- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۵:۳۱
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان ـ رسول صالحی :
در کشورما صدها تشکیلات روابط عمومی داریم که سالانه در اغلب جشنواره ها و همایش ها و مراسمات و... یا بعنوان «روابط عمومی برتر» معرفی می شوند یا مورد تقدیر قرار می گیرند.در کنار این مجموعه عظیم هنر هشتم،صدها نماینده و پرچمدار رکن چهارم دموکراسی فعالیت و در انعکاس آنچه بعنوان خبر،گزارش و عملکرد توسط روابط عمومی ها تولید می شود،همراه با صدها خبرگزاری و پایگاه خبری و... همکاری می کنند و در نهایت تشکیلات گسترده صدا و سیما که در سطح ملی و استانی به بازتاب همان اخبار می پردازند.در حقیقت همه این مجموعه وسیع متشکل از روابط عمومی ها و مطبوعات و خبرگزاری ها و صدا و سیما و... بدنبال امیدآفرینی،باورپذیری مخاطب،تعامل با مردم و انعکاس دهنده فعالیت ها و اقدامات در میدان پذیرش و قبول جامعه هستند اما چرا با وجود چنین مجموعه ای باز هم یک «ایران اینترنشنال»، یک «تبلت»،یک «نوبت شما» و یک غیره،از توانمندی بالایی برای به چالش کشاندن تفکر جامعه ایرانی،آسیب زدن به ارزش های انقلاب اسلامی و اثر گذاری بر نگاه مخاطبان خود خصوصا نوجوانان و جوانان ایرانی،برخوردارند.
کجای کار می لنگد؟
آیا بهتر نیست نخبگان روابط عمومی و رسانه ها بجای برگزاری و شرکت در همایش ها و جشنواره های کذایی و دریافت لوح های تقدیر و کسب رتبه های برتر و...،دقایقی کنار هم بنشینند و به «علل یابی ریشه های آسیب پذیری اعتماد عمومی جامعه ایرانی» بپردازند؟!
آیا بهتر نیست بجای فرصت سوزی در از دست دادن بیش از پیش اعتماد عمومی بعنوان سرمایه اجتماعی،روش های هزینه بر و کم اثر خودمان در حوزه اطلاع رسانی و ارتباطات را بازبینی کنیم؟!
چرا در آنسوی مرزهای کشورمان یک رسانه کوچک(البته در قیاس با رسانه ملی خودمان) یک مو فرفری، یک فعال رسانه و فضای مجازی،یک فعال حوزه ارتباطات اجتماعی و... می تواند جذب کند،به آنسویی که می خواهد هدایت کند،اثرگذاری کند؛ آنوقت در اینسو...
آیا بهتر نیست نخبگان روابط عمومی و رسانه ها بجای برگزاری و شرکت در همایش ها و جشنواره های کذایی و دریافت لوح های تقدیر و کسب رتبه های برتر و...،دقایقی کنار هم بنشینند و به «علل یابی ریشه های آسیب پذیری اعتماد عمومی جامعه ایرانی» بپردازند؟!
آیا بهتر نیست بجای فرصت سوزی در از دست دادن بیش از پیش اعتماد عمومی بعنوان سرمایه اجتماعی،روش های هزینه بر و کم اثر خودمان در حوزه اطلاع رسانی و ارتباطات را بازبینی کنیم؟!
چرا در آنسوی مرزهای کشورمان یک رسانه کوچک(البته در قیاس با رسانه ملی خودمان) یک مو فرفری، یک فعال رسانه و فضای مجازی،یک فعال حوزه ارتباطات اجتماعی و... می تواند جذب کند،به آنسویی که می خواهد هدایت کند،اثرگذاری کند؛ آنوقت در اینسو...
مجدد این سوال مطرح است که «کجای کار می لنگد؟»
شاید بخشی از لنگ زدن های ما ناشی از آنست که درک صحیحی از مخاطب نداریم، او را مجبور به شنیدن و دیدن خودمان می دانیم،او را نمی شنویم و نمی بینم و دهها دلیل دیگر؛ بهر حال مردم و مخاطبان از روابط عمومی ها انتظار «هم نوایی» دارند،گوش هایشان برای شنیدن و چشم هایشان برای دیدن تبلیغات خسته است؛ هم نوا شوید تا معجزه همراهی و مشارکت مردم را ببینید.
به قول چارلی چاپلین: بهترین دوست من آینه است، او هرگز با گریه من نمی خندد...
شاید بخشی از لنگ زدن های ما ناشی از آنست که درک صحیحی از مخاطب نداریم، او را مجبور به شنیدن و دیدن خودمان می دانیم،او را نمی شنویم و نمی بینم و دهها دلیل دیگر؛ بهر حال مردم و مخاطبان از روابط عمومی ها انتظار «هم نوایی» دارند،گوش هایشان برای شنیدن و چشم هایشان برای دیدن تبلیغات خسته است؛ هم نوا شوید تا معجزه همراهی و مشارکت مردم را ببینید.
به قول چارلی چاپلین: بهترین دوست من آینه است، او هرگز با گریه من نمی خندد...
