هادی شریفی
نویدنیوز - قصه، قصهی تلخی است اما به میزان تلخیاش حقیقت دارد و روز به روز زیر پوست جامعه در حال گسترش است. داستان قصه تخیلی نیست، گرچه دردناک است ولی هر روز اتفاق میافتد، سالیان زیادی است که داستان این قصه نقل مجالس و محافلمان است و در خلوتهایمان نیز در مورد افراد درگیر در آن صحبت میکنیم.
با شنیدن این موضوع، ذهن ما متوجه دبی میشود و دیسکوهایش، قصه، قصهی؛ زنان روسپی ایرانی و قاچاق دختران نگون بختی است که یا دم بخت اند و یا از بخت بد، نگون بخت شدهاند، زنانی از ایران که شبهای دبی و کشورهای حاشیه خلیج فارس با آنها غریبه نیستند. حراج و استثمار دختران ایرانی در دیسکو و کازینو های کشورهای حاشیه خلیج فارس و ترکیه دیگر موضوع قابل انکاری نیست .
سالهاست گفته میشود که از زنان و دختران ایرانی در کشورهای حاشیه خلیج فارس مانند امارات یا کشورهای ترکیه، آذربایجان و اخیراً کردستان و اربیل عراق به عنوان کارگر جنسی استفاده میشود. مسئولین همواره در سالیان اخیر تکذیب کرده اند، چند سال پیش که موضوع قاچاق دختران ایرانی هنوز گسترده نشده بود، رسانهها هشدار دادند اما؛ سید عظیم حسینی، مدیرکل مبارزه با مفاسد اجتماعی نیروی انتظامی آن زمان در جمع خبرنگاران حاضر شد و گفت: «هدف از انتشار این خبر سیاه نمایی جامعه ایرانی و سوءاستفاده بوده است.» او این را هم گفت که «انتشار این خبر از سوی برخی مطبوعات و رسانههای خارجی به باورهای مردم لطمه زده است»
گسترش این موضوع باعث شد کار از تکذیب بگذرد، برای نخستین بار آذر ماه سال گذشته بود که مدیران ناجا قاچاق دختران ایرانی به کشورهای عربی را تایید کردند. سردار علی صادقی، رییس پلیس مهاجرت و گذرنامه نیروی انتظامی درباره پدیده قاچاق دختران ایرانی به کشورهای عربی گفت: این موضوع را نفی نمیکنیم، اما عدد آن قابلتوجه نیست. اسماعيل احمدی مقدم، فرمانده نيروی انتظامی کل کشور نيز گفته که مقصد اصلی قاچاق انسان از ايران، استراليا، کانادا و کشورهای اروپايی است اما اين افراد هنگام خروج از کشور به صورت قانونی خارج شده و از طريق کشور ثالث به صورت غيرقانونی وارد کشور مقصد میشوند.
دختران ایرانی و قاچاق آنها از طرفی به کسب و کاری برای عده ای تبدیل شده و از طرف دیگر وسیله ای برای عیش و نوش هوسرانانی دیگر، این دختران اما؛ خیلی زود کارکرد خود را از دست میدهند، اگر جنازهشان به کشور بر نگردد یا به باندهای قاچاق مواد مخدر فروخته نشوند، همچون کالایی در دست اربابان دست به دست میشوند و در نهایت به مانند آشغالی در خیابان رها میگردند. گذشته از تعداد این زنان که نه ایران زیر بار تعدادشان میرود نه امارات، بازار بزرگ این زنان ایرانی در دبی، برای بسیاری در منطقه غیر قابل کتمان است
متأسفانه در سالهای اخیر اخبار ناگواری از قاچاق دختران ایرانی به کشور پاکستان و کشورهای حاشیه خلیج گزارش میشود. به طور نمونه، روزنامه مشرق چاپ بلوچستان پاکستان در این باره میآورد: در هر ماه 45 دختر کم سن ایرانی، به پاکستان قاچاق میشوند که از آنها برای فساد اخلاقی استفاده میشود. آنان در کراچی به فروش میرسند. در قاچاق این دختران، گروه بزرگی دست دارند که پس از اغفال دختران ایرانی، آنها را به فروش میرسانند. اکنون خرید و فروش دختران ایرانی در کراچی به اوج خود رسیده است. (فصلنامه کتاب زنان، شماره 19 )
خرداد ماه سال 83 نیز رسانهها با انتشار گزارشی از انتقال ماهانه ۳ تا ۵ جسد دختران ایرانی به کشور و نیز از برگزاری حراج دختران ایرانی در امارات خبر داده بود. در همان زمان، میزگردی با موضوع «قاچاق انسان» برگزار شد. در آن نشست، یک خلبان ایرانی که در خطوط هوایی امارات متحده کار میکرد، اعلام کرده بود به طور متوسط ده تا پانزده دختر، هر روز از طریق نه پرواز منظم و بیست پرواز غیر منظم از ایران به دبی فرستاده میشوند.
