از تجمیع تئوری تا عمل

شوشان ـ  ابوالقاسم بهوند :

 علیرغم وجود برنامه های توسعه برای استان در طول سال های گذشته و با اتخاذ سیاست ها و اقدامات اجرایی و کسب موفقیت هایی در این ره گذر، هنوز استان به حق واقعی  و مردمی خود نرسیده است.

 ناکارآمدی برخی بنگاه های اقتصادی و اجتماعی، خروج نا متعارف اعتبارات بانکی برخی پیمانکاران بزرگ به خارج از استان، عدم خرید از بازارهای تولیدی و خدماتِ داخلی و عدم استفاده درست از موقعیت های اقتصادی و تجاری مناطق آزاد و بنادر و عدم استفاده مستقیم از فرصت سرمایه گذاری در  کشور های همسایه و منطقه،( و عدم باز تابش این سرمایه در استان) و..سبب شده تا استان با وجود موقعیت خاص خود، کمتر  به تجمیع تئوری و عمل در گسترش فعالیت اقتصادی نزدیک  شده باشد.

استان خوزستان علاوه بر منابع عظیم گاز و نفت از تنوع نیروی انسانی با منافع عمومی مشترک، وجود زمین های حاصل خیز کشاورزی، داشتن مرزهای خشکی و آبی با کشور های همسایه و حاشیه ی خلیج فارس از استعداد اشتغالزایی  و تجارت در بنادر و بازارچه های مرزی برخوردار است.

اجرایی کردن فعالیت های زیربنایی در حوزه ی کشاورزی و فراهم نمودن زمینه های تولید، اشتغال و رونق کسب و کار در تمام استان، خود راه حلی است که با راه اندازی واقعی بنادر و گسترش دایره ی فعالیت ها و توان خروجی مناطق آزاد تجاری و اقتصادی، می تواند به جذب سرمایه ی عمومی بینجامد.

ار آن جایی که انسان همواره به دنبال، ترقی، همزیستی و کنار آمدن با شرایط طبیعی و در اندیشه ی  اثر گذاری بر دنیای پیرامون خود بوده است. باتکیه بر توانمندی های فرهنگی، اجتماعی ، قدرت سیاسی و اقتصادی همواره به حفظ کیان، ایمان، عقیده، توسعه و تقویت فرهنگ ملی و دینی خود همت گماشته است.

تکیه بر قابلیت های استانی و منطقه ای و ظرفیت سازی استانی، تعریف و راهکار دیگری از پیشرفت برای کشور می باشد.چرا که رویکرد پذیرش قابلیت ها و فضا سازی های استانی به استناد مبانی دینی و اصول قانون اساسی  وبرنامه های چشم انداز ملی نیز، قابل دفاع است و برنامه ریزی های  مشخصاً استانی، می تواند یکی از راه حل های برون رفت از توسعه نیافتگی و کلید موفقیت و نیزنقطه ی اتکا، ارزش و کسب درآمد ملی باشد.

 ارزش و فرصتی که مبتنی بر استعداد های طبیعی،موقعیت های جغرافیایی و شرایط اقلیمی برای هر منطقه با حق برخورداری و استفاده از فرصت ها ست؛ تا هم خود و هم کشور را در مواجه با بحران های طبیعی و اقتصادی حفظ و پاسداری نمایند.
اطمینان خاطر آن  است که رشد اقتصادی و حق بهره مندی مناطق از رفاهِ بهتر، برپیوستگی، انسجام و ایران دوستی ایرانیان و معاشرت  آنان با یکدیگر خواهد افزود و این اقوام ایرانی هستند که  با افتخار تمام  بر جایگاهِ بلند سرزمینِ ایرانِ عزیز، قوام و اعتبار بیشتری می بخشند.