فقیه حسنی سیرت

شوشان ـ امین بهرامی(شریعت شوشتری):

 هفتم صفر بنابرنصوص تاریخ سالروز شهادت سبط اکبر رسول خدا(صلی الله علیه وآله)، کریم اهل بیت،امام مهربانیها،پیشوای نیکو سیرتان حضرت امام حسن مجتبی(علیه السلام)است.

رهبرآگاه و رئوفی که مورد بی مهری فراوان طاغوت عصرش ونیزمردم جفاکار دورانش قرارگرفت ولی هیچ گاه باب کرامتش را بر ناسپاسان درگهش مسدود ننمود و با بهترین روش قدر ناشناسی های امت را پاسخ میگفت.آن حضرت امامی است که به زیبایی آیه شریفه(اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما)راتفسیرعملی نمود.

ایشان الگویی نیکو تا روز قیامت است و هر آن کس که درمسیر کریم اهل بیت حضرت حسن بن علی بن ابی طالب(صلوات الله علیهما) گام بردارد به مکرمتهای والای اخلاقی دست خواهدیافت.درمیان بزرگان شیعه،علامه ذوالفنون،فقیه مجاهد ومرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی حاج سیدمحمدحسن آل طیب(ره) ازجمله شخصیت های کم نظیری است که علاوه بر سیطره کامل بر علوم گوناگون ، شیفته و شیدای کریم آل الله امام حسن مجتبی(علیه السلام)بود و همین عشق خالصانه باعث گردید در سالروز شهادت آن امام همام تشیع گردیده و در خانه ابدی اش آرام گیرد.۷ صفر سال ۱۴۱۵ ه.ق مطابق با ۲۶ تیرماه ۱۳۷۵ه.ش برای مردم خوزستان بلاخص مومنین شهر شوشتر علاوه بر صرفا سالروزشهادت امام مجتبی(علیه السلام)نبود،بلکه عزاداری و همچنین وداع باپیکر بزرگ مردی بود که عمری برای مردم دلسوزی کرده و از آنان دستگیری می نمود.

در این یادنامه برآن شدیم درفرصت کوتاه تابه برخی ازسجایای اخلاقی آن عالم وارسته بپردازیم.

دستگیری از مردم بخصوص محرومین:

درسیره ائمه هدی(علیهم السلام)این نکته به چشم میخورد که حضرات معصومین هم خود از مردم دستگیری می کردند و هم دیگران را ترغیب به همیاری و رسیدگی به امورات جامعه خصوصا محرومین می نمودند.

پیشوایان دین خود به دنبال کمک کردن به مردم خصوصاطبقات ضعیف جامعه بودند و معمولا بیش از آنکه فقرا به محضرشان مراجعه کنند آن بزرگواران پیگیرمسائل مختلف محرومین بودند.به عبارت دیگر منتظر نبودند تا کسی عرض نیاز کند،بلکه خودشان فقرا آبرومند راشناسایی نموده و به رفع حوائج آنان می پرداختند و البته در مواردی نیز برخی از محرومین به محضر آن ذوات مقدس شرفیاب می شدند و نیاز های خود را برطرف میکردند.

حضرت آیت الله العظمی حاج سیدمحمدحسن آل طیب(ره) از معدود مراجع تقلیدی بود که در گوشه خانه نمی نشست تا محرومین به ساحت ایشان وارد شوند و عرض نیاز کنند،بلکه خود به امورات محرومین رسیدگی می کرد و به اطرافیان و بستگان وآشنایان می سپرد که اگر کسی را میشناسید که مشکل مالی و یا در امور زندگی خود مساله دیگری دارد به ایشان اطلاع دهند تا به سرعت برطرف شود.

در احوالات کریم اهل بیت امام مجتبی(علیه السلام)میخوانیم که ایشان ۳ مرتبه به طور کامل و ۲ مرتبه به شکل نصف،اموال خویش را بافقرا تقسیم کرد و در راه خدا انفاق نمود.

