بی مدیریتی عامدانه

محمد خطیب: قلم هیچگاه از نوشتن خسته نمی شود، لیکن معتقدم صدایش از نوشتن درباره آلودگی هوا و تکراری شدن این موضوع و "بی تدبیری"و خلق "ناامیدی" برخی ها بلند و حتی حنجره اش زخمی شده است! این احساس قلم است، حال احساس نگارنده قلم به دست بماند!
با این مقدمه پرواضح، بی پرده می گویم اگر نبود زیر سبیلی رد شدن استانداردهاي لازم و فيلتراسيون بنزین و آلودگی‌هایش، صنايع مادر و در رأس آن نفت و نیشکر، صنايع كوچك، صنعت خودروسازی و كارخانجات آلومينيوم، مس و فولاد، پالايشگاه‌ها، دودكش‌ها، بخاري‌ها و همه صنايعي خالق مواد خطرناك اعم از ذرات معلق و افزودن گازهای گلخانه‌ای به هوا ، که مجموعش می شود «بی مدیریتی عامدانه»، ما مقوله ای بنام بیماری تنفسی خطرناک داشتیم!؟
از سوی دیگر، واقع گرایانه می پذیرم، در سال‌های اخير بحث محيط‌زيست در دنيا به طور جدي بررسي و دنبال مي‌شود و شاهدیم که آلودگی‌های دست بشر باعث سوراخ شدن لايه ازون شده است، ریز گرده‌ها ، توفان‌ها وگردبادها از طرفي و خشكي و تغييرات آب و هوا در نقاط مختلف جهان از طرف ديگر هر روز بيشتر از روز قبل باعث تخريب طبیعت و از بين رفتن اولین امکانی که هر انسانی به آن نیاز دارد، مي‌شود،اما باز هم با «مدیریت تدبیرگرانه» تا حدودی علاجی پیدا کرده است.
اين آلودگي صنعتي و زیست محیطی را به شرط دلسوزي برخی «مديران پریروز، بعضاً دیروز و غالباً امروزی» (!) و تا حدودی تدبیر گر و امیدافزا (!) مي‌توان با كمترين هزينه چاره‌سازي كرد.
چشمان‌مان را باز کنیم؛ كشور آلمان با حدود ۳۶۰هزار كيلومترمربع وسعت، حدود ۳۲ ميليون خودرو به‌علاوه كارخانجات صنعتي و فولادسازي و حدود ۸۲ ميليون جمعيت آلودگي هوا را به‌خوبی كنترل مي‌كند. كشور ما ايران نيز فارغ از بحث‌های سیاسی بايد همگام با ساير كشورهاي جهان به محيط زيست خود توجه بيشتري نشان دهد و آن را در اولويت خاص قرار دهد تا از آلودگي هواي شهرهاي بزرگ، ضايعات صنعتي، خانگي و مصرف بي‌رويه مواد شيميايي بدون عاقبت‌انديشي در كشاورزي و صنعت، تخريب جنگل‌ها و قطع درختان به بهانه‌هاي مختلف در گوشه و كنار شهرها كاسته شود.
دوستی می گفت: یک بار در بازدید از مرکز عهده دار ساخت عمده رادیاتورهای مسی در اطراف تهران شاهد بودم که گازهای خطرناک متصاعده بدون هیچ تدبیری هم به خورد کارگران بیچاره می‌رفت و هم در سطح وسیع‌تر به بیرون کارخانه و هوای تهران وارد می‌شد و وقتی از مسئولان امر سوال کردم که محیط زیست هیچ مانعی برای شما ایجاد نکرده، وی در کمال شجاعت گفت از دوستان خودمان‌اند! در حال حاضر مشکل ما محیط زیست نیست، تعدادی از کارگران اظهار ناراحتی کرده‌اند و گفته‌اند سیستم تهویه قدیمی کار نمی‌کند!
پس اگر خوب ببینیم و سپس امیدوارانه فکری کنیم و تدبیری اندیشیم! در اين صورت نه مردم خوزستان، تهران ، اراك و... دچار مشكل پراكندگي ذرات غبارآلوده اعم از ریزگرد‌ها و غبار فلزات سبک و سنگین مي‌شوند و نه در اطراف مس سرچشمه گوسفندان، حيوانات و انسان‌ها از آلودگي ذرات مس رنج مي‌برند و نه در اطراف كارخانجات فولادسازي و پتروشيمي مردم از گازهاي خفه كننده‌ و نه....!
طی سال‌های اخیر فقط شنیده‌ایم در شهر خوزستان، تهران، اراک و .... تعدادی از شهروندان جان خود را بر اثرآلودگي هوا از دست داده‌اند. آیا نباید فکری اساسی کرد!؟ مقداری تدبیر و مقداری امید.. تا که جمع شوند این ذرات و بعد شاید یکمی هوای سالم!