تبلیغات انتخابات مجلس در رسانه‌ها محلی و ملی و چند پیشنهاد

شوشان ـ خداداد ابراهیمی :

صداوسیما مترصد راه اندازی ۲۰۰ کانال جدید برای تبلیغات نامزدهای انتخابات مجلس است تا با پرداخت هزینه تعیین شده، یک برنامه ۲۰ دقیقه‌ای برای خود تولید و منتشر کنند.
یکی از نامزدهای انتخابات مجلس گفته؛ صداوسیما برای پخش فیلم ۲۰ دقیقه‌ای تبلیغاتی  در شبکه‌های تازه راه اندازی شده‌ی ناشناخته، از او ۹۵ میلیون تومان مطالبه کرده است.
برخی نیز از این رویکرد صدا وسیما استقبال کرده‌ و این مبالغ را پول خُرد تلقی کرده‌اند.
صدا و سیما در کنار بودجه‌های کلانی که دریافت می کند در فصل انتخابات هم بازار یابی می‌کند و هم کسب درآمد. اینکه در این مقطع مهم انتخابات، وظیفه ذاتی صدا وسیما چگونه بازتعریف شود، خود حدیث دیگری است که باید در مجالی دیگر به آن بپردازبم

حال که هم صدا وسیما و هم مطبوعات سراسری و سایت‌های خبری دولتی و غیر دولتی، به فکر درآمد زایی در انتخابات هستند و برای مثال؛ در استان‌های کوچک، از هر نامزد انتخاباتی حداقل ۲۵ و حداکثر ۸۰ میلیون تومان دریافت می کند، مطبوعات و رسانه‌های محلی چرا نباید برای درآمدزایی خود، چاره اندیشی کنند؟!

پیشنهاد نگارنده:
۱) رسانه‌های محلی و مطبوعات استانی، در این اوضاع که بابحران کاغذ و گرانی چاپ  و فیلم وزینگ و سایر هزینه‌های سرسام آور، دست وپنجه نرم می کنند و هنوز بخشی از یارانه قانونی سال گذشته و یارانه امسال را دریافت نکرده‌اند، فضای تبلیغات رسانه‌های خود را با ثمن بخس توافق نکنند و هزینه‌های تبلیغاتی را کامل و تمام و با تعرفه‌های جدید از سفارش دهندگان اخذ کنند.

۲) رسانه‌های محلی هزینه‌های تبلیغاتی نامزدهای جوان و نخبه علمی را رایگان و یا نیم بها تعیین کنند تا رویکرد آنان نسبت به صدا وسیما و رسانه‌های حزبی و سراسری متفاوت باشد.

۳) از دیدگاه کارشناسان سیاسی و رسانه‌ای، درشرایط فعلی، تاثیرگذاری رسانه‌های محلی اگر از صدا وسیما بیشتر نباشد، کمتر نیست. لذا توصیه می شود؛ مسئولان ستادهای انتخاباتی، برای انعکاس وانتشار تبلیغات و برنامه‌های نامزدها، یکی از محل‌های تبلیغاتی خود را مطبوعات و رسانه‌های محلی و استانی، انتخاب کنند.

۴) تشکل‌های صنفی و مدیران مسئول مطبوعات و رسانه‌های محلی، با هم اندیشی و متفق القول، تعرفه‌ هزینه‌های چاپ و انتشار تبلیغات انتخاباتی را منتشر و همگی از آن پیروی کنند. تا اقتصاد نحیف مطبوعات و رسانه‌های محلی نسبت به درآمد و اقتصاد فربه رسانه‌های حزبی و سراسری، اندکی تقویت شود.