حجاب و ریشه ها

موضوع ارائه و ابلاغ لایحه حجاب و عفاف که باید از این پس با لفظ«قانون» از آن یاد کرد،دارای مباحث بسیاری است.این چندگانگی موضوع به چندگانگی نگرش ها متصل می شود.
اینکه افرادی موافق یا مخالف آن باشند،طبیعی است.هر یک،بر اساس منطق خود به بیان نظریه های خویش می پردازند.تکیه بر استدلال و استفاده از روش های منطقی بر اساس خردورزی،ارزشمندی ایده ها را نشان می دهد.
عمده این تلاقی اندیشه هادر هنگام ظهور روی نمی دهند بلکه زمانی به آن ختم می شوند که موضوع، علنی و اجرایی می شود.اینکه بعد از چند دهه از پیروزی انقلاب اسلامی،مشکلی به نام بی حجابی یا بد حجابی مطرح می شود،نشان دهنده نوعی غفلت از  عملکردهاست.
به زبان ساده،ریشه ها فراموش و برگ های زرد درخت را مبنای اصلاح دانستن،در نظر گرفتند.این بدان معناست که سد سازی قبل از سیل را رها کردند و  در  هنگام سیل به تکاپو افتادن است.
غرض از بیان این است که اگر بی حجابی وجود دارد که دارد و اگر بد حجابی جولان می دهد که می دهد،این ها معلول هایی هستند که به علت ها متصلند.غفلت از نگرش علت یابی،در دام معلول ها گرفتار شدن است.
مگر عفت و پاکدامنی،موضوعی شخصی و حافظ شرف خانوادگی نیست؟مگر  غیر از این است که زیان از دست رفتن عزت خانواده،به طور  جدی متوجه اعضا و وابستگان است؟پس چرا تمرکز بر آن کمرنگ می شود؟
ریشه مشکلات شخصیتی و زیر بنای آسیب های اجتماعی کجاست؟آیا مسئله امروز ما تنها عفاف و حجاب است؟اعتیاد جوانان،مسئله نیست؟بیکاری و فقر،مشکل نیست؟تبعیض و رابطه بازی،سد راه پیشرفت محسوب نمی شوند؟
فریب دادن خود،کار سختی نیست.مگر بی حجابی بدون علت است؟مگر دختران ما،دوران دبستان را طی نکردند؟برای باور درونی آن ها،چه کردیم؟مگر در دبیرستان های ما، افرادی به نام مربی پرورشی،وجود ندارند؟آن ها کدامین فعالیت رشددهندگی را انجام می دهند.
پاسخ این پرسش ها،منجر به یافتن ریشه ها می گردد.آموزش و پرورش ما در این مسیر،ناموفق است.متصدیان فرهنگی،عامل در ناتوفبقی هستند.بودجه های فرهنگی،خرج غیر فرهنگی می شوندنشر کتاب و به تبع آن،مطالعه، مدفون و گرایش به تفریح های کاذب،گسترش یافته است.بسیاری از جوانان ما به خصوص دختران،پناهگاهی امن برای خود نمی یابندکاذب ها،جانشین صداقت ها شده است.
با تمام این تفسیرها،باید فکری کرد.وضعیت رشد و تعالی انسان ها،مطلوب نیست.بسیاری از موجودیت های فرهنگی باید حذف شوند.نگرش های تک بعدی به مدارس و دانشگاه های ما باید به جند بعدی،تغییر  جهت دهند.هزینه های کجرو به مسیرهای درست هدایت شوند.از معلول ها باید  گذشت و به علت ها پرداخت.کی؟همین امروز هم دیر  است.هر چه زودتر،بهتر.شجاعت،نیازی مبرم است.