قبل از اذان صبح به مسجد رفت ، ابن ملجم مرادی در صحن مسجد خوابیده بود ، علی علیه السلام او را برای نماز بیدار کرد ، اندکی نگذشت که فریاد علی علیه السلام شهر کوفه را پر کرد :

فزت برب الکعبه

شمشیر ابن ملجم که از آب کینه سیراب و در آتش جهل گداخته شده بود ، روح بی تاب علی را از قالب تنگ جسم رها کرد ، تا برای همیشه به قرب دوست رسد.

زینب بار دیگر جامه ی صبوری به تن کرد‌

علی در آن حال رو به حسن کرد و گفت:

《 ای حسن مواظب ابن ملجم باش ، شکمش را سیر و بندش را محکم کن .

اگر مردم ، او را به من ملحق کن ، تا نزد پروردگار با او مجادله کنم و اگر زنده ماندم، یا می بخشم یا قصاص می کنم.》

بیست و یکم رمضان فرا رسید .

چراغ عمر علی علیه السلام که شصت و سه سال روشنگر راه حق جویان بود، خاموش شد ‌

عبدالله بن جعفر همسر زینب (س)دختر علی علیه السلام همراه حسن (ع) و حسین(ع) پیکر پاک امیرالمؤمنین را غسل داده و مراسم تدفین را به انجام رساندند.

علی علیه السلام به شهادت رسید.

مردی که به تعبیر دوست و دشمن هیچ گاه به دشمن پشت نکرد ، بیشترین احادیث را از پیامبر (ص) نقل کرده ، خوش رو ترین مردم، با لبخندی همیشگی بود.ریشی انبوه به سپیدی یاس داشت ، که هرگز آن را رنگ نمی زد .

بزرگ مردی که با همه ی تلاش معاویه و بنی امیه که سعی در فراموشی نام و تخریب شخصیت او داشتند ، جلوه ی نورانی او هر روز درخشان تر از گذشته نمودار شد.

به عنوان خلیفه ی مسلمانان از همه ی مال دنیا هفتصد و به تعبیری هشتصد درهم بیشتر نداشت ‌.

ابن ابی الحدید معتزلی چه زیبا علی را توصیف می کند، که:

《 علی همچون مشگ و عبیر بود که هرچند آن را پوشیده بدارند ،بوی خوش آن فراگیر و رایحه ی دل انگیزش پراکنده می شود ، بزرگمردی که هر فضیلت به او برمی گردد ، او سالار همه ی فضایل و سرچشمه ی آن و یگانه مرد و پیشتاز عرصه ی آنهاست ... چه بگوییم که او سرآمد همه ی کمالات است و چه بگوییم در باره ی مردی که هر کس دوست دارد با انتساب به او بر حسن و زیبایی خویش بیفزاید. 》

# از کتاب زینب احیاگر تشیع

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه