بازار جمعه شوش و شهرداری

وضعیت اقتصادی مردم و توجه افراد به میزان درآمد و به تبع آن، نوع هزینه کرد،از مهم ترین دغدغه های معیشتی مردمان زمانه است که طی آن،تلاش می شود تا نوعی توازان ایجاد نمایند.
یافتن راه های کاهش هزینه و متناسب سازی آن با میزان درآمد خانواده و نیم نگاهی به پس انداز جهت مصرف در اتفاق های غیر قابل پیش بینی،افراد می کوشند تا به این هدف برسند.
ایجاد بازارچه های خاص در شهرهای بزرگ و کوچک،دستفروشی در پیاده روها،وجود فروشندهای سیار در مکان هایی معین، از جمله مترو و امثال آن، جاذبه هایی برای ارزان خریدن و کاهش مخارج خانواده ها محسوب می شوند.
این وضعیت در شهر مذهبی،کشاورزی و کارگری شوش،به شکل های مختلفی در حال اجراست.دست فروشان و خودروهای فروش میوه در اطراف و پایین حرم،ضمن استقبال از طرف مردمانی خاص،سبب ایجاد ترافیک،برهم زدن نظم عمومی،انباشت انواع زباله ها و بد جلوه نمودن چهره شوش باستانی شده است.
در این میان،بازار  جمعه شوش،حکایت دیگری دارد.از حا به جایی های مستمر در طول زمان تا ورود فروشندگان شهرها و روستاهای اطراف،سببی در ایجاد بی نظمی هایی مانند ترافیک در مسیر و ایجاد انواع مشکلات بهداشتی گردیده است.
با این وضعیت،همه نگاه های بهداشتی به شهرداری شوش معطوف است.اینکه به هر حال،جمع آوری زباله ها،از وظایف آن  و انتظار نیز همین است.
با پایان یافتن زمان بازار جمعه، به خصوص با روشن شدن آسمان شنبه،سکوت مطلق و انبوهی از انواع زباله های تر و خشم،خودنمایی می کنند.بوی تعفن میوه های گندیده،مشام را آزار می دهد.
در کنار وضعیت منفی این مکان، ‌ با درخشش خورشید شنبه،کارگران زحمتکش شهرداری شوش با انواع وسایل،در حال انتقال پسماندها به مکان هایی خاص هستند.لذت مسئولیت پذیری پرسنل شهرداری،تلخی بی تفاوتی فروشندگان را از بین می برد اما این،واقعیت قدرشناسی از مسئولین شهرداری است،ولی، طبق شنیده ها، واژه ای به نام پیمانکار هم،در این میان،وجود دارد که در عمل،فعالیتی از آن دیده نمی شود.
بازار جمعه شوش،نه از نظر وضعیت فیزیکی محل،مناسب است و نه از نظرمراقبت های فروشندگان، قابل دفاع است.تنها نکته مثبت آن،تلاش و کوشش کارگران زحمتکش شهرداری است که مانع گسترش انواع بیماری ها می شوند.