۱. در 30 _40 سال گذشته، در پایتخت های تمام کشورهای غربی (اروپا و آمریکای شمالی) و نیز برخی از شهرهای دیگرشان نمایندگان مقام معظم رهبری با تشکیلات اداری خاص خود آزادانه فعالیت می کنند. در ج ا ا، اصلا و ابدا امکان وجود چنین نهادی از سوی مسیحیان و یهودیان غربی برای پیگیری امور همکیشانشان در کشور ما قابل تصور نیست.

۲. در تمام کشور های غربی، در همین بازه زمانی صدها مسجد، حسینیه، حسنیه، تکیه و غیره ساخته شده و آزادانه فعالیت می کنند. در ج ا ا، بعید است حتی «یک» کلیسا به کلیساهای قبل از انقلاب اضافه شده باشد.

۳. در تمام کشورهای غربی، مسلمانان شیعه برای انجام شعائر خاص خود مانند عاشورا، براحتی در خیابان ها دسته های عزاداری کامل و شایسته راه می اندازند. در ج ا ا، چنین آزادی عملی برای هیچ کدام از اقلیت های دینی مورد تایید قانون اساسی وجود ندارد.

۴. در تمام کشورهای غربی، ایجاد ارتباط با مساجد، حسینیه ها َحسنیه ها، و غیره آزاد است. در ج ا ا، ارتباط مسلمین با این مکان ها و تشکل ها به شدت منع و فقط در مواردی خاص با دریافت مجوز به فرد اجازه داده می شود تا از آن مکان ها فقط دیدن کند.

۵. در تمام کشورهای غربی، هر ساله ده ها یا صدها نفر از دین خود بریده و مسلمان یا شیعه می شوند، بی آنکه کلیسا یا دولت کوچک ترین حقی در برخورد با آن ها را داشته باشد. در ج ا ا، روی آوردن مسلمان به دین دیگر ارتداد محسوب شده، و مجازات شرعی فرد مرتد اعدام است.

۶. در تمام کشورهای غربی، حجاب امری است اختیاری و (بجز موارد بسیار اندک و فوق العاده نادر و خاص) هیچ تشکیلاتی با حجاب زنان و دختران مسلمان حق برخورد ندارد. در ج ا ا، زنان و دختران اقلیت های مذهبی «ملزم و مجبور هستند» حجاب اسلامی را رعایت کنند.

۷. در تمام کشورهای غربی، تمامی مسلمانان و شیعیان مانند هر شهروند دیگری با هر دین و مذهبی، می توانند بدون منع قانونی در هر سمتی در تمام سطوح مدیریتی قوای سه گانه و نیروهای نظامی و انتظامی مشغول به کار شوند و به اوج ترقی شغلی دست یابند. در ایران، چنین حقی برای اقلیت های دینی وجود ندارد؛ گاه آشکارا و نهادینه، و گاه پنهانی، غیر علنی و غیر اعلانی!!

موارد این چنینی، بسیار پرشمارند.

حال، انصافا خود قضاوت کنید که براستی «لااکراه فی الدین» در کجا اجرا می شود؟!