بیش از ۱۵ سال است که ساکن اهواز شده ام . پانزده سالی که در سیر تحولاتی قرن جدید، یک عمر تکاملی و یک دوره خوشایند دگرگیسی برای رسیدن به حد نصاب یک تفکرات نوین جهت تغییر اساسی در ساختار عمرانی، فرهنگی و بنیادین یک شهر محسوب می شود.

در قرنی که بسیاری نقاط دنیا، قادرند در کمتر از ۲۴ ساعت، یک بنای فوق العاده را بسازند، ساختن یک شهر با صدها استعداد بکر یک رویا نیست به شرطی که آن شهر ، شهردار داشته باشد.

اهواز از نظر جغرافیایی و زیست محیطی با داشتن آب ، خاک ، هوا و موقعیت های متنوع ، مستعد تبدیل شدن به یکی از بزرگترین قطب های گردشگری، صنعتی و فرهنگی در کشور و عرصه بین الملل است.

وجود بزرگترین رودخانه کشور در دل این شهر به عنوان یک شاهرگ حیاتی ، برخورداری محیط پیرامون از دشت ها و جلگه های مستعد، دسترسی کوتاه به نگین آبی دنیا (خلیج فارس)، وجود منابع بزرگ انرژی که در صورت تفکر نوین داشتن در مدیریت شهری نه تنها تهدید نیستند که می توانند یک فرصت باشند، تنوع بی نظیر فرهنگی و قومی، دسترسی آسان به مرزهای جنوب غربی، داشتن یک فصل خوشایند آب و هوایی ۴ ماهه در طول سال، وجود همزمان دسترسی به راه های ریلی، آبی، هوایی و زمینی که یک فرصت طلایی برای هر منطقه ای است تنها گوشه ای از استعدادهای بکر و ظرفیت های شهر اهواز هستند که متاسفانه هیچ شهرداری تاکنون نخواسته ، ندانسته یا نتوانسته از آنان به نفع شهر و شهروندان بهره ببرد.

گذشته از این ظرفیت ها میتوان به دیگر پتانسیل های گردشگری، تاریخی ، ارزشی و ملی این شهر از جمله حضور میلیونی زائران راهیان نور و اربعین حسینی اشاره کرد که آرزوی هر جغرافیا و زیست بومی است که بتوانند با کمترین تبلیغ و هزینه، میزبان میلیون ها ، گردشگر و مسافر هموطن و غیر هموطن باشند.

صد البته همه واقف هستیم که شهر اهواز لبریز از زخم های باقیمانده از عقب ماندگی های زمان جنگ است و یا اینکه گرمای شدید چند ماهه در این شهر مانع اجرای خیلی از برنامه هاست و یا اینکه فقر فرهنگی ، بیکاری و حاشیه نشینی هم مزید بر علت شده که خیلی ها بهانه بیاورند که بستر برای کار اساسی فراهم نیست اما روح خواجه حافظ شیرازی هم از وضعیت کنونی و بغرنج این شهر مستعد در عذاب است . شرایطی که به دلیل بی برنامگی و ولنگاری مدیریتی در مجموعه شهرداری اهواز طی حداقل ۳۰ سال گذشته باعث شده که با کیفیت ترین شهروندان این نگین جنوب غرب ایران به دیگر شهرها مهاجرت کنند و قید زندگی در پایتخت پل ها و فوتبال و قهوه و فلافل و غیرت و نفت و ایثار را بزنند.

اهواز سال هاست که تشنه ی حضور یک شهردار بابرنامه ، دنیا دیده ، مقتدر ، پاکدست و جسور است که تنها با انجام چند طرح کوتاه مدت و اساسی ، رنگ امید و نشاط را در آسمان مردم خونگرم این دیار بپاشد و تیترهای تکراری و ناخوشایند رسانه ها را از پیشانی نام اهواز پاک کند.

ساحل سازی شرق و غرب اهواز با فراخوان چند طرح زیبا از چند معمار و هنرمند چیره دست ، اولین مطالبه و خواسته مردم اهواز است که سال هاست مغفول مانده ، ایده ای که با کمترین هزینه و زمان قابلیت اجرا و بهره برداری دارد به گونه ای که بتواند اهواز را به قلب گردشگری جنوب غرب تبدیل کند.

استفاده از هنر اقوام ، بهره بردن از سرمایه های عظیم صنعتی در امور فرهنگی و اجتماعی، استفاده از ذوق جامعه هنری در زیباسازی شهر ، استفاده از قطارهای گردشگری ، قایق های تجاری و تفریحی، مبلمان بومی و حماسی ، فضاسازی مرتبط با شب نشینی و طبع مردم جنوب در معرفی شهر به عنوان پایتخت ستاره ها ، بهره بردن از الگوی شهرک های نیوساید، فولاد و دیگر فضاهای شیک و استاندارد دستگاه ها در دیگر نقاط شهر همه از ابتدایی ترین طرح ها و ایده هایی هستند که هر شهردار توانمندی قادر خواهد بود در کمتر از یک سال نسبت به انجام آن ها مبادرت ورزد به شرطی که ....

به شرطی که شهر اهواز را به عنوان یکی از ثروتمندترین و مستعدترین شهرهای جهان به دست کسی بسپریم که جسور ، برنامه محور و خلاق باشد.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه