- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۴ آذر ۱۴۰۳ - ۱۰:۰۶
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان ـ فاضل خمیسی :
روز خبرنگار سپری شد و دوباره در بر همان «پاشنه» چرخید، گویا برای معیشت و زندگی خبرنگارِاصیل «در» همیشه بر یک پاشنه می چرخد؛ اگر میخواهی با وجدان و پاک خبررسانی و گزارش نویس کنی ، باید رنج «نداری» و «نیاز» را قرین زندگیت کنی!!
چه خبرنگارانی را میشناسم، که بخاطر پیروی از اخلاق حرفه ای و وجدان مداری نه تنها در نان شبشان مانده اند بلکه بخاطر شکایت این یا آن دستگاه هر روز کارشان به دادگاه و پرداخت جریمه است...
متاسفانه امروز قدردانی از خبرنگار، به جز چند پیام تکراری و فقط در فضا گفتن هیچ نتیجه ی ملموسی برای دهها خبرنگاری که این حرفه، شغل و محل ارتزاقشان بوده نداشته است.
بمناسبت روز خبرنگار شاهد سیل پیام های مدیرانی هستیم که با آب و تاب این روز را تبریک و از اهمیت آن سخن می رانند اما وقتی با این سوال مواجه میشوند که برای تقویت این «حرفه» چه اقدام عملی انجام داده است با واژه ی «هیچی» مواجه میشویم.
متاسفانه بدلیل نبود «نهاد» یا «خانه ی صنف» مؤثری که بتواند از حقوق خبرنگاران دفاع کند، بسیاری از خبرنگاران مجبور شده اند نقش روابط عمومی دستگاهها را ایفا کرده و به جای نقش نظارتی و پژوهشی صرفاً به تعریف و تمجید از فلان مدیر یا بهمان نماینده بپردازند..
وجدان نمیتواند تا ابد در برابر فقر مقاومت کند بنابراین نباید این خبرنگار را مورد ملامت قرار داد، راستش را بخواهید ساختار اخلاقی در تمامی روابط و وظایف مورد خدشه قرار گرفته است و خبرنگار خارج از چارچوب این جامعه نیست..
روزگاری حضور یک خبرنگار در دستگاه یا سازمان مثل بازدیدیک بازرس ویژه که نقاط ضعف را پیدا و اعلان مینماید باعث میشد که مدیران مواظب تصمیمات یا اقداماتشان باشند اما زمانی که به بهانه ی کنفرانس مطبوعاتی یا خبری، حضور خبرنگار برای دریافت «کارت هدیه ای» باشد، این حرفه «خبرنگاری» دیگر کارکردی نداشته و به قهقرا خواهد رفت .
نگارنده مجدداً گوشزد میکند که «فقر» تمامی آموزه های انسانی را به قعر می کشد و خبرنگار قبل از حرفه اش، انسانی است با دهها نیاز!
زمانی که خبر هدیه ی رییس جمهور بمناسبت روز خبرنگار را خواندم که دستور داده بود ، به حساب هر خبرنگار مبلغ ۴۰۰ هزار تومان واریز شود، یعنی مبلغی کمتر از قیمت یک کیلو گوشت ، یقین پیدا کردم که خبرنگاران در طبقه بندی درآمدی ، به طبقه ی تهیدستان سقوط کرده اند مثل بازنشستگان... و این سقوط از چشم عالیترین مقام اجرایی کشور دور نمانده است.. ای کاش رییس جمهور به جای
هدیه ی چهارصد تومانی یک تصمیم اثربخش برای معیشت پایدار و منزلتمند خبرنگاران میگرفت و آنرا ابلاغ میکرد.
روز خبرنگار سپری شد و دوباره در بر همان «پاشنه» چرخید، گویا برای معیشت و زندگی خبرنگارِاصیل «در» همیشه بر یک پاشنه می چرخد؛ اگر میخواهی با وجدان و پاک خبررسانی و گزارش نویس کنی ، باید رنج «نداری» و «نیاز» را قرین زندگیت کنی!!
چه خبرنگارانی را میشناسم، که بخاطر پیروی از اخلاق حرفه ای و وجدان مداری نه تنها در نان شبشان مانده اند بلکه بخاطر شکایت این یا آن دستگاه هر روز کارشان به دادگاه و پرداخت جریمه است...
متاسفانه امروز قدردانی از خبرنگار، به جز چند پیام تکراری و فقط در فضا گفتن هیچ نتیجه ی ملموسی برای دهها خبرنگاری که این حرفه، شغل و محل ارتزاقشان بوده نداشته است.
بمناسبت روز خبرنگار شاهد سیل پیام های مدیرانی هستیم که با آب و تاب این روز را تبریک و از اهمیت آن سخن می رانند اما وقتی با این سوال مواجه میشوند که برای تقویت این «حرفه» چه اقدام عملی انجام داده است با واژه ی «هیچی» مواجه میشویم.
متاسفانه بدلیل نبود «نهاد» یا «خانه ی صنف» مؤثری که بتواند از حقوق خبرنگاران دفاع کند، بسیاری از خبرنگاران مجبور شده اند نقش روابط عمومی دستگاهها را ایفا کرده و به جای نقش نظارتی و پژوهشی صرفاً به تعریف و تمجید از فلان مدیر یا بهمان نماینده بپردازند..
وجدان نمیتواند تا ابد در برابر فقر مقاومت کند بنابراین نباید این خبرنگار را مورد ملامت قرار داد، راستش را بخواهید ساختار اخلاقی در تمامی روابط و وظایف مورد خدشه قرار گرفته است و خبرنگار خارج از چارچوب این جامعه نیست..
روزگاری حضور یک خبرنگار در دستگاه یا سازمان مثل بازدیدیک بازرس ویژه که نقاط ضعف را پیدا و اعلان مینماید باعث میشد که مدیران مواظب تصمیمات یا اقداماتشان باشند اما زمانی که به بهانه ی کنفرانس مطبوعاتی یا خبری، حضور خبرنگار برای دریافت «کارت هدیه ای» باشد، این حرفه «خبرنگاری» دیگر کارکردی نداشته و به قهقرا خواهد رفت .
نگارنده مجدداً گوشزد میکند که «فقر» تمامی آموزه های انسانی را به قعر می کشد و خبرنگار قبل از حرفه اش، انسانی است با دهها نیاز!
زمانی که خبر هدیه ی رییس جمهور بمناسبت روز خبرنگار را خواندم که دستور داده بود ، به حساب هر خبرنگار مبلغ ۴۰۰ هزار تومان واریز شود، یعنی مبلغی کمتر از قیمت یک کیلو گوشت ، یقین پیدا کردم که خبرنگاران در طبقه بندی درآمدی ، به طبقه ی تهیدستان سقوط کرده اند مثل بازنشستگان... و این سقوط از چشم عالیترین مقام اجرایی کشور دور نمانده است.. ای کاش رییس جمهور به جای
هدیه ی چهارصد تومانی یک تصمیم اثربخش برای معیشت پایدار و منزلتمند خبرنگاران میگرفت و آنرا ابلاغ میکرد.
