- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - مهری کیانوش راد :
به خشم گفتند:
دشمنان نامت را به زشتی یاد می کند ، اجازه ی مجازات می خواهیم.
گفت:
آنان، آن گفتند که دیدند و باور کردند.
یاران به تحیر نگاه کردند.
گفت :
شما نیز آن باور کردید، که دیدید.
این سرنوشت هزار چهره ی انسان است .
اگر روزی از زبان کسی مدح انسانی را شنیدید و از زبان دیگری فسق و فجور او را ، حیرت زده نباشید . هر کس از زاویه ی نگاه خود بازگو کننده ی واقعیتی است که خود دیده و باور کرده است.
آن واقعیت می تواند ناشی از یک لحظه ی تکرار ناشدنی حادثه ای انسانی باشد.
چه بسیار لحظه های خشم آنی که از انسان، دیو می سازد و در آن لحظه تو او را می بینی و آرامش بعد از دیوانگی بر تو پنهان می ماند و بالعکس.
چه بسیار پندارها که نادرست است ،
پندار آن کس که مدح می گوید و پندار آن کس که نکوهش می کند.
رفتار آدمی در هر لحظه دستخوشِ هزار عامل و علت است.
گاه در قبض است ، گاه در بسط .
درون انسان سرشار از تجارب کهنه و نو است.
سرشار از گره های کور که در درون انسان، در لایه های هزار توی انسان دفن و گاه با کوچکترین جرقه، شعله بالا می گیرد و چهره ای دیگرگون از انسان را به نمایش می گذارد.
انسان با تجارب خود با دیگران روبرو می شود .
تجربه ی خوش ، لبخند بر چهره می آورد ، باغی پر از طراوت و دوستی.
تجربه ی کینه ، اخم بر پیشانی او می اندازد، جهنمی سوزان و دورکننده.
انسان مجموعه ی همه ی رفتارهای مهرآلود و
رفتارهای خشن و دورکننده است.
همه ی زشتی ها از دید کسی که با خاطری خوش ارتباط برقرار کرده است ، پنهان می ماند.
همه ی زیبایی ها از نگاه کسی که با خاطری مملو از تلخیِ رابطه و گره های کور برپیشانی ، مواجه شده است ، پنهان می ماند.
انسان هزار چهره دارد و با هر چهره ، هزار تجلی .
تعدد چهره و تجلی ، نه از روی نفاق است و نه دام دوست و نه چماق بر دشمن.
همه ی این چهره ها ، نقاب از آسیب پذیری انسانی انسان بر می دارد ، تا بگوید :
منِ انسان حاصل موقعیت و شرایط هستم.
منِ انسان معجونی از خطا و آزمون هستم.
منِ انسان نه مطلق هستم و نه بی عیب.
انسان، انسان است، نوسانی از احسن التقویم تا اسفل السافلین .
اگر هرکس جز این اندیشه کند و تصوری جز این داشته باشد، جز خطا درو نخواهد کرد.
اولین قدم را به سوی خود برداشتن ، خود را دیدن ، خود را آزمودن باعث می شود ، تصویری واقعی تر از خود و دیگران داشته باشیم .
تصور خطاهای خود ، قدرت بخشندگی را به انسان می بخشد، تا بتواند آسان از خود و دیگران بگذرد، تا بتواند در هرلحظه برخاستن را تجربه کند، زیرا آگاه می شود که همه ی انسان ها به مانند او ، موجوداتی ضعیف و گرفتار دام بلا هستند.
اگر شفقت بر خود را می خواهیم ، باید شفقت بر دیگران را تجربه کنیم.
این بار هنگامی که به آینه نگاه می کنیم ، دقت کنیم و با خود صادق باشیم تا بدانیم ،
کدام چهره ، چهره ی واقعی ماست.
شاید هر کدام از ما، معدل همه ی چهره هایی باشیم که در آینه ی قلب و ذهن دیگران انعکاس یافته است.
اما معدل وجود ما کجاست؟
شخصیت بارز ما را ، کدام رفتار ما ، شاخص کرده است؟
چون بخواهیم معدل وجودی خود را دریابیم ، خوب است به لحظه های نامتعارف زندگی خود نظر کنیم .
نظری برخاسته از اندیشه ، نظری که درد دانستن مقصد آن باشد ،
نظری که شفقت بر خود را طلب می کند ، نظر انسانی به انسان دیگر که می خواهد عیوب پنهان او را دریابد.
با چشم نقاد خود ، خود را نگریستن ، هنری والاست که کمتر کسی از آن برخوردار است.
چون با چشم نقاد، بر خود بنگریم ، ماننده ی کسی هستیم که تیغ را بر جسم دشمن دنی فرو کنیم.
با چشم نقاد بر خود نگریستن ، تخریب می کند و می سازد.
اگر شهامت رودر رویی با خود را داریم ، سفری فرخنده آغاز شده است.
حالا می توانیم معدل رفتاری ، نقطه ثقل رفتاری خود را دریابیم.
ما آن هستیم ، که در نامتعارف ترین لحظه های زندگی خود ظاهر می شویم.
لحظات نامتعارف ، صداقت انسان ، گفته ها و اعتقادات او را آشکار خواهد کرد.
انسان شگفت موجودی است ، گاه از خود نیز ، رخ نهان می کند .
ما رخ نهان نکنیم ، تا به صداقت با خود و جهان باشیم.
بگذار آینه باشیم ، آینه ای بی زنگار برای خود ، تا در خود، خود را ببینیم و از خودپرستی رها و عاشق اصلاح خودی باشیم که آینه به صداقت نشان داده است.
انسان
آینه است
آینه ی خود و دیگران.
خاصیت آینگی هرکس ، به اندازه ی صداقت او با خود و دیگران است.
