براي چشم‌هايي که نهيب صاعقه‌گون موشک خوابشان را گرفت

نخل‌هاي اين ديار شولاي سرفرازي بر خويش تافته‌اند و قله‌هايش، منيع و استوار نواي ايستادگي را فرياد مي زنند، غزه آنجاست که مناره‌هايش طنين الله اکبر را فراتر از قيل و قال مرگبار موشک و خمپاره سرمي‌دهند و تکبير يکتاپرستي مردمانش در گستره لاجوردي آسمان بلند است.

بر تار و پود فرش‌هاي نيمه بافته‌اش جسم‌ بي‌جان کودکي است که گرمي گلوله بر سينه‌اش شفقي خونين نشاند و چه زجرآور است، حسرت نوعروساني که در داغ تازه داماد زنجير از گيسوانشان گسسته‌اند و زلف به آشفتگي روزگار پريشان کرده‌اند.

در اين شهر سوخته که مادرانش دل در مجمر داغ جوان گداخته‌اند، شميم گندمزارهاي تازه سيراب شده از ياد رفته است و قاموس کهنه قانون سياه جنگل در زوزه ترکش و موشک مرتبأ تکرار مي‌شود.

در وانفسايي که سالوس ننگين سياست توسط روبهان پير خوانده مي‌شود و قدرت‌ عالم به دست گرگ‌هاست، کجايند آناني که مدعي برافراشتن پرچم صلح در جهانند؟ کجاست حاصل آن همه اجلاس که بردگان و سردمداران قدرت با دميدن در بوق تبليغات رنگ و رو باخته دفاع از حقوق بشر برگزار مي‌کردند؟ منشورهاي تعبيه شده سازمان ملل به نام حقوق بشر چه شد؟

آرزوي زندگي در خون تپنده جوانان غزه لحظه‌اي خاموش نشد و آتشفشان خشم فلسطين در طوفان الاقصي، همچون کلافي به پاي اسرائيل پيچيد، اين ننگ تا ابد به پاي او خواهد ماند، تاريخ براي اين قوم جهودي خواهد نوشت روزي را که به ثمره قيام سنگ‌ها، ريشه سست آنان از زمين برچيده خواهد شد.

سرانجام روزي رسيد که قطره‌اي کوچک به سيلابي عظيم براي درنده‌خويان صهيون تبديل شد و سياست‌هاي وحشيانه‌شان را به نابودي کشيد به طوري‌که کشتارهاي وسيع هم مانعي در برابر اراده و استقامت اين مردم نشد.

حتي قوي‌ترين سامانه‌هاي امنيتي،​ اطلاعاتي و حفاظتي در ميان اشک چشمان بيوه‌زناني که کودکانشان را در نخستين شب آوارگي ميان تلي از خاکستر و آوار مي‌خواباندند،​ غرق شد و پينه‌هاي بسته شده بر دستان پيران باديه اين بردگان مکنت را در خود خواهد بلعيد.

دست‌هاي ما به ياري شما دراز است و قلبمان براي پيروزي شما مي‌تپد، باور داريم که نصرت حق در راه است.