شوشان - جواد الهایی سحر :
فقط کافیه یکبار گذرت به منتهاالیه جنوب باختری استان کهگیلویه و بویراحمد بیافتد؛ با کهن آبادبومی به نام الگن آشنا خواهید شد که صدها سال است در بالادست رودخانههای زهره، خیرآباد و مارون، پیش از ورود به استان خوزستان به آفتاب سلام میدهد
بنیاد الکن توسط جوانانی میهن دوست ، کاربلد و دوستدار زیست بوم در دل زاگرس در میان جشن و پایکوبی پیر و جوان، زن و مرد آغاز شد معجزهی الگِن با مرمت داوطلبانه بخش تاریخی این روستا توسط داوطلبانی كارشناس دومیلیون نهال بلوط، ارژن، بنه و دیگر گونههای بومی و سازگار منطقه با نظارت منابعطبیعی، و همت اهالی این آبادبومِ زاگرسنشین در سرشاخههای مارون کاشته شود.
ارادهی مردمانی ایرانبان در بنیاد الگِن میخواهد بگوید: میتوان ماند و شرافتمندانه بر ستارههای وطن افزود. اما چرا کسی گزارشی از شادی و امید و نشاط مردم الگن پخش نمیکند؟ تا مرهمی بر دردهای زخم تخریب های روزافزون زاگرس باشد
و اما جنبش الگن همانند یک کودک نوپای سهساله است؛ با این وجود بیش از دویستهزار نهال بلوط، ارژن، بنه، زالزالک و ... در قلمرویی هزارهکتاری را پرورش داده که اینک در امنیت و بدون ترس از دام، سگهای گله، کشاورزی در زیراشکوب، کتزنی، گلازنی، کوره ذغال، بلوطربایی، صمغگیری، اتشسوزی عمدی و قاچاق چوب در پناه سنجابها، دارکوبهای سرسرخ و همه اهالی دیرین زاگرس و در پناه مودت و عشق مردم الگن به آفتاب سلام میدهند. کمکشان کنیم تا بتوانند این حمایت را برای یک دوره دستکم دهساله تداوم بخشند.
چرا که راه پایداری و رستگاری زاگرس و زیستمندانش از مسیر الگن میگذرد و نه ساخت سدها و طرحهای انتقال آب بیشتر و استقرار صنایع آلاینده چون پتروشیمی ایلام، لردگان یا کارخانههای سیمان و معدنخواری افسارگسیخته.