دکتر احمدعلی معاضدی، انسانی کامل!

دکتر معاضدی، زاده شوشتر، از دانشجویان ورودی پیش از انقلاب به دانشگاه شهید چمران اهواز بود. از دوران جوانی، یک انسان متعهد، مسئول و منظم بود. خاندان معاضدی در شوشتر، اهل علوم جدید و آوازه به دینداری و دهش و بخشش دارند. از جوانی، در کنار دانشجو بودن و علم آموزی جدی، یک کنشگر سیاسی و اجتماعی با رویکردی معتدل و میانه رو بود. حرفه و هنر آموزگاری را برگزید و با چاشنی صبوری و شکیبایی و نرم خویی، شمار زیادی از دانش آموزان خود را به آقایی و سودآوری برای جامعه رساند. علاقه مندی او به دانستن، سختی های ادامه تحصیل را برای ایشان هموار کرده بود. تحصیل در داخل کشور و حضور در رویدادهای علمی جهانی، از وی یک شخصیت علمی تمام عیار ساخت. با برنامه بود و منطقی می اندیشید. اهل خانواده و علاقه مند به جمع های خانوادگی بود. شرکت در جلسات دوره ای قرائت و تفسیر قرآن با دوستان همشهری، پیوند او را با زادگاهش یعنی شوشتر حفظ کرده بود و دغدغه مسایل شهری، همواره وی را با مردمان دیار پدری، مرتبط می ساخت.
تکیه بر اصل مشورت و خرد جمعی و دوری گزینی از تک‌روی و سخت سری، به عنوان شرط اول مدیریت در مجموعه های اداری، موجب گردید تا مسئولیت های متعددی را عهده‌داری شود. نقش ایشان در شکل گیری دانشکده هنر شوشتر و اداره مطلوب دانشکده علوم دانشگاه شهید چمران اهواز را در کارنامه خویش دارد.
حضور در رویدادهای علمی، زنده یاد دکتر معاضدی را از دغدغه های اجتماعی، دور نکرد. آنچه امروزه به مسئولیت اجتماعی دانشگاه و دانشکاهیان، رواج یافته است، از دیرباز در وجود ایشان می درخشید. صبوری و خویشتن‌داری وی در مباحث و چانه زنی های سیاسی در فصول انتخابات و بهار فعالیت تشکل ها و احزاب، شهره شده بود. در همان حال، او هیچگاه، از این مباحث، دنبال سود و نفع شخصی نبود از این رو، سال ها و چند دوره دبیری یک تشکل سیاسی _دانشگاهی را بر عهده داشت.
دریغا که استاد معاضدی در ده سال اخیر گرفتار ابتلاها و ناخوشی و ناسلامتی ها گردید ولی بدحالی ها، هیچ‌گاه ایشان را از مدار شکیبایی و نیک اخلاقی بیرون نکرد و همواره با تمسک به اهل بیت(ع)، پیرو آموزه های ناب محمدی(ص) بود. خلاصه آنکه دکتر معاضدی، شریف و  قابل اعتماد بود. همین!