وفاق، از انتقادات تا واقعیت ها

شوشان ـ مریم مقدمی اصل :


مسعود پزشکیان در حالی با شعار وفاق ملی دولت خود را بعنوان دولت وفاق ملی شکل داده است که این رویکرد با انتقاداتی از سوی اصلاح طلبان و حامیان دولت روبرو   شده است .

آن ها اعتقاد دارند که دولت با رویکرد وفاق ملی عملا مخالفین خود را در دولت بکار گرفته و اصلاح طلبان و حامیان دولت به حاشیه رفته و پزشکیان با این روش نمی تواند برنامه های خود را اجرایی کند زیرا همراهان دولت ، باوری به برنامه های پزشکیان نداشته و دولت را بدون هیچ هزینه ای صرفا بر مبنای تفسیر اشتباه وفاق ملی در اختیار گرفته و سرمایه انسانی حامی دولت که باید آن ها را شخص رییس جمهور مورد حمایت قرار دهد تحت لوای این شعار به حاشیه رانده و این موضوع دلسردی  زودهنگام بدنه حامیان دولت را پدیدار خواهد شد .  

پزشکیان در واکنش به این انتقادات سعی کرده است به گونه ای رفتار کند که با وجود اینکه انتقادات را می بیند اما به این روش باور دارد .

او در نشست خبری خود با خبرنگاران در این خصوص  گفته بود : « ممکن است که شما هم گیر بدهید مواردی را پیدا می کنید که قابل نقد است. روند قضیه را با این نگاه ادامه می دهیم و به معنی این نیست که بدون اشتباه پیش برویم. »

این اظهارات در واقع اصرار بر مسیری است که دولت سعی دارد آنرا تا انتها عملیاتی کند و نگاهی به انتصابات دولت حاکی از آن است که رییس جمهور بر اساس این چارچوب حرکت کرده و همه سلایق و جریانات را در دولت بکار گرفته است .
استفاده از دو استاندار اهل سنت ، انتصاب اولین استاندار عرب ، استفاده از چند استاندار بومی در استان ها ، بکار گیری اصلاح طلبان در بدنه معاونتی دولت و سپردن برخی مناصب مهم به زنان از جمله وزیر زن و معاون رییس جمهور و سخنگوی دولت و.. نشان می دهد دولت این رویکرد را به خوبی اجرا کرده و به آن باور دارد .

 موضوع اما از این منظر که برخی مخالفین دولت ذیل شعار وفاق ملی صرفا آنرا گامی برای تصاحب دولت و زمین گیر کردن رییس جمهور و پمپاژ ناامیدی در میان حامیان دولت تصور می کنند باید مورد نقد قرار گیرد ، وفاق ملی اگر به معنای همه با هم برای ایران باشد یک راهبرد ارزشمند است و جریانات را با وجود همه اختلافات در کنار هم قرار خواهد داد و تندروها از این بستر حاشیه نشین خواهند شد اما باید در نظر گرفت که هزینه وفاق را نباید پزشکیان با واگذاری دولت به مخالفین بپردازد .

دولت وفاق را نه‌تنها ابزاری برای همگرایی، بلکه استراتژی‌ای دفاعی و انتقادی در برابر جریاناتی می بیند که در مسیر شکاف در جامعه و تضعیف همبستگی ملی گام بر می دارند ،  پزشکیان در دولت وفاق ، فلسفه سیاسی را دارد ارائه می دهد که  الگویی از وحدت در کثرت است ، همان  وحدتی که در عین پاسداشت تفاوت‌ها، به دنبال همبستگی پایدار است و از این منظر باید بعنوان یک راهبرد موفق از آن یاد کرد. .

در عین حال لازم است دولت چهاردهم به سرمایه های اجتماعی حامی خود کاملا توجه داشته و ذیل شعار وفاق ، اختیارات خود را واگذار نکند و  دولتش به دولت سهامی تبدیل نشود که سهم های پررنگ نصیب جریاناتی شود که کمر همت  به شکست دولت بسته اند .