شوشان ـ رجبعلی
کرد :
کابینه
دولت چهاردهم متفاوت ترین کابینه جمهوری اسلامی است. کابینه ای که رئیس الوزرایش
اصلاح طلب و اکثروزرایش غیر اصلاح طلب می باشند. حال که وزرا
انتخاب و منصوب شدند علی القاعده تغییراتی در سطوح مدیریتها شامل معاونین و مدیران
کل ستادی و استانی خواهند داد و آن مدیران کل نیز دست به عزل و نصب در سطوح پایین
تر خواهند زد و این تغییرات تا پایین ترین سطح مدیریت که همان مدیران عملیاتی
هستند ادامه خواهد داشت. بیشترین حساسیت مقامات بالادستی و مجلس شورای اسلامی
درمورد وزرا بعنوان عالی ترین سطح مدیریت بود که با گفتگو و چانه زنی های پنهان و
آشکار بالاخره انتخاب و مشغول به کار شدند
اما انتصاب سایر مدیران با توجه به
پستهای مدیریتی کشور که تقریبا" برابری میکند با کل کارمندان کشور ژاپن نیز
یک چالش است. جناح سیاسی پیروز که با تشکیل ستادهای انتخاباتی تا شهرها و بخشهای
کوچک کشور در ترغیب مردم به رای دادن به دکترپزشکیان تلاش کرده و نقش ایفا کردند
انتظار دارند که مدیران سطوح پایین تر نیز همفکر رئیس دولت باشند و حداقل
انتظارشان این است که مدیرانی که درقالب ستاد و یا انفرادی تمام قد از نامزدهای
رقیب حمایت میکردند جای خود را به حامیان رئیس جمهور بدهند.افراد این طیف شاهد عزل
یکپارچه مدیران دولت اعتدالی و نصب گسترده ووسیع حامیان دولت سیزدهم از عالی ترین
تا پایین ترین سطوح مدیریتی بودند.از طرف دیگر دولت با موانع جدی در این خصوص
مواجه است. اولین و مهمترین مانع، نمایندگان مجلس هستند که قطعا" نسبت به عزل
و نصبهای حوزه های انتخاباتی خود حساسند و هرچه زمان میگذرد دخالت نمایندگان در
عزل و نصبهای استانی و شهرستانی بیشتر و بیشتر شد بطوریکه صدای شورای نگهبان را در
دولت سیزدهم در آورد. این نمایندگان اکثرا" اصول گرا وزیر شدن وزرا را مدیون
خود میدانند و هم اکنون انتظاراتی از آنان دارند که در تقابل با رویکرد سیاسی رئیس
دولت است.در چنین شرایطی ایجاد تغییرات در صدهاهزار پست مدیریتی کار ساده
ای نیست. توصیه نگارنده بعنوان کارشناس مدیریت و ساختار سازمانی این است که
جناحهای سیاسی چندان حساسیتی در سطوح میانی وبه ویژه عملیاتی مدیران نشان ندهند و
تمام تاکیدشان در این سطوح، تخصص ،تجربه ،
شایستگی و کارآمدی مدیران باشد نه دیدگاه سیاسی.برای پرهیز از جناح گرایی و به
حداقل رساندن دخالتهای دولتیها و مجلسیها و افراد ذی نفوذ در جناحها بهترین کار،
بخشنامه ها و شیوه نامه های عزل و نصب مدیران پایین دست است.گرچه بخشنامه هایی در
این خصوص صادر شد اما ناقص هستند و کمک قابل ملاحظه ای به شایسته سالاری نکردند و
حتی بعضا مانعی در مسیر کارآمدی مدیریتی بودند. با نگاهی جامع و فراجناحی و
استفاده از صاحبنظران و نخبگان مدیریتی و با کمی کردن و مصداقی کردن عزل و نصب این
سطح از مدیران تا حد زیادی اعمال سلیقه ها و بده و بستانها و رابطه بازی و
رانتخواری ها کاهش پیدا میکند و مدیریت را اثربخش میکند.با لحاظ کردن آیتمهایی از
قبیل رشته و مقطع تحصیلی مرتبط، سابقه کار بعنوان کارشناس و یا مدیریتی در سطح
پایین تر،سن وبررسی موفقیتهای دوران تصدی پستهای قبلی و.....میتواند به شایسته
سالاری از یک طرف وپرهیز از کشمکشهای جناحی از سوی دیگر کمک شایانی کند. ستادهای
تبلیغاتی و حامیان رئیس جمهور نیز حق دارند که در حد معقول سهم خواهی کنند و در
تمام نظامهای دمکراسی امری معمول و مرسوم است. اما این سهم خواهی نباید به مثابه
جمع کردن غنایم باشد و پستهای مدیریتی را همانند غنایم بین هواداران خود تقسیم
کنند بلکه با تسامح و تساهل و سعه صدر، هم نیروهای پرتوان و مدیر و مدبر و متخصص
خود را معرفی کنند بطوریکه پس از انتصاب تغییرات مثبت و ملموسی در سازمان،شرکت و
اداره خود ایجاد کنند و هم اینکه، چنانچه مدیران قوی که اهل هیچ جناحی نیستند و یا
حتی رای به رقیب دادند اما در افکار عمومی و ارباب رجوع مقبول و از توان مدیریتی
برخوردارند اجازه دهند که به کارشان ادامه دهند.از طرف دیگر حامیان جناح مقابل و
نمایندگان محترم مجلس نیز به این ضرب المثل توجه کنند که "یک سوزن به خود بزن
و یک جوالدوز به رفیقت".شماکه شاهد جارو زدن ادارات بودید و دیدید که چگونه
در دولت قبلی و با عنوان خالص سازی اتوبوسی
عزل و نصب میکردند و هم دیدید که
وضعیت کشور از هر لحاظ بدترشدکه بهتر نشد.و دیدیم که مردم در پخالفت با ابن روبکرد
و رویه ،کسی را بعنوان رئیس جمهور انتخاب کردند که رویکردش با آن دولت تفاوت داشت.
حال با چشم باز کردن به روی این واقعیات، دولت را در تنگنا نگذارید و حق بدهید که
با رعایت عدل و انصاف وشایسته سالاری مدیرانش را منصوب و هرجاکه تخلفی مشاهده شد و
ناشایستگی وجود داشت از اهرمهای نظارتی و قانونی خود استفاده کنید. اگر همگی به
قانون و شایستگی تن بدهند این مرحله نیز به خیر و خوبی طی خواهد شد. انشاالله.
