- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۴:۳۹
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - مهری کیانوش راد :
عشق بر خاک نشست ، بوی خوش معشوق را به خاک داد و شد ابوتراب .
چه هم نشینی با شکوهی .
خاک باشی و پدرت محبوب ترین خلق عالم باشد.
آب زلال بود و دل به سبزی حیات بسته بود ، خاک را تازگی از آب بود، سرسبزی خاک از او بود .
آب به خاک نگاه کرد و اندوه او عالم را پر کرد.
آب نمی دانست ، روزی تشنگی خلق را آبگیری از او کفایت می کند.
آب نمی دانست ، پاداش صبوری او ، گره خوردن با نام کسی است ، که خلق عالم شیفته و شیدای اویند .
از زلال جان او ، سبو سبو می برند و علم او را، پایانی نیست.
آب نمی دانست ، آبگیرهای کوچک نیز ، با نام عشق که گره بخورند، عاشق می شوند ، در تاریخ جاودانه می شوند و می مانند.
آن روز قرعه ی عشق ، به نام غدیر افتاده بود .
سال ها محل عبور سیلاب ها از شرق به غرب بود ، دریای سرخ در نزدیکی او جا خوش کرده بود ، شاید می دانست روزی هم نشینی با برکه ای کوچک ، ارزش او را صدچندان می کند.
برکه بی خبر از فردای خود ، بر خاک گرم ، تشنگی خاک را سیراب می کرد.
برای آب فرقی نداشت ، کجا باشد ، هر تشنه ای معشوق او بود و مهمان سخاوت او می شد.
کاروان نزدیک می شد .
خیل عظیم مردمی که از دیدار یار برمی گشتند، فرمان یافتند ، غدیر را دریابند، برکه ی کوچکی که با همه ی کوچکی خود ، از سیرابی تشنگان دریغ نداشت.
درختان سرسبز غدیر، سایه گستر تن خسته ی کاروان شد .
همه باید توقف می کردند .
کتاب تاریخ به انتظار ایستاده بود ، تا با سرانگشت پیامبر رحمت و مهربانی ورق بخورد.
پیامبر مهربانی نمی توانست ، مهربان به مسلمانان نباشد .
پیامبر رحمت نمی توانست ، رحمت خود را از خلق، دریغ کند.
دست علی در دست پیامبر بالا رفت .
سکوت صحرا را پوشانده بود.
صدای محمد ، عبد خدا ، همه ی زمان و مکان و تاریخ را پر کرد:
"من کنت مولا ، فهذا علی مولا "
نام غدیر با نام علی گره خورد.
اگر خاک ابوتراب است ، اکنون آب سرود سبزی را برای خلقی می خواند ، که دست در دست علی ، وادی کمال را ،با قدم او طی کند.
نام غدیر جاودانه ی تاریخ شد.
