- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - مهری کیانوش راد :
عشق بر خاک نشست ، بوی خوش معشوق را به خاک داد و شد ابوتراب .
چه هم نشینی با شکوهی .
خاک باشی و پدرت محبوب ترین خلق عالم باشد.
آب زلال بود و دل به سبزی حیات بسته بود ، خاک را تازگی از آب بود، سرسبزی خاک از او بود .
آب به خاک نگاه کرد و اندوه او عالم را پر کرد.
آب نمی دانست ، روزی تشنگی خلق را آبگیری از او کفایت می کند.
آب نمی دانست ، پاداش صبوری او ، گره خوردن با نام کسی است ، که خلق عالم شیفته و شیدای اویند .
از زلال جان او ، سبو سبو می برند و علم او را، پایانی نیست.
آب نمی دانست ، آبگیرهای کوچک نیز ، با نام عشق که گره بخورند، عاشق می شوند ، در تاریخ جاودانه می شوند و می مانند.
آن روز قرعه ی عشق ، به نام غدیر افتاده بود .
سال ها محل عبور سیلاب ها از شرق به غرب بود ، دریای سرخ در نزدیکی او جا خوش کرده بود ، شاید می دانست روزی هم نشینی با برکه ای کوچک ، ارزش او را صدچندان می کند.
برکه بی خبر از فردای خود ، بر خاک گرم ، تشنگی خاک را سیراب می کرد.
برای آب فرقی نداشت ، کجا باشد ، هر تشنه ای معشوق او بود و مهمان سخاوت او می شد.
کاروان نزدیک می شد .
خیل عظیم مردمی که از دیدار یار برمی گشتند، فرمان یافتند ، غدیر را دریابند، برکه ی کوچکی که با همه ی کوچکی خود ، از سیرابی تشنگان دریغ نداشت.
درختان سرسبز غدیر، سایه گستر تن خسته ی کاروان شد .
همه باید توقف می کردند .
کتاب تاریخ به انتظار ایستاده بود ، تا با سرانگشت پیامبر رحمت و مهربانی ورق بخورد.
پیامبر مهربانی نمی توانست ، مهربان به مسلمانان نباشد .
پیامبر رحمت نمی توانست ، رحمت خود را از خلق، دریغ کند.
دست علی در دست پیامبر بالا رفت .
سکوت صحرا را پوشانده بود.
صدای محمد ، عبد خدا ، همه ی زمان و مکان و تاریخ را پر کرد:
"من کنت مولا ، فهذا علی مولا "
نام غدیر با نام علی گره خورد.
اگر خاک ابوتراب است ، اکنون آب سرود سبزی را برای خلقی می خواند ، که دست در دست علی ، وادی کمال را ،با قدم او طی کند.
نام غدیر جاودانه ی تاریخ شد.
