شوشان - محمد سعید بهوندی:
نمایندگان محترم
تا چشم بر هم بگذارید، باقیماندهِ دورهی یازدهم مجلس شورای اسلامی نیز همچون ده دورهی قبلی خواهد گذشت و آنچه از شما برجای خواهد ماند؛ یا خاطرات و اثرات مثبت خدماتی است که در راستای عمران و آبادانی کشور انجام دادهاید و یا آن خدمات ضروری که میتوانستید مسیر اجرا را برای انجامشان هموار سازید، ولی متاسفانه به هر دلیل یا بهانه به آن مبادرت نورزیدید.
بعنوان یکی از 6 میلیون بازنشسته و یکی از 20 میلیون جمعیت بازنشستگان کشور و همچون همهی آنان، انتظار داشته و دارم که؛ در سه بخش: *حقوق؛ بر مبنای ماده 30 قانون برنامه ششم و تصویبنامهی 1399/7/1، *رفاهیات؛ به تناسب شاغلین مشابه و *درمان؛ با کیفیت و کمیتی کافی و مطلوب، اقدامات شما وفق قوانینی که بوسیلهی نهاد قانونگذاری از تصویب گذشته و با نظارت جدی، دقیق و دائمی که باید انجام شود، رضایت بخش باشد، امّا شوربختانه همچون مجالس گذشته به ریاست دوازده سالهی آقای لاریجانی تاکنون وفق قانون محقق نشده، ولی باز هم با توجه به همت و انگیزهی مطالبهگری عالمانه که در خویش سراغ دارم، ناامید و مایوس نیستم و زمان کافی نیز برای جبران مافات به نحو شایسته هنوز وجود دارد.
با استعانت از یزدان بخشاینده، امیدوارم با پرهیز از چیدمان موانع و محدودیتهای اعتباری که یا به این میزان نیستند و یا گویا همواره و تنها برای ما بازنشستگان شاخ و شانه میکشند، هر چه سریعتر نسبت به این قشر شریف و دارای حق قانونی، از خودتان همت، جدیت و تعهد شایستهتری نشان دهید.
با افزایشهای جدید در حوزهی حقوق شاغلین، دوباره فاصله به نحو غیرقانونی و غیرقابل دفاعی بیشتر گردیده و افزونتر نیز اوج خواهد گرفت و از هر زاویهای که به این نقیصه و نفله شدن آشکار حقالناس و بیتفاوتی نسبت به تبعیضهای ناروا نظر افکنده شود، به صلاح ملک و ملت و حتی در حد کوچکتر آن؛ به مصلحت خودتان نیز نبوده و نخواهد بود.