صفحات حوادث روزنامه و رسانه های خبری را که نگاهی بیندازیم جملاتی مانند: جزئیات انهدام مخوفترین باند قاچاق انسان در ایران، جزئيات شناسايي و دستگيري باند قاچاق دختران خارجي در ايران، اعتراف چهار متهم در لندن به قاچاق دختران ایرانی به بریتانیا، جزئیات تازه از دستگیری باند قاچاق زنان و دختران؛ جلوی چشمانمان رژه میروند.
شهریورماه سال89 رسانهها با انتشار گزارشی از بازداشت چهار تن از اعضای یک گروه که به قاچاق دختران کم سن و باکره از ایران، انگلیس و اروپای شرقی میپرداختند، خبر دادند. سربازرس ریچارد مارتین، رئیس بخش قاچاق انسان و جرایم سازماندهی شده بریتانیا، در این باره میگوید: «این که متهمان عملاً اقدام به فروش بکارت دخترانی حتی ۱۳ ساله به قیمت ۱۵۰ هزار پوند (۲۳۱٬۳۰۰ دلار) میکردند مسئلهای غمانگیز و دلخراش است».
در ایران شناسایی، ترغیب و فریب دختران اغلب از طریق میدانهای شهر، آرایشگاههای زنانه، دادگاههای خانواده، آژانسهای مسافرتی، شرکتهای فیلمبرداری یا مراکزی مانند پارکها و محافل جمعی صورت میگیرد. البته طبق آمار 38 درصد دختران ایرانی از طریق آگهیهای استخدام خاص و جذاب در دام باندهای انسانی میافتند.
دکتر مجید ابهری آسیب شناس و متخصص علوم رفتاری اعتقاد دارد قاچاق دختران در ابعاد کوچکی انجام میشود و این روزها اینگونه دختران به خواست و اراده خود برای بهره کشی جنسی از کشور خارج میشوند؛ ابهری میگوید: نمیتوان معنای قاچاق را به دخترانی که این روزها به صورت قانونی و به خواست و اراده خودشان برای فساد خارج میشوند را داد. اینها اکنون پاسپورت میگیرند و خیلی قانونی از کشور خارج میشوند و در کشورهایی مانند دوبی و ترکیه به کارگری جنسی میپردازند.
این پژوهشگر افزود: بردگی یا کارگری جنسی، در سالهای اخیر رو به افزایش بوده است. با توجه به اینکه تجارت زن و کارگری جنسی یکی از سه مشاغل پردرآمد بعد از تجارت اسلحه و ماد مخدر است، متأسفانه امروز مشاهده میشود بعضی از دختران و بیوه های جوان با وعده های گوناگون به استخدام برخی شرکتها در میآیند این شرکتها دفاتری در کشورهای حاشیه خلیج فارس و ترکیه دارند و با وعده کار دختران را به کشورهای دیگر میفرستند اما در آن کشورها از آنها به عنوان کارگران جنسی استفاده میکنند.
ابهری اعتقاد دارد: این دختران چون به مقصد رسیده و راه برگشتی ندارند به راه شوم خود ادامه میدهند و جذب باندهای خودفروشی و قاچاق میشوند. اغلب در هتل ها و خانه های فساد کشورهای حاشیه خلیج فارس و ترکیه اینگونه دختران مشاهده میشوند. ممکن است در برخی استانهای مرزی پدیده قاچاق دختران وجود دارد ولی دیگر برخی دختران با اختیار خود به این کشورها سفر میکنند که متأسفانه این پدیده، یعنی کارگری جنسی افزایش پیدا کرده است.
ابهری با بیان اینکه این جوانان فکر میکنند با خروج از کشور تمام مشکلاتشان حل میشود گفت : این دختران بعد از دستگیری با وضعی بسیار دردناک به کشور عودت داده میشوند که بیشتر آنها حامل بیماریهای جنسی مانند ایدز هستند، این جوانان فکر میکنند که با خروج از کشور تمام مشکلاتشان حل میشود در صورتی که بعد از شکست با کوله باری از مشکلات بر میگردند و به مشکلات کشور میافزایند. مشکلات فرهنگی، زیادهخواهی عدم اطلاع رسانی و آگاهی سازی جوانان از دلایل افزایش پدیده مهاجرت سیاه کارگران جنسی است.