شما درست می گویید، من اشتباه کردم

اگر آن که دولت، دین و حاکمیت را تند نقد می کند با آن که از دولت و دبن و حاکمیت جانانه دفاع می کند هردو نقد و دفاع آن ها مستدل نباشد و بر اساس لج بازی باشد این نشانه عدم توسعه یافتگی است و هنوز تا رسیدن به حل مشکلات فاصله داریم و از این بدتر این است که چوب لای چرخ همدیگر بگذاریم و سخت آرزو کنیم طرف مقابل به قیمت ضرر به کل کشور و  ضرر به منافع ملی، زمین بخورد در چنین صورتی با توسعه یافتگی فاصله داریم، فضای مجازی و عرصه جامعه هر روز پر است از جدال و کشمکش بر سر مسائل سیاسی، دینی و اقتصادی، می بینیم بعضی وقت ها بحث به توهین و تهمت و تهدید می کشد، باید باور کنیم در چنین شرایطی هدف حل مشکلات مردم نیست بلکه اثبات نیات شخصی است و طبعاً بیهوده است و جز فرسودگی اعصاب و روان دو طرف چیزی عاید مردم نمی شود، قرآن سفارش می کند " و جادلهم بالتی هی احسنه" یعنی به نیکو ترین وجه با هم بحث و مجادله کنید، در این صورت است که نتیجه ای بدست می آید، اگر من بر نظر خودم بدون استدلال پافشاری کنم و در صورتی که ببینم طرف مقابل به حقیقت نزدیک تر است ولی من بخواهم به هر چیری تمسک بجویم تا او را از صحنه بدر کنم در این صورت مطمئن باشیم که حالا حالاها از این چاه ویل بیرون نخواهیم آمد.

اگر مسلمان و معتقد بخدا هستیم بدانیم دستور صریح قرآن را نادیده گرفته ایم و اگر به دین معتقد نیستیم اما دل در گرو توسعه و آبادانی جامعه و کشور خود داریم بدانیم با این تعصب کور از این گرداب عقب افتادگی خلاص نمی شویم، می بینیم مواردی آنکه دین دار است با تمام توان از دین مایه می گذارد و طرف مقابل را متهم به بی دینی، نفاق و کفر می کند و تا پای طناب دار طرف را می کشاند و آنکه به دین باور ندارد طرف مقابل را به دگم بودن و بی عقلی و تعصب کور متهم می کند، چقدر این جمله که در اینجا حق با شماست من اشتباه کردم کمیاب است، هر چه که در درون ما، ما را باز می دارد از گفتن این جمله آن عامل توسعه نیافتگی است، هنوز تا رسیدن به توسعه یافتگی فاصله داریم، قرآن 1400 سال پیش این ضرورت را به مخاطب خود یادآوری کرده است، واقعاً فضای مجازی نعمت بزرگی است که تمدن امروز به بشر ارزانی داشته است اگر قدرش را بدانیم و خوب از آن استفاده کنیم، بیایید از همین امروز با خود عهد کنیم برای تعالی جامعه ایران برای نجات مردم از این شرایط از حق دفاع کنیم هرچند حق با طرف مقابل ما باشد

آیه 125 سوره نحل

نهم، خرداد 1401