگر حتی یک دختر نوجوان روستایی با شنیدن داستان من، به خود و آینده‌اش ایمان بیاورد، آری، من یک الگو هستم.
امروز، جامعه ما نیازمند روایت‌هایی است که امید را زنده نگه دارد. دکتر فاطمه حمید، نه فقط یک پزشک جوان، که تندیسی از امید، هویت و اراده است. او به دختران و پسران روستاهای خوزستان می‌گوید: «اگر باور داشته باشی، می‌شود.»
او آماده است به روستایش بازگردد، اگر فرصتی برای طرح بهداشتی یا آموزشی فراهم شود. آماده است تا طبیب دردهای جسمی باشد، اما شاید مهم‌تر از آن، طبیب دل‌های ناامید نیز هست.
و ما، به او افتخار می‌کنیم. به او و خانواده‌اش که صبورانه کاشتند، آبیاری کردند و امروز، شاهد شکفتن گلی ناب از دامن خاک روستا هستند.
دکتر فاطمه حمید؛ این تویی که یاد ما می‌آوری: هیچ سقفی بلندتر از اراده نیست.

به افتخار دختران سرزمین خوزستان، به افتخار ملاثانی، به افتخار صلیعه!