چه لذتی می بردند مردم از امکاناتی که در اختیار شان بود و بالاتر از همه چه کیفی میکرد رجب و همکاران او از شادی و خوشحالی و سرور مردم انگاری بچه های خودشان بودند که شاد می شدند انگاری خواهران و برادران خودشان بودند که لذت می بردند
شوشان - سید حبیب احمد پور :
زاده سال ۱۳۱۳ در روستای لبد و فوت شده در خردادماه ۱۴۰۱ در اهواز می باشد در کنار دو خواهرش تنها فرزند پسر خانواده بود و در سال ۱۳۴۰ با بانو بسیط ازدواج نمود که حاصل آن نه فرزند شامل پنج دختر و چهار پسر می باشد وی پس از ۴۰ سال خدمت در باشگاه های نفتون و ایران مسجدسلیمان بازنشسته شد .
رجب علی بیشترین عمر کاری خودرادر باشگاه فرهنگی وورزشی نفتون که در قدیمی ترین محله کارگری شرکت نفت که به همین نام بودسپری نمود. باشگاهی که در دوران اوج خود از پیشرفته ترین مکان های فرهنگی ورزشی تفریحی جهان به شمار می آمد این باشگاه دارای سالن های سینمای مسقف و روباز که همزمان با سالنهای سینما در آمریکا واروپا آخرین ساخته های فیلمسازی دنیا در آن به نمایش گذاشته میشد امکانات دیگری از قبیل میزهای بیلیارد پینگ پنگ ، زمین های بسکتبال والیبال ، فوتبال ، تنیس بدمینتون، رینگ بوکس، استخرشنا ، امکانات وزنه برداری، تشک های کشتی امکانات شطرنج، تخته نرد، عرضه وعده های غذایی از قبیل انواع کباب خصوصاً کباب کوبیده که بوی آن ها از صدها متر دورتر مشام رهگذران راتحریک مینمود. همچنین همجواری دبیرستان پسرانه امیرکبیر که یکی از بزرگترین مدارس خوزستان محسوب می شد با این باشگاه همه باعث بودند که هر روز باهجوم صدها نفر از کارکنان شرکت نفت و خانوادههای آنها و سایر اقشار مردم ودانش آموزان باشگاه جای سوزن انداختن نداشته باشد ولذا خدمات دهی به این همه مراجعه کننده میطلبید کسانی کاربلد و باتجربه و استاد کار وبا شخصیت متین و مردم دار سررشته کار را در دست داشته باشند و این مهم از دست هر کسی بر نمی آمد مگر افرادی همچون رجب سلیمانی .
بند بند سیمانهای میان آجرها و سنگهای ساختمان باشگاه و جب به وجب زمین فوتبال، استخر شنا و سالن های سینما و ووو همه و همه شاهد تلاش های ورزشکاران در میادین و شاهد لذت بردن تماشاچیان در سالن های سینما و کنسرت های مطرح ترین خوانندگان تهران نشین از یک طرف و شاهد زحمات بی دریغ رجب سلیمانی و همکارانش در ارائه شایسته ترین خدمات به مردم بودند چه لذتی می بردند مردم از امکاناتی که در اختیار شان بود و بالاتر از همه چه کیفی میکرد رجب و همکاران او از شادی و خوشحالی و سرور مردم انگاری بچه های خودشان بودند که شاد می شدند انگاری خواهران و برادران خودشان بودند که لذت می بردند و نزدیک به چهار دهه شرایط را برای شعف و سرور و خوشحالی مردم فراهم کردن و از لذت بردن آنها شاد باشی و کیف کنی بالاترین پاداشی است که نصیب هرکسی نمی شود.
رجب دعای مردم مسجدسلیمان خصوصاً کارکنان شرکت نفت و نفتونی ها بدرقه راهت است شیرمادرحلالت باشد وخداوند روحت را سرشاراز رحمتش کند انشاالله