شوشان ـ میثم فروغی نیا :
سالهاست که شوراهای شهر در کشور فعالیت می کنند و طبق روال وقاعده باید برای بهبود و به پیش بردن کارها نظرات مختلفی را در صحن شورا بیان کرده تا بهترین آنها به رای گذاشته شود وبرای اجرا به شهرداری ارسال گردد.این شکل کار را از سال 1376 که شوراهای شهر استارت زده شدند ادامه دارد. سوای اینکه در برخی ادوار به تعداد افراد افزوده یا کاسته شدند واین موضوع در وظیفه ذاتی شوراها خللی به وجود نیاورد.اما در این سالها که شهرداری ها از زیر نظر مستقیم دولت خارج شدند و زیر نظر نمایندگان شهر که ازسوی مردم انتخاب شده، اداره می شوند باید پیشرفت خوبی را برای شهرهای مان متصور شد.
اما شاید دورازواقعیت نباشد که بگوئیم آمدن شوراهای شهر در کشور متاسفانه ترمز و مانع پیشرفت شهرها در مراحل متعدد بوده اند وبسیاری از این شوراها به خاطر اختلافات زیاد طرح ها وپروژه های زیادی را معطل خود گذاشته اند. اهواز از ابتدای کارشورای شهر تا به امروز نزدیک به 19 شهردار را به خود دیده واین موضوع بسیارنگران کننده است ؛ زیرا ظاهراً به یک روال بد تبدیل شده؛چرا که برای بهتر انجام شدن کارها نیاز است ثبات مدیریت وجود داشته باشد واین موضوع با کوچکترین اختلافات در اهوازبه سوی تغییر روانه شده است.
همین است که امروز کلان شهری چون اهواز از نظر پیشرفت ، توسعه ومدرن شدن به هیچ عنوان مورد رضایت شهروندانش نبوده ونیست.شهری بی روح،خیابانهای پر از آلودگی بصری وخراب ،آسفالت تکه پاره شده ،حفاری های رها شده شهری ،بلوارهای بدون فضای سبز و چاله چوله های خیابانها، نبود محل تفریح برای شهروندان ووووو همه و همه حکایت از این مساله دارد که شهری چون اهواز از نبود ثبات بر صندلی مدیریت شهری رنج ها برده است.مداخله دربرخی کارهای مدیریت شهری یا شهردار باعث شده تا وی نتوانند خواسته ها واهدافش را به خوبی پیاده سازی کند واین موضع عقب ماندن شهری مانند اهواز از دیگرکلان شهرها یعنی اصفهان ،تبریز وشیراز و... را در پی داشته است.
شهردار نیازمند آرامش است و برای عزل ونصب البته با مشورت شورای شهر نیازمند داشتن اختیاراست.باید بتواند برای پروژه های بزرگ در مواقع لزوم به تصمیم بگیرد وهزینه کند و ترمز گذاشتن جلوی پای او کار مدیریت شهری را سخت تر می کند.