قلبِ صادق!

   صادق سیاحی از دانشجویان دوره کارشناسی ورودی پس از بازگشایی دانشگاه و پس از پایان تعطیلات آموزشی دانشگاه شهید چمران اهواز با وقوع انقلاب فرهنگی است. آن برهه، محل دانشکده الهیات و معارف اسلامی در یک طبقه سازمان مرکزی دانشگاه بود و رشته زبان و ادبیات عربی نیز بنا به ضرورت پایدار شدن دانشکده الهیات، از دانشکده ادبیات و علوم انسانی به دانشکده الهیات و معارف اسلامی منتقل شده بود.

  خانواده پدری صادق سیاحی، در محله لشکر آباد سکونت داشتند و ایشان این فاصله نسبتا کم را با گام های بلند به سرعت طی می کردند و به دانشکده می رسیدند.جوانی نظیف با ظاهری آراسته و پاکیزه که قدری گوشه گیر و تنها به نظر می رسید. ورودی من، یک نیمسال یا دو نیمسال جلوتر بود و از این رو، فقط برخی واحد‌های دروس عمومی مانند زبان انگلیسی را همراه با صادق سیاحی گذراندم. در کلاس زبان که توسط شادروان دکتر اسماعیل بارودی و به زبان انگلیسی تدریس می شد، صادق سیاحی، با آمادگی و تسلط کامل به زبان، پاسخگوی پرسش های استاد بود و این نشان از علم دوستی و توجه وی به علم آموزی داشت. پس از پایان هر کلاس، ایشان با همان گام های بلند و در سایه دیوارها، تند و تنها به لشکرآباد می رفت به یاد ندارم که با دانشجویی سخن می گفت یا در محل دانشکده درنگی داشت!
  دوره کارشناسی ارشد و دکتری را در دانشگاه تهران گذراندند فقط در به یاد دارم یکی دو شب مهمان من در خوابگاه مجردی دانشگاه تربیت مدرس روبروی سفارت سابق آمریکا در تهران بود. با نمازهای ایشان در همین دو شب، آشنا شدم. خواندن پاکیزه و با حوصله نماز با فروتنی همیشگی و اخلاص به یادماندنی!
  برهه بعدی را در کسوت و لباس عضو هیات علمی دانشکده الهیات و معارف اسلامی با هم بودیم! استادی ارام، با سواد و دوست و همراه دانشجویان و همچنان محجوب و کناره جو و با شخصیت! علقه و پیوندهای او با دین و عشق به ائمه معصومان(ع)، صادقانه و راستین بود و چیرگی او بر متون دینی و برداشت های تازه از برخی آموزه ها که در لابلای سخنان ایشان همچنان در ذهن و ضمیر من مانده است.
  بیانی آرام و سخنی مستدل و شخصیتی مستقل داشت و کوشا در مطالعه که چنان‌چه، قلب نازنین او قوت بهتری داشت، می توانست با انرژی بیشتری در صحنه علمی حاضر گردد. ایشان در سال ۱۳۸۲ کتاب درسی، الادب الملتزم بحب اهل البیت ( علیهم السلام) را برای سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی، یا همان انتشارات سمت، تالیف نمودند، راهی که پیشتر توسط شادروان دکتر صادق آئینه وند، پیموده شده بود ولی وی با شرح و بسط بهتری به معرفی سروده های شاعران شیعه در وصف و مدح اهل بیت، پرداختند. دکتر صادق سیاحی، انسانی متشرع و عاشق اهل بیت بود و احترام و باور ژرفی به آن خاندان داشتند.
  سال‌های سکونت ایشان در کوی استادان، گواه دیگری بر شخصیت آرام و محترم وی و همسر گرامی و سه پسر ایشان است. همکارانی که در نزدیکی و همسایگی وی سکونت داشتند بر وزانت و مهربانی و آراستگی ایشان شاهد و گویا هستند.
  سال های اخیر و پس از بازنشستگی را با هدف استراحت و کنار آمدن بهتر با قلبِ مهربان و صادق خود، در شهر دیگری سپری کردند. در این چند سال، دو سه بار تلفنی با ایشان احوالپرسی و گفت و گوی صمیمانه داشتم با لحظات به یادماندنی از شادی و خوشحالی وی از این تماس، خدا را بابت این تماس ها شاکرم !