شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۲۲۹۵۱
تاریخ انتشار: ۲۲ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۹:۰۷
حمید سالم پور

در چند روز اخیر پدیده گرد و خاک شرایط بسیار سختی را بر خوزستان و هم استانی ها حاکم کرده است گرد و خاکی که در برخی شهرها به 66 بار بیش از حد معمول رسیده است .
این پدیده شوم – که البته برای ما خوزستانی ها تازگی ندارد – نفس مردم را به شماره در آورده و متأسفانه اراده ای محکم و قاطع برای خاتمه دادن به این وضعیت و این مهمان ناخوانده چندین و چند ساله دیده نمی شود هر چند شاهد جلسات کم رنگی بوده ایم ولی همگی اذعان دارند که این مشکل با حرف و جلسه برطرف نمی شود و عزم ملی می طلبد تا عملاً راهکارهای مناسب به مرحله اجرا گذاشته شود که امیدواریم ان شاء الله شاهد آن باشیم .
اما متأسفانه باید اذعان کرد همه هم و غم متولیان امور در حد حرف بوده است و مشاهده نشده است که اشکی در رثای این مصیبت از چشم مسؤولی جاری شده یا حداقل اقدام قابل قبول و ملموسی رؤیت شده باشد .
نمی دانم شاید زنان و مردان خوزستانی – که در ایثار و فداکاری شهره هستند و خیل فراوان ایثارگران و جانبازان و آزادگان و خانواده های شهید و 8 سال مقاومت شهرهای استان ، گواه بر غیرت و مردانگی خوزستانی ها است - گناهی و یا جنایتی نابخشودنی مرتکب شده اند که استحقاق کمک نیستند و باید تاوان پس بدهند ؟! اما سؤال این است که در آنصورت کودکانشان چه گناهی مرتکب شده اند ؟ چرا باید اطفال معصوم ، در سالهای آینده تاوان بی تدبیری برخی از مسؤولین ناتوان را بدهند و با انواع بیماریها دست به گریبان باشند؟
بسیاری از خوزستانی ها و قلم به دستان در سالهای گذشته کوتاه آمدند و چیزی نگفتند با این امید که متولیان و دولتمردان با تلاش و تدبیر به وظیفه خود عمل کرده و با مدیریت شایسته مشکل را برطرف می کنند اما متأسفانه دیدیم که این تصور باطلی بوده است . الآن کار به جایی رسیده است که گرد و خاک به اندرون خانه ها نفوذ پیدا کرده است . در این روزها خوزستانی ها باید حیاط منازل خود را ۲ بار در روز بشویند و وسایل اتاقها را تمیز کنند تا شاید از تبعات مخرب خاک نشسته بر ظروف غذایی در امان باشند .
به راستی چرا هیچ وعده ای از مسؤولی مبنی بر تخفیف قبض آب با توجه به این پدیده شومی که دامن گیر خوزستانی ها شده است نمی شنویم ؟ و آیا این عدالت است که مالیات و عوارض مردم خوزستان را با وجود این پدیده خطرناک و گرمای سوزان تابستان و دیگر مشکلات استان از قبیل فقر و بیکاری بسیاری از جوانان ، همانند دیگر استانهای خوش آب وهوا محاسبه شود ؟
آیا دولت بودجه ای برای تهیه و تدارک ماسک استاندارد و شیر رایگان مشخص کرده است ؟ و اگر اینچنین است آیا این امکانات را در اختیار چه تعداد از شهروندان قرار داده است ؟ آیا آمبولانس ها و مراکز درمانی سیار در سطح شهر مستقر شده اند ؟ آیا بیمارستانها به صورت رایگان به شهروندان خدمات می دهند ؟
از همه سؤال نمی کنم ؛ مخاطب پرسش من مسؤولان منصف هستند ؛ اگر اینچنین وضعیتی در " استانهای از ما بهتران " مانند تهران و اصفهان و... که عمدتاً با بودجه نفت خوزستان اداره می شوند فقط و فقط برای یک دوره زمانی کوتاه پیش می آمد باز هم متولیان تهران نشین عکس العمل خاص و قابل قبول از خود نشان نمی دادند ؟
یادمان نرفته است چندی پیش برای حادثه تلخی که برای تعداد اندکی از هم وطنان اصفهانی -اسیدپاشی- حادث شد دولت اقدامات مناسبی را از خود نشان داد اما آیا این گرد و خاکی که تبعات سوء و ویرانگر آن در آینده نه چندان دور نمایان می شود و چند میلیون نفر را با مشکل مواجه نموده است حادثه تلختری به شمار نمی آید ؟
امروز ۲۱ بهمن است و گرد و خاک ، خوزستان را بطور کامل در نوردیده و هم استانی ها را به ستوه آورده است و خاک چند سانت بر خودروهای پارک شده نشسته و تردد در خیابان ها به حداقل ممکن رسیده و کسی را نمی توان یافت که دهان و بینی خود را با دست نگرفته یا با پارچه یا دستمالی مانع ورود گرد و خاک به دهان و بینی خود نشده باشد. اما از شگفتی های روزگار این است که در اخبار شبکه سراسری تلویزیون چیزی از این واقعه - حتی برای فقط یک ثانیه - نشنیدیم و این را می توان یکی از طنزهای تلخ روزگار دانست . جالب تر این است که شبکه خوزستان هم ابتدا متعرض این موضوع نشد و در اخبار آخر شب یادش آمد که باید به موضوع ورود پیدا کرد.
اگر نفت و دیگر منابع خوزستان متعلق به همه ایران است که هست ، پس گرد و خاک خوزستان نیز مربوط به تمام ایران است که باید متولیان برای این مشکل فکری کنند.
و از هواشناسی نیز تعجب می کنیم که آیا با وجود تکنولوژی مدرن این پدیده را نمی تواند پیش بینی کند ؟ چرا دانش آموزان به مدرسه می روند و اواسط تایم تعطیل می شوند ؟ آیا این کودکان از رفت و آمد در این جو نامناسