پسماندها و حقوق شهروندی

زندگی شهری و به تبع آن،آرامش خواهی یکی از مهم ترین مباحث در حقوق شهروندی است.حقی که هر فرد در مرزهای ملیتی خود و حتی در کشورهای مهاجر پذیر،برای خود قائل است.این خواستاری،زمانی معنا می یابد که با پرداخت انواع مالیات های مستقیم و غیر مستقیم مورد سنجش قرار می گیرد.جمع آوری انواع پسماندهای شهری با عنوان زباله، در چار چوبی تعریف شده، از وظایف شهرداری های مناطق مختلف تلقی می گردد.
این وظیفه، بدون شک،درک شدنی و اجرایی است اما در کنار آن،وظیفه شهروندی مانند انواع رفتارها در همکاری برای بهینه سازی کارها نیز، دور از انتظار نیست.
بسیاری از مردم،با نظم و رعایت بهداشت،در انتقال پسماندها به محل های تعیین شده،نهایت همکاری و حتی فوق همیاری را انجام می دهند.این،انتظاری انسانی و نشان دهنده همدلی مردم با هم و مسئولین است.باید در این مسیر و جهت ارتقای وضعیت،از شیوه تشویق و قدردانی مستقیم استفاده کرد.قدردانی از زحمات پرسنل و متصدیان پاکسازی نیز در همین مسیر،مورد انتظار است.
در کنار جنبه های مثبت پاکسازی محیط،باید به موانع تصنعی و مشکل ساز این موضوع نیز پرداخت.کسانی که گرچه اقلیت هستند،بدون توجه به مکان جمع آوری،زباله های خود را در هر  مکانی رها  می کنند و یا نخاله های ساختمانی را در مسیرهای تردد دیگران،انباشته می نمایند.این افراد مضر،آیا فکر  نمی کنند که حقوق دیگران را لگدمال کرده اند؟
از طرف دیگر،بزرگ ترین ضربه زنندگان به بهداشت و پاکسازی محیط،زباله گردان درون شهری هستند.کسانی که با انواع وسایل نقلیه،این مشکل را ایجاد می کنند.پاکبانان زحمتکش،به طور مستمر و روزانه با انواع این مسائل روبرو گشته و بیشترین زحمات و وقت آن ها صرف جمع آوری انواع پخش شده ها می گردد.
این زباله گردها،آزادانه در شهرها تردد می کنند بدون اینکه با مانعی بنام پلیس یا ماموران اجرایی شهرداری ها،برخورد نمایند.
این افراد ضایعات را به کدام مکان منتقل می کنند؟آیا چنین مکان هایی،عامل شیوع انواع بیماری ها نیستند؟چرا برای ایجاد محیطی پاک و بهد اشتی، برخورد جدی صورت نمی گیرد؟پاکبانان چه گناهی کرده اند؟شهرداری تا چه میزان،تحمل چنین وضعیتی را دارد؟باید فکری اساسی کرد.وضعیت ممکن است از این نیز بدتر شود