راهکاری برای صنایع کوچک و متوسط

بخش اول دولتمردان و سیاست مداران حاکم :

رهبری :هر سال شعار تولید و تاکید بر حمایت از تولید بعنوان مهمترین راهکار رفع مشکلات.

استاندار:راه توسعه استان از ایجاد خوشه های صنعتی و یا... می‌گذرد ! مجری مدیران دولتی که بعد از دوسال هنوز در جلسات در حال تدوین راهکار.
نمایندگان مجلس:راه توسعه ، حمایت از صنایع کوچک است ! ولی تصویب قوانین در جهت عکس .مانند اخذ مالیات و ارزش افزوده تبعیض آمیز از واحدهای تولیدی و شرکت‌های خدماتی و نگهداری فاصله خود با تولیدکنندگان که مطالبات دارند.
دولت:حمایت از صنایع کوچک در الویت است ! اقدامات شامل برگزاری جلسه ، همایش ، آمار سازی از راه اندازی واحدهای راکد و رونق اقتصادی،ساخت مسکن و اشتغال.
بانک مرکزی:باید بانکها صنایع کوچک را حمایت مالی کنند !
بانکها:بدلیل محدویت ها امکان تامین مالی صنایع کوچک نیست و تسهیلات قفل شده. کلی وام به مزدوجین و نزدیکان دادیم.
صنایع بزرگ:حمایت و توسعه صنایع پایین دستی در الویت است ! بدلیل تحریم ها و تامین ارز دولت امکان حمایت و تامین مواد اولیه صنایع پایین دستی محدود است و ۳۰درصد ظرفیت تولید را مواد اولیه می‌دهند.
این صنایع تاکنون هیچ نقشی در توسعه و فقر زدایی برای مردم نداشته اند !
وزارت نفت و نیرو :الویت ما حمایت از صنایع است ! کمبود برق در فصل تابستان و زمستان از طریق زمانبندی،برق صنایع قطع می‌شود که تا برق خانگی مشکل پیدا نکند.
کاسبان تحریم پشت پرده :چون پورسانت خرید خارجی افزایشی و جذاب است ،لذا خرید محصولات داخلی به صرفه نیست.عبارت نبود کیفیت لازم دستمایه آنان است.
نتیجه:سیاست های کلی نظام و دولتمردان تاکنون نتوانسته در راستای توسعه و صنایع کوچک اشتغالزا قدم موثری بردارد.

بخش دوم :عمده مشکلات موجود

۱- شرکت های بزرگ نیازهایشان را از خارج و یا با رانت از شرکت های داخلی خارج از استان خود تامین میکنند.
۲-کاهش ارزش پول ملی و بلطبع کاهش قدرت خرید، مردم صرفا نیازهای ضروری را تامین می‌کنند و کالا های مصرفی خریدار کمتری دارد.همچنین نیاز به سرمایه در گردش را چند برابر کرده است.
۳-بدلیل تحریم و اجبار بازگشت ارز ،رابطه صادراتی ما کاهش یافته است.
۴-تولید محصولات زیر پله ای بدلیل کیفیت پایین تر و ارزان‌تر  رونق بیشتری دارد.
۵-خرید و فروش مواد اولیه با تعویض پاکت ها جهت صادرات و شرکت های زیر پله ای از سود بیشتری برخوردار است.
۶-شرکت های بزرگ از بازپرداخت بدهی های خود که محصولی را خریده اند امتناع می‌کنند.
۷-سازمانهای مختلف مثل بیمه ،کار،دارایی،محیط زیست و...تمام وقت و سرمایه ما را می‌گیرند و زمانی برای پرداخت به دغدغه های تولیدی به ما نمی‌دهند.
۸-اینقدر سامانه توسط دولت درست شده که حداقل یک یا دو نفر را باید استخدام کرد و هزینه داد.
۹-شرکت های بزرگ علاقمند به کار با شرکتی هستند که پورسانت شان محفوظ باشد و ایجاد این رابطه برای عمدهء تولیدکنندگان سخت است.
۱۰-حضور در انجمن ها و ...غیر موثر است و تاکنون بدلیل  نادیده گرفتن بخش خصوصی، تاثیر ملموسی نداشته اند.
۱۱-کمبود نیروی متخصص و فررار بودن آنان بعد از آموزش یک دغدغه مهم است.
۱۲-هزینه های تحقیق و توسعه ،بازاریابی و فروش محصول بسیار سنگین و از توان یک واحد تولیدی صنایع کوچک و متوسط خارج شده است.
۱۳-رابطه واحدهای تولیدی با یکدیگر صرفا رقابتی و به قصد خارج کردن رقیب از صحنه تولید است.
۱۴-اعتماد متقابل و روابط دوستانه کاهش ،جایش را به خصومت و عداوت داده است.
۱۵-تاکنون عمده سیاست های مالیاتی موجب فشار بر تولید کننده بوده و همتی جهت اصلاح نیست.
۱۶-بدلیل تغییرات مرتب نرخ ارز و کاهش ارزش پول ملی توان مالی واحد تولیدی کاهش یافته و همچنین سرمایه گذاری برای تاسیس واحد جدید بسیار سخت شده است.
این طومار زیاد است ولی عمدتاً در بالا ذکر شد.