شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۱۰۸۸۳۹
تاریخ انتشار: ۲۲ ارديبهشت ۱۴۰۱ - ۱۵:۴۱
استعدادها، ظرفیت ها و آسیب های این اجتماع را باغبانی تیمارگر چون حاج تقی باید و عزلت نشستن آنان خود کفران نعمتی ست
شوشان - امید حلالی :
‏سال ها قبل به مخابرات خوزستان رفتم تا سری بزنم به حاج تقی دزفولی(ستایش کیا) که بین رزمندگان مشهور بود به علاقه به حضرت زهرا (س). تمام اتاقش را پیچکی زیبا پوشانده بود از شاخه ای پلاسیده که روزی در خیابان پیدا کرد و آوردش به تیمار کردن. هر ساختار و جامعه افرادی چون حاج تقی می خواهد

‏ماجرای حاج تقی دزفولی و منظره آن پیچک که اتاق را همچون جنگلی آذین داده بود در آن ساختمان فنی تا همیشه در ذهنم باقی ماند که معجزت عشق و تیمار چگونه است. حاج تقی در کاروان های حج خدمت می کرد و مومنین خاطرات خوبی از او داشتند. کارگشا بود و خوش فکر و اکنون شاید دلگیر از زمانه بی تمیز

‏پروفایل حاج تقی همچنان مزین است به تایپوگرافی سبز رنگ یا زهرا. قدری عزلت گزیده در این سال ها. زنده یاد یاسر حمیداوی از فعالان سیاسی چقدر دوستش می داشت که او نیز خود از بی بدیلان روزگار بود. گمانم حاج تقی و پیچک اتاقش الگویی ست که هر جامعه برای غنا و احیا لاجرم باید به آن راه رود.

‏حاج تقی عضو هیات مدیره بود اما محل رجوع حتا از مدیرعامل بیشتر. از آبدارچی تا کارمندان و مردم نزد او می آمدند برای طرح مساله. مردم را تحویل می گرفت و به حل کارشان می کوشید. از پیچک معروف اتاقش قلمه می بردند. خوبان دوست داشتند حاج تقی وار شوند. در محیطش تاثیر مثبت داشت با حسن سلوکش

‏از فرای فواصل زمانی می بینم همه این ها نبوده جز به برکت نوعی عرفان عملی غیر مدرسی و خود آموخته. بزرگان زیادی را دیده که در برخورد اول مجذوب کننده بوده اند چون زنده یادان (دکتر محمدعلی شیخ‌ ، سید محسن شفیعی، شیخ رسول کرمی) و از زندگان سید علی سیف السادات، حاج حسن نیزاری و شیخ محمد بابادی و حاج تقی دزفولی

‏فصل مشترک این بزرگان نوعی کاریزمای شخصیتی ست مبتنی بر اخلاق، اخلاص، تقوا و مردم داری و دوری از کبر و ریا. سفارشات موکد دین در وجودشان نهادینه و به عینه درک شدنی ست. البته حجاج، خوانین یا شیخ زادگانی را هم دیده که در جلساتی حتا نوع نشستن متکبرانه شان سریعا با واکنش روبرو شده است.

استعدادها، ظرفیت ها و آسیب های این اجتماع را باغبانی تیمارگر چون حاج تقی باید و عزلت نشستن آنان خود کفران نعمتی ست.

‏فاجعه ای که در کمین و اصلن معتنابه جامعه ایرانی ست خارج شدن برخی افراد گروه های مرجع ست از کسوت خود که باید هدایتگر و الگو باشند نه در حرف و پشت تریبون که با کردار و انطباق حداکثری با گفته ها که با ره گم شدگی شان و رهزنی علم و معرفت مخاطبان و مردم سهمی بسزا در انحراف جامعه دارند.
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار