قارقاری در چهچه ی بلبل

شوشان ـ فاضل خمیسی :

 دوستِ بازنشسته ای تعریف می کرد، وقتی دولت وقت تغییر و تیم آقای احمدی نژاد اداره امور کشور را به دست گرفت ایشان که رئیس اداره ای در شهرستان و منصوب به دولت قبل بود هر چند با سیاست و شعارهای دولت جدید موافق نبود، اما بدلیل تخصص فردی و کسب رتبه های
موفقیت آمیزش،  خود را در معرض تغییر و عزل نمی دانست ، تا اینکه حدود ۵ ماه بعد از استقرار دولت وقت، از دفترمدیرکل جدید با وی تماسی گرفته شده و به مرکز استان فرا خوانده می شود..
 در ملاقاتی که ایشان با مدیرکل جدید انجام میدهد، گویا مدیرکل خطاب به این دوست می گوید، قصد جابجایی وی را دارد، وقتی رییس اداره به مدیرکل گزارشی از موفقیت هایش ارائه می دهد، مدیر مافوق با ژستی حق به جانب پاسخ می دهد: همه ی اینها درست! اما دولت عوض شده و حق تغییر زیر مجموعه را دارد...
اینکه یک دولت یا مسوول حق دارد زیرمجموعه ی خود را براساس چشم اندازی که ترسیم می کند بکارگیری نماید یک حق سازمانی و مدیریتی است..
 اشکال از آنجا آغاز می شود این تغییرات نه مبنای سیاسی دارند و نه نگرش تخصصی!
 تحزب ابتر و ناپایدار و فاقد آموزش حزبی
 باعث شده که گرایشات سیاسی به منافع فردی و ارادت ورزی تنزیل و تخصص ها از فن و دانش به عناوین و لقب و مدارک آنچنانی! سقوط  کند.
متاسفانه باید اذعان نمودبسیاری از
تحلیل گرایان کنونی هم به جای اینکه تحلیلی بر مبنای پژوهش و آمار و آینده پژوهی داشته باشند، نوشتار گاه و
بی گاهشان به مقضیات حال و هوای روحی و جسمی شان قابل ارزیابی است!
  هر چند مدیران دولتی ، باید منعکس کننده ی اراده ی سیاسی نگرش دولت مستقر باشند، اما در عمل شاهد آن هستیم به دلیل مماشات، کاستن مزاحمات، تمشیت ظاهری امور و نمایش حُسن نیت و ... به خصوص در دولت های وابسته به گرایش اصلاح طلبی، از افرادی استفاده می شود که نه تنها بی طرف نیستند بلکه بصورت بنیادی با دولت حاضر مخالف و به قولی می خواهند سر به تن دولت نباشد.
  باید اذعان داشت ، دولتها در نامتوازن و ناهماهنگ بودن مدیران، امکان موفقیت نداشته و چشم اندازی که در صدد بدست آوردن آن هستند سرابی بیش نیست ..
 مگر می شود پارو زنان یک قایق که هر کدام به طرفی پارو می زنند، آن قایق را به مقصود برسانند..
باج دهی مدیریتی در انتصابات سیاسی در طولانی مدت باعث واگذاری قدرت از درون و موجب یک دور باطل می گردد.
  مهمترین عامل موفقیت سازمان یا
دولت ها پذیرش چشم اندازی است که مدیریت کلان آنرا ترسیم،  و مورد پذیرش و مقبولیت زیر مجموعه قرار می گیرد..
 عناوینی از قبیل وفاق، تنوع دیدگاه در مدیریت، سهم مخالف و ... می شود این ناترازی!!!!