حضرت آیت الله العظمی آل طیب(ره)به تاسی از آن امام همام کارهای مشابهی انجام میداد و از جمله آن خرید خانه ملکی و هدیه نمودن آن منازل به فقرا و در ماندگانی بود که بی خانمان هستند.معظم له علاوه بر این کار شگفت انگیز که از کمتر شخصیت های دینی ملاحظه میشود برای عده ای از فقرا مقرری روزانه،برای گروهی حقوق هفتگی و برای تعدادی دیگر ماهیانه ای در نظر میگرفت و به آنان میداد تا از آبرویشان خرج نکنند به تکدی گری بپردازند.چنین عالمی به حق درس یافته مکتب آل الله بلاخص امام حسن مجتبی(علیه السلام)بود،آن چنان متصف به اوصاف حسنه بود که گویی درسش را در محضر اهل بیت عصمت وطهارت(صلوات الله علیهم اجمعین) فراگرفته بود و گذر ایام و قرن ها این فقیه حسنی سیرت را برای روزگار ما نگه داشته بود و آن را در قلب عصر ما نشاند تا الگویی نیکو برای آحاد جامعه اسلامی باشد.

اگر ما به دیدار و درک محضر ائمه اطهار(علیهم السلام)نائل نشدیم، اما خداوند حجت هایی بی بدیل همچون حضرت آیت الله العظمی حاج سیدمحمد حسن آل طیب(ره) در جامعه قرار داد تا مردم و دانش آموختگان دین درس خداشناسی عملی را از سیره علمی،اخلاقی و رفتاری آن تاج دار شریعت بیاموزند و ردای نبوت بر را دوش این پیر فرزانه ببینند و از حضرتش درس انسانیت فرا گیرند.

تواضع و خوش رفتاری با مردم و دغدغه جامعه را داشتن:  حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد حسن آل طیب(ره)نه تنها یک فقیه بلکه یک اصولی متبحر،ریاضی دانی مسلّط، منجّمی متخصص،فیلسوف و حکیمی متاله،ادیبی کم نظیر،در علم منطق سرآمد و در تفسیر و حدیث شناسی مفسر و محدّثی توانمند بود.معظم له در نسب شناسی ید طولائی داشت.

ایشان در بحث هیات و هندسه قدیم و مثلثات اطلاعات جامعی داشته و صاحب نظر بوده و از محضربزرگانی همچون حضرات آیات عظام:حاج سید ابوالحسن اصفهانی،شیخ محمدکاظم شیرازی،سیدمحمدهادی میلانی،آقاضیاالدین وسیدمحمودشاهرودی اجازه اجتهادداشت.ایشان برخی از اوقات که به زیارت حضرت فاطمه معصومه(علیهاسلام الله)به قم مشرف میشدند بزرگانی همچون فقیه مقدس و معزز حضرت آیت الله العظمی بروجردی(قدس الله نفسه الزکیه)به دیدار ایشان شرفیاب میشدند،اما آن فقیه متخلق و معظم ضمن دارا بودن درجات والای علمی ومعنوی و داشتن طبع ظریف و لطیف اما بسیار با ملاطفت و اخلاق حسنه از واردین به محضرش استقبال مینمود.بسیاری از کسانی که حتی برای یک جلسه به حضور این مرجع مقدس و متخلق رسیده بودند اذعان می کردند که آنچه از حسن خلق و کرامت و انبساط ید از امام مجتبی(علیه السلام)شنیده بودیم را یکجا در آیت الله آل طیب(ره)مشاهده کردیم.ایشان دارای تالیفات متعددی در زمینه های مختلف داشت ولی در برخورد باعموم مردم بلاخص طلاب و علما باتواضع کامل برخورد می نمود و اصلا شان و منزلت علمی خویش را درنظرنمیگرفت و باخوش برخوردی تمام از میهمانان پذیرایی میکرد و مقیّد بود که خود از واردین به حضور ذی قیمتشان استقبال و پذیرایی نماید نه اینکه دیگران را به زحمت بیندازد.

گاهی میشد که طلبه ای برای زیارت معظم له به حضورشان میرسید،ایشان خود متکفل پذیرایی آن طلبه میشد و با دست لرزان سینی چای و میوه را جلو طلبه میگذاشت و با تواضع کنار آن طلبه جلوس میکرد،وبا اخلاق و تواضع کم نظیر و برخورد نیکو واردین را شرمنده این همه رعایت ادب ومتانت مینمود.حضرت آیت الله العظمی آل طیب(ره)نه تنها دغدغه دین و آخرت بلکه دغدغه مند دنیا و زندگی مردم بود.همه آن مرجع والاتبار و نیکو سیرت را غمخوار خویش میدانستند.درحوادث ناگوار و پیش آمدهای سهمگین بیت ایشان محل تردد مردم و در برخی موارد پایگاه مهمی برای جمع آوری کمکهای مومنانه مردم به آسیب دیدگان از پیش آمدهابود‌

هنوز بزرگان شوشتر ماجرای سیل سال ۵۸را به یاد دارند که بیت حضرت آیت الله آل طیب(ره)علاوه بر محل برگزاری جلسات برای رفع آسیب های وارده بر سیل زدگان، محل تشکیل جلسات علما،مسوولین و معتمدین گردیده بود و معظم له شخصا در چنین جلساتی حاضر و ناظر بر امورات بودند.سرپرستی ایشان در زمان ۸سال جنگ تحمیلی در رابطه با جنگ زدگانی خوزستانی که به شوشترآمده بودند خود دلیل دیگری بر مردمی بودن آن مرجع وارسته ومتخلق بود. در آن دورانی که معاودین ازعراق به ایران آمده بودند،جایی نداشتند و نیز هرکدام باخانواده های متعددی از علما و سادات بر اثر ارتباطاتی که در گذشته با آیت الله آل طیب(ره)داشتند به محضر ایشان شرفیاب شدند و تا مدتها در بیت معظم له و تحت حمایت های مادی ومعنوی ایشان سکنی گزیدند و پس از آن هرکدام در جایی مستقر شدند.این همه ملاطفت و تواضع و دغدغه مندی از آن مرجع غمخوار تنها قطره ای از اقیانوس بی کران مکرمتهای معظم له بود.در رابطه با دیگر فضائل آن فقیه پارسا باید گفت :ایشان حافظ قرآن و دارای عباداتی طولانی و تهجدهای عجیب بود،وجود شریفشان مملو از عشق و علاقه به اجدادطاهرینش خصوصا امام مجتبی(علیه السلام)بوده و در رثای آن حضرت و سالار شهیدان فراوان اشک میریخت.حضرت ایشان موسس عزاداری روزشهادت امام جعفر صادق (علیه السلام)درشهر دارالمومنین شوشتربودند.

معظم له از استحضار علمی و حافظه بسیارقوی برخورداربودکه این استحضاردر تدریس و تالیفات ایشان مشهود بود.درباب امربه معروف و نهی ازمنکر ونیزمبارزه با دستگاه جبّار طاغوت پهلوی بسیار جدی و باصلابت بودکه بیان مسائل اخیرخود نوشتاردیگری را میطلبد.

حضرت آیت الله العظمی حاج سیدمحمد حسن آل طیب(اعلی الله مقامه الشریف)در قّله رفیع علم،معنویت و بصیرت بودند اما عموم مردم شیفته اخلاق حسنه ایشان بودند،طبیعی است که مردم از اصطلاحات علمی و ادله صدور یک فتوا اطلاعاتی ندارند این درحیطه تخصصی علمای دین است ولی آن مساله مهمی که بین فقها ومردم ارتباط برقرارمیکند اخلاق صحیح اسلامی است.

مرحوم آیت الله العظمی آل طیب(ره)در مسیر اهل بیت(علیهم السلام)حرکت کرد،به سیره امام مجتبی(علیه السلام)عمل کرد،لذا حسنی سیرت شد و نام مقدس خود که برگرفته از پیامبر و امام مجتبی(صلوات الله علیهما)بود را با عمل به سیره شریفه نبی مکرم اسلام و سبط اکبرش(صلوات الله علیهما) برجریده عالم ثبت کرد.

در سالروز شهادت کریم اهل بیت،امام مظلوم و مدبّرشیعه،نور دیده و میوه دل پیامبر اعظم(صلوات الله علیه وآله)، پیشوای نیکو سرشت و زیبا سیرت حضرت امام مجتبی(علیه السلام)بر روح مطهر و ملکوتی آن ساحت قدسی و بدن تیر باران شده اش که به دستور ظالمه جمل نشین صورت گرفت، سلام و درود میفرستیم و علو درجات علامه ذوالفنون و فقیه حسنی سیرت حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمدحسن آل طیب(ره)و نیز حشر ایشان با اجداد طاهرینش را از خدای متعال خواستاریم.