شوشان ـ شیدا دانیالی :
آنچه دیگران از آن بعنوان رقص یاد می کنند نزد عرب لعب یا بازییست و عرب برای چوبیه در فرهنگ خود تعبیری از رقص ندارد صد البته که این بازی سوای از بازیهای بومی محلیست یکی از عادات خاص مردم عرب بازي چوبیه است. این بازی که در میان عرب خوزستان و عراق مشترک است از قدیمی ترین آداب فولکلوریک محسوب می شود.
چوبیه که غالباً با ساز نی همراه است کوهنترین نماد تکاتف و مقاومت در مقابل متجاوز می باشد، در ابتدا و طول این بازی رجزخوانی با این جملات هلا برجال الچوبي و هلا بالیلعب چوبي شنیده میشود که نوعی تشويق براي مبارز و حریف طلبیدن به میدان است که با تکرار کلمه (انوب) فی الواقع در نهایت احترام نوبت میدان داری برای بنمایش گذاشتن حماس را به حریف مقابل واگذاری می کند.
طبق اسناد بدست آمده از تصاویر بجا مانده بر سفالینه ها قدمت چوبیه به هزاران سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. در این بازی کلیه افراد بشکل زنجیره و متکاتف گاهی بهمراه شمشیر در حال کوبیدن پا با بیشترین قدرت بزمین هستند که این خود نوعی رجز خوانی ریتمیک برای مرزداری و دفاع از وطن می باشد
عزیزان کورد نیز رقصی دارند بنام رقص چوبی که احتمالا بی ارتباط با لعبةچوبیة نباشد.
رقص محلی یا رقص فولکلوریک قدیمیترین فرم رقص است که نشانگر حالات، عادات و فرهنگ یک قوم و یا ساکنان یک منطقه جغرافیائی خاص بوده و در قالب مجموعهای از حرکات موزون اجرا میشود. باستان شناسان و مورخین می گویند که رقص بخشی مهم از فرهنگ انسانهای اولیه بود بطوریکه آنان از طریق رقص و با استفاده از حرکات و ریتم احساسات خود را به دیگران بیان می نمايد.