ضرورت ارائه برنامه عملیاتی برای توسعه خوزستان با بهره‌گیری از جوانان متخصص

شوشان ـ علی کایدانی :

موالی‌زاده باید در اولویت‌های خود، به کارگیری نسل جوان، پرانرژی و متخصص را قرار دهد. افرادی که انگیزه و دانش کافی برای مقابله با چالش‌های کنونی استان را داشته و برای توسعه پایدار استان خوزستان آماده باشند. این حرکت، نه تنها موجب تزریق نیروی تازه و خلاق به ساختار مدیریتی استان می‌شود، بلکه باعث می‌شود مردم احساس کنند که استان از دایره مدیران قدیمی و بدون بازده، خارج شده است.

 انتظار عمومی از استاندار جدید خوزستان علاوه  بر ارائه برنامه‌ای دقیق و عملیاتی برای برون‌رفت از بحران‌های انباشته استان معطوف است. و از سویی مشکلات خوزستان فراتر از مقوله‌های زیست‌محیطی و کمبود زیرساختی است و در لایه‌های اجتماعی و مدیریتی نیز به‌شدت خودنمایی می‌کند. نقش مدیران ناکارآمد، بحران‌های زیرساختی، و مهاجرت نیروهای متخصص تنها بخشی از معضلات استان را شکل می‌دهند.

چالش‌های اساسی پیش‌روی استاندار جدید

۱. کمبود زیرساخت‌های عمرانی و اقتصادی: استان خوزستان از ضعف جدی در زیرساخت‌های عمرانی از جمله جاده‌ها، شبکه‌های ریلی و امکانات لجستیکی رنج می‌برد. عدم توسعه متوازن این بخش‌ها نه تنها مانعی برای رونق اقتصادی، بلکه تهدیدی برای برنامه‌های بلندمدت توسعه‌ای نیز به حساب می‌آید.

۲. مهاجرت نخبگان و نیروهای متخصص: با وجود پتانسیل‌های اقتصادی، نبود فرصت‌های شغلی مناسب و محدودیت‌های رفاهی موجب افزایش نرخ مهاجرت نیروهای متخصص از استان شده است.

۳. آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی: فقر، بیکاری، و فقدان امکانات آموزشی و فرهنگی نه تنها سطح کیفی زندگی مردم را تحت تاثیر قرار داده، بلکه به بروز آسیب‌های اجتماعی در میان گروه‌های مختلف استان منجر شده است.

مدیران ناکارآمد و تاثیرات آن‌ها بر بحران‌های استان

بخش قابل‌توجهی از بحران‌های خوزستان به عملکرد ضعیف برخی مدیران ناکارآمد برمی‌گردد که به جای پیگیری تحول و اثرگذاری مثبت، بیشتر بر ارائه آمارهای تبلیغاتی و کم‌اثر متمرکز شده‌اند. پیامدهای مدیریت ناکارآمد به‌وضوح در بحران‌های استان دیده می‌شود:

۱. بی‌توجهی به بحران آب و آلودگی زیست‌محیطی: بسیاری از این مدیران بدون ارائه برنامه‌های جدی، تنها به آمارسازی در زمینه مدیریت منابع آبی پرداخته‌اند، که نتیجه آن تشدید بحران خشکسالی و کاهش کیفیت زندگی مردم بوده است.

۲. عدم نظارت بر پروژه‌های زیرساختی: بسیاری از پروژه‌های عمرانی و خدماتی استان به دلیل نبود نظارت و تخصیص نامناسب منابع یا متوقف شده و یا با تأخیرهای طولانی مواجه هستند. این وضعیت، زیرساخت‌های حیاتی استان نظیر راه‌ها و شبکه‌های آب و برق را در شرایط نامطلوبی قرار داده است.

۳. نبود شفافیت مالی: در موارد زیادی تخصیص بودجه‌ها و تصمیمات مالی بدون شفافیت و حسابرسی بوده است. این عدم شفافیت به کاهش اعتماد عمومی و افزایش نارضایتی‌ها دامن زده و منابع ارزشمند استان را هدر داده است.

۴. بی‌توجهی به نیروی انسانی متخصص: نیروهای جوان و تحصیل‌کرده با توجه کافی و به‌کارگیری در موقعیت‌های مناسب مواجه نشده‌اند. این بی‌توجهی به نیروی انسانی خلاق و متخصص، نرخ مهاجرت نخبگان را افزایش داده است.

۵. فقدان برنامه‌ریزی پایدار و واقع‌بینانه: مدیران ناکارآمد به جای تمرکز بر برنامه‌های پایدار، سیاست‌های کوتاه‌مدت و عوام‌گرایانه را پیگیری کرده‌اند که به تعمیق بحران‌ها منجر شده است.

پیشنهادهایی برای توسعه پایدار خوزستان

۱. سرمایه‌گذاری در تکنولوژی‌های مدیریت منابع آب: جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی برای فناوری‌های نوین آبیاری و مدیریت بحران آب می‌تواند بحران کم‌آبی استان را کاهش دهد. آموزش کشاورزان و بهره‌گیری از روش‌های مدرن آبیاری نیز می‌تواند در کاهش هدررفت منابع آبی موثر باشد.

۲. حمایت از صنایع کوچک و متوسط: حمایت از این صنایع به‌عنوان موتور محرک اقتصاد محلی، می‌تواند فرصت‌های شغلی متنوعی ایجاد کند. ارائه مشوق‌های مالیاتی و تسهیل شرایط برای سرمایه‌گذاران می‌تواند رونق اقتصادی را به همراه داشته باشد.

۳. بهره‌گیری از ظرفیت‌های دانشگاهی: همکاری با دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی برای ایجاد بستر علمی و پژوهشی جهت یافتن راه‌حل‌های بومی و ارتباط میان صنعت و دانشگاه می‌تواند به حل مشکلات و نوآوری کمک کند.

۴. شفاف‌سازی بودجه و تخصیص منابع: استان نیازمند سیستمی نظارتی و شفاف است که تخصیص منابع مالی را پایش کند. این نظارت از بروز فساد جلوگیری کرده و اعتماد عمومی را تقویت می‌کند.

۵. توسعه گردشگری: استان خوزستان با منابع طبیعی و جاذبه‌های فرهنگی ارزشمند می‌تواند ظرفیت‌های خود را در حوزه گردشگری به کار گیرد. ایجاد زیرساخت‌های مناسب گردشگری و توجه به استانداردهای جهانی می‌تواند درآمدزایی و اشتغال‌زایی به همراه داشته باشد.

۶. ارتقای سطح آموزشی و فرهنگی: توسعه مراکز آموزشی و فرهنگی، خصوصاً در مناطق محروم، می‌تواند به کاهش آسیب‌های اجتماعی و افزایش امید به زندگی در مردم استان کمک کند.

استاندار جدید با درک چالش‌های ساختاری و اصلاح مدیریت ناکارآمد می‌تواند خوزستان را به سمت توسعه پایدار هدایت کند و نقشه‌ای دقیق و عملیاتی برای بهبود زندگی مردم استان ارائه دهد.