- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان ـ علی ذکوی:
( مردم شریف صیدون، شهرستان شدنتان مبارک، روزهای خوب نخواهند آمد روزهای خوب را باید ساخت.)
اتفاقاتی که در ماههای اخیر، فضای امنیتی کشور را تا حدودی ملتهب کرد ریشه در برداشتها از فریضه امر به معروف و نهی از منکر دارد. نگارنده بهترین نوعِ عمل به این فریضه را امر به معروف و نهی از منکر مسئولان می داند و در همین رابطه فعالیت مدنی منتقدان را ارج می نهد. فعالان مدنی ، با بدنه غیرفعال جامعه فرق دارند. اگر مسئولان منتظرند تا با هر اقدام جزئی، سیل تقدیر و تشکر ها به سویشان روانه شود دست‌ِکم باید فعالان مدنی را از این قاعده استثناء کنند.
شهرستان شدن صیدون که اخیرا واکنشهای زیادی به همراه داشت از جمله مسائلی است که از نگاه ریزبین منتقدان دور نماند.
شهرستان باغملک حدود سی سال است که از ایذه جدا شده است و در میان موجی از شادی و غرور مردمان این دیار، دهه‌هاست که عمران و آبادی را به انتظار نشسته است. لازم به توضیح نیست که با یک گشت و گذار کوتاه و یک پرس و جوی ساده از ریش سفیدان به شما خواهند گفت در این سی سال آنچه که به دست آورده‌اند در مقابل آنچه که از دست داده‌اند چقدر می ارزد؟
قطعا نیت خیر بانیان جدایی این شهرستانها در جهت خدمات دهی بهتر و بیشتر برکسی پوشیده نیست. اما چه شده است که پس از سالها استقلالِ یک شهرستان، مشکلات آب روستاها صدچندان شده است، بیکاری افزون گشته، مصیبتهای اجتماعی، پیر و جوان را فرسوده کرده و گرانی مسکن در شهرستانی که از کمترین امکانات بی‌بهره است با شمال تهران برابری میکند. باغها ویران گشته، کشاورزی با مصرف بی رویه و بی ضابطه‌ی آب و عدم تضمین فروش محصولات، یک نفر را یک شبه میلیاردر می کند و یک جغرافیا را به تدریج، لم یزرع می کند. آنچنان که بسیاری از شهروندان، باغ ملک را یک روستای بزرگ می دانند و زندگی در کوچه‌های باریک و بدقواره، در ترافیکِ تنها چهارراه شهر، بی هیچ فضای پارک مانندی درون شهر، هیچ سینمایی، هیچ مدرسه خاصی در مقاطع ابتدایی و راهنمایی در کنارِ بیکاری گسترده‌ی جوانان، مدیریت فشل و ناکارآمد و تنها بیمارستانی که کماکان بیمار است این دلمردگی را دامن می زند که:
"از طلا بودن پشیمان گشته‌ایم مرحمت فرموده ما را مس کنید"
معاون پارلمانی ریاست جمهوری هدف از تقسیمات جدید را محرومیت زدایی توصیف کرده است اما جای سوال است که مگر بدون تقسیمات کشوری نمی توانید محرومیت زدایی کنید و اگر قرار است مردم یک منطقه محروم را با تغییر نام تقسیمات کشوری از بخش به شهرستان، دلخوش کنید چطور است یک شبه همه شهرها و روستاهایمان را استان کنید تا ما دوچندان، خوشحال شویم.
اگر می خواهید محرومیتِ صیدون کم شود یک بیمارستان مادر در آن تاسیس کنید. سی تا از مدارسش را هوشمند کنید. مبلمان شهری‌اش را به حد کمال برسانید. ده کارخانه‌ی مرتبط با محصولات کشاورزی و دامداری در آن تاسیس کنید. کشاورزی و دامداری اش را مدرن و مکانیزه کنید. صنعت گردشگری اش را همانند همدان، اصفهان و مشهد توسعه دهید. جاده مواصلاتی به استان کهگیلویه را چهار بانده کنید. چهارتا کتابخانه‌ی بزرگ همراه با پارکهای علم و فن آوری در آن تاسیس کنید چهارتا زمین فوتبال، والیبال، بسکتبال، استخر شنا، سایت پاراگلایدر و... در آن ایجاد کنید بعد تشریف بیاورید و با افتخار شهرستان شدنش را جشن بگیرید و گرنه یک امضا را نباید این همه گران به مردم پاک و ساده‌ی این منطقه‌ی محروم و مهجور بفروشید آن هم در حالی که هنوز در تامین ابتدایی‌ترین زیرساختهایش مانده‌اید و کوچترین تغییری در یک دکل برق یا پمپ آب را با منت فراوان و رنگ و لعاب تبلیغات پرطمطراق به رخ می کشید که اینک منم تک ستاره‌ی شبهای تاریک آسمان بختتان.
اخبارِ ماهها و سالهای اخیر این شهر را دوباره مرور کنید تا عمق فاجعه را بهتر درک کنید: پرت شدن دهها خودرو از جاده های امامزاده عبدالله و تنگ چویل، فوت دهها زن زائو به علت کمبود مراقبتهای پزشکی، مشکلات آب و برق روستاهای مختلف، بیکاری گسترده، افزایش سن ازدواج و صدها خبر دیگر که گفتن خیلی از آنها در این مرقومه به صلاح نیست.
علی ایهاالحال، همین (شهرستان شدن)هم می تواند طلیعه روزهای خوب این منطقه کوهستانی و مردمش باشد، منطقه‌ای با چشم اندازهای طبیعیِ بی نهایت زیبا، مردمانی خونگرم و مهمان نواز، دیار صد شهید نامدار در کنار قبه‌های متبرکه فراوان و دیده‌بانی شهیر به عظمت و جلال امامزاده عبدالله بر فراز قلل برفی منگشت و تاریخِ شورانگیز سالهای نه چندان دور که هنوز صدای بانگ تفنگ از بقایای قلعه های برجای مانده از عصر سقوط در باد می پیچد.
القصه از امثال نگارنده نباید انتظار تایید و توجیه احساسی داشت. ما به واقع بینیِ به ارث رسیده از تجربیاتِ تلخِ حضور آدمهایی که اشتباهی مسئول شدند عادت کرده‌ایم.
