یک سوزن به خودمان بزنیم یک جوالدوز به دیگران

 توجه توجه متن فرامنطقه ای است...

هدف از پاسداشت؛ نکو داشت و بزرگداشت مقام شامخ معلم برای چیست؟

آیا هدف این است که نمونه کامل را نشان دهند تا الگو ساز باشد پس *چرا برخی ها جنس عالی را تعمدا پنهان می کنند؟* تا جمع نبینند البته _گاها با قصد و غرض که این چهره نام آشنا در جامعه دیده نشود_ چون خطر تبلیغاتی برای مدیر مجموعه دارد و ماموریت مجموعه تقدیر، کنترل بازیکن حریف است تا گل نزند... و گاها ناشی گری مدیر تجلیل این اتفاق شوم را برای منطقه به بار آورده* و به زعم و خیال خود شق القمر در دکور برنامه هست جامعه را بایستی دید(قبلا قانون بود هر کسی مقام نمونه را می آورد سالهای دیگر نمی توانست در برنامه شرکت کند) ولی امسال با *برکت آزمایش خطا برخی روسای تجلیل  افراد جدید نتوانستند از مرحله مدارس بگذرند چرا که  معلمان نمونه سال گذشته تقدیر شده؛ امسال نیز توانستند پرونده بدهند این عامل باعث شد نمونه های سال قبل مدارک آماده سال گذشته ی خود را تحویل داده باز سهمیه مدرسه مجدد کامل گردد و _از راه یابی چهره های جدید ممانعت کردند_ ( جوان گرایی نیک است ولی باید جوانان زیر دست پیران تجربه دیده عمل کنند تا تجربه بیاندازند
تجربه خامی که باعث ناکامی و ناراحتی خیلی از مدیران و معلمان مدارس شد)
 یا اینکه با ترفندهای نفوذی ها با بهانه های واهی از حضور و تقدیر  چهره های محقق خورشید شهر معلمی ممانعت و مراسم را از وجود نور چهره های علمی خاموش کردند (حق الناس را که پاسخگوست).  
 
 نگارنده از برگزار کنندگان  مراسم فی نفسه برای بزرگداشت مقام معلم تقدیر می نماید، در کنار تقدیر، با توجه به کلام مولای متقیان که فرمود «من علمنی حرفا...»بر نقد نگارنده خرده نخواهید گرفت، چون هدف از بیان این مطالب اصلاح امور است و لا غیر،  کاستی ها را بر شمرد تا امور اصلاح گردد، حتی اگر این انتقادات به قیمت رنجش همکاران گردد. طلا را گرم می کنند تا ضمن حالت پذیری جلا یابد...این که روزی آموزش و پرورش در اجرای مراسم و مجالس الگوی همه ادارات و نهادها بوده قابل ستایش است، پس آن سوابق و یا کردهای نیک‌ گذشته اجرش یک است و نقص در اجرای مراسم گناهش هزار است.
به راستی سخن را از کجا باید آغاز کرد و چون سخن از بزرگان باید شروع شود  باز مولای متقیان می فرمایند:«التجربه فوق العلم »براستی در مراسم نمادین تقدیر از مقام معلم، آیا از پیشکسوتان بایستی دعوتی می شد؟ آنانی که سی سال و اندی زحمت کشیدند؛ آیا شایسته تقدیر نبودند؟ و جایشان خالی نبود! برای نمونه در شهر متمدن تاریخی آقای امیر خنیفر در کنار سایر روسای را می توان نام برد که به راستی با دعوت از برخی چهره های ماندگار نام پیشکسوتان  را در شهر نکو داشت و در حقشان  سنگ تمام گذاشتند.
 براستی، جایگاه اصحاب قلم؛ همان نظریه پردازانی که قرار است برای آموزش و پرورش ریل آن را بنا کنند  تا بقیه از نظریه های اصحاب قلم در تدریس استفاده کنند کجا بود؟ مولفان ومنصفان؛ آیا در این مراسم شایسته تقدیر نبودند؟
یا باید مراسم مختصری برای ساکت کردنشان برگزار شود که ممکن است درحد حرف باشد...؟
اینجا خاستگاه فرهنگ است؛ فرهنگ را باید ساخت.
براستی این مراسم جایگاه تسویه بدهی برخی روسا آموزش و پرورش با شورا بود. یا جایی برای محل تقدیر الگو سازان است!!!.  دلیل بیان نویسنده دراین مراسم؛ اعتراض پدر دهیاران (بخشدار) در جمع معلم و مدیران حاضر از شیوه تقدیر گلچینی افراد بود که زبان به اعتراض از شیوه تقدیر گشودند چرا که از معلمان شوراهای برخی شهر ها تقدیر و ازمعلمان دهیار چرا تقدیر نشد؟! نکنه تسویه بدهی بود!!!

چرا بدعت جدید ایجاد شده توسط افراد جدید؛ به معلم دهیارها تسری نیافته؟
اگر قرار است تقدیر شود از معلم شهردار و دهیار و سایرین نیز تقدیر شود...

فرهنگ تقدیر را نیک بداریم آیندگان در مورد شیوه کارمان قضاوت خواهند کرد  
پس تقدیر را خدایی انجام بدهیم تا جامعه پیشرفت کند و نخبه پروری کنیم نه نخبه کشی!
با امید پایه گذاری رسم نیک
ما کان لله ینموا