ضرورت گذر نمایندگان از جناح گرایی و اتحاد برای توسعه پایدار خوزستان

 همانطور که در خبرها خواندیم، مسعود پزشکیان رئیس جمهور کشورمان دیدارهای خود را با مجمع نمایندگان استانها در مجلس شورای اسلامی با هدف آشنایی و هم اندیشی نقاط قوت و در عین حال نقاط ضعف و مشکلات استانها را آغاز نموده و حالا قرار است شنبه ۲۷ مرداد ماه نوبت دیدار با مجمع نمایندگان خوزستان باشد.

در این میان؛ مجمع نمایندگان خوزستان باید بیش از هر طیف و نگاه سیاسی و حتی عموم مردم بدانند که دیگر انتخابات تمام گشته و رییس جمهور کشور وابسته به هر جناح سیاسی انتخاب شده و حالا وقت حضور فعال ، مستمر و مثمر آنها جهت مطالبه گری خواسته های خوزستانی ها از دولت تازه نفس،رسیده تا خوزستان ثروتمند میزان مظلومیت آن را آنچه که شاید و باید به عرض مسعود پزشکیان و دولت او برسانند.

نمایندگان خوزستان بایستی ضمن تاکید بر تعامل دولت و مجلس و تبعیت از یک الگوی راهبردی و اتخاذ رویکردهای مناسب، از رییس جمهور که خود برخاسته از مجلس است،بخواهند به خوزستان سفر کند و از نزدیک با فضای استان و چالش های آن آشنا شود.

همچنین باید به رییس جمهور بقبولانند که استفاده از نیروهای توانمند و نخبه استان و حذف معضل مدیران پروازی از عالترین مقام دولتی تا سطوح میانی، تکمیل و تجهیز زیرساختهای استان، حل موضوع آب، رفع مشکلات کشاورزی، استفاده از دو درصد نفت، رفع معضل بیکاری جوانان و … از دغدغه ها و خواسته های به حق مردم خوزستان است.

اگر مجمع نمایندگان خوزستان از محدود شدن و مطالبه گری حوزه انتخابیه خود دور باشند و استانی به موضوع خوزستان بپردازنند، قطعا رییس جمهور با این سئوال سخت روبرو خواهد بود که با مسأله خوزستان چگونه باید برخورد کنم!؟

در این یادداشت به چالش‌ها، آسیب‌ها و در عین حال راهکارهای عبور از مشکلات خوزستان پرداخته‌ام تا مجمع نمایندگان بدانند معضلات استان باید با نگاه ملی مرتفع شوند و این مهم مستلزم عدم حوزه نگری آنها می باشد.


عدم توسعه پایدار، عدم سرمایه‌گذاری مولد، عدم ایجاد اشتغال پایدار، عدم حل مسائل زیست محیطی، نگاه شهروند درجه دو به نیروهای محلی، عدم به کارگیری نیروهای نخبه و بومی‌گزینی مدیریتی و گردش نخبگان در مدیریت استان ، عدم توزیع عادلانه فرصت‌های مدیریتی و رفع تبیعض به عنوان عامل اصلی نارضایتی خوزستانی ها و ….از زخم ها و دردهای این استان بوده که با نگاه کم توجهی مرکز به آن روبرو هستیم.

نکته بعدی، حاشیه‌نشینی گسترده خوزستان با 1میلیون و اهواز با 400 هزار نفر، بزرگ‌ترین استان و کلانشهر دارای حاشیه نشین است.
فلذا باید سیاست توانمندسازی حاشیه‌نشین‌ها برقرار شود.

بازسازی ناتمام و ناقص خرابی‌های جنگ نکته دیگر است؛ باید نهضت ایجاد زیرساخت‌های عمرانی در خوزستان برای تأسیس زیرساخت فاضلاب بهداشتی، آب شرب سالم و تأمین سرانه‌های فرهنگی، عمران، رفاهی، درمانی و آموزشی ایجاد شود.

بیکاری و آمار اشتغال مشکل دیگر خوزستان بوده که با ایجاد شهرک‌های صنایع تکمیلی و پایین‌دستی و حمایت جدی از کارآفرینی و اهتمام به اشتغال بومی در صنایع بزرگ، قابل حل است.

 توجه به فنی و حرفه‌ای ،آموزش و تربیت نیروی انسانی متخصص در خوزستان بسیار ضروری است.
 ضعف عمران شهری و عدم توزیع امکانات بر اساس شاخص‌ها و نیازها از مشکلات جدی خوزستان است.

توجه به امنیت به عنوان پیش‌نیاز هر گونه توسعه از جمله جذب سرمایه‌گذاری و تشویق سرمایه‌گذاران برای حضور در استان خوزستان ضروریتی انکار ناپذیر می باشد.

 تغییر نگاه مرکز پیرامونی در کشور که موجب ایجاد تبعیض میان نوار مرزی شهرها و استان‌های مرکزی در بهره‌مندی از امکانات و بودجه‌ها شده، نیز واجب است.

ایجاد و استقرار سامانه عدالت توزیعی که امکانات را بر اساس آمایش‌های جمعیتی ، سرزمینی و اقلیمی تقسیم می‌کند.

 شجاعت در برخورد با پرونده‌ها و مساله‌های سخت که موجب کندی روند اجرایی استان شده نظیر حضور خصولتی‌ها در اقتصاد هم از پیشنهادات دیگر به رئیس‌جمهور آینده است.

تحمیل مسئولیت اجتماعی به شرکت‌های نفتی و کارتل‌های مادر تخصصی، استفاده از ظرفیت‌های جامعه متکثر ایرانی به ویژه اقوام، تغیر نگاه ویژه سخت افزاری (امنیتی) به توسعه مناطق مرزی و همکاری‌های منطقه‌ای، فراکشوری و ورا مرزی برای رونق مناطق و استان‌های دارای مزیت مرزنشینی، مانند مناطق آزاد و بازارچه‌های مرزی می‌تواند به عنوان راهبرد رئیس‌جمهور جدید در توسعه خوزستان موثر باشد.