- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - عبدالرحمن نیک سرشت :
امیر هوشنگ ابتهاج معروف به سایه، آخرین نسل طلایی ادبیات فارسی، جان به جهان آفرین سپرد. وی متبحر در شعر کلاسیک بود و این ویژگی ممتاز موجب بالندگی ایشان در آن جایگاه گردید.
سایه بدلیل این که زبان شعری استواری داشت هرگز از حکمت فاصله نگرفت و به همین دلیل کلمات در دهان او جان می گرفتند و ترانساندانس (نامیرایی)واژگانی عجیبی در اشعار او موج می زد.
بدون تردید امثال سیمین بهبهانی نسبت به ابتهاج در سبک نیمایی یک سر و گردن بالاتر بودند ولی هرگز از حیث لطافت گویش و حسامیزهای شاعرانه، نه تنها سیمین بلکه دیگر شاعران همرده و هم نسل سیمین به پای ابتهاج نمی رسیدند.
از حق که نگذریم ، زنده یاد امیر هوشنگ ابتهاج را می توان بعنوان یکی از بزرگترین تصنیف سرایان ایرانی محسوب نمود و به همین خاطر، ایشان توانست پل ارتباطی مطمئنی بین سرایشگران ادب فارسی با اهالی موسیقی برقرار نماید. به گونه ای که، بن مایه های قوی شعرهای عامه‌پسند و ملی ایشان موجب گردید تا استاد محمدرضا شجریان از تصنیف معروف《سپیده》 یا همان "ایران ای سرای امید" اثر ماندگاری را در موسیقی ایران خلق نماید.
از خصوصیات برجسته ی امیر هوشنگ ابتهاج زیست شاعرانه و مسلک بی ادعایی وی را می توان بر شمرد. با این حال وی چون در زمان حکومت شاه مدتی مسئولیت ممیزی اشعار را عهده دار بود از این حیث بعد از انقلاب ، نیروهای فرهنگی تازه به قدرت رسیده او را پس می زدند در حالیکه ایشان به این قبیل مسایل از دیدگاه حرفه ای می نگریست حتی در یک سخنرانی خود تلویحا فرق ممیزی علمی و تخصصی نسبت به ممیزی های ناشیانه را زیرکانه برشمرد.
داستان زندانی ابتهاج در سال ۶۰ بدلیل هواداری حزب توده در نوع خودش نیز جالب و شنیدنی است. با این که فکر نمی کرد به این زودی زود از حبس رها شود ولی بدلیل وساطت و پادرمیانی زنده یاد شهریار شاعر نامدار ملی مورد عفو قرار گرفت. او در این باره، خاطره ی تلخی را از دوران حبس خود بیان می نماید.
در زندان جمهوری اسلامی ايران بودم، که بلندگوی زندان درباره خوبی های ایران حرف می زد
ناگهان ترانه ی ” ایران ای سرای امید ” از بلندگوی زندان پخش شد. تا که شنیدم زدم زیر گریه!
هم بندم گفت : چرا گریه می کنی؟
گفتم: شاعر این ترانه منم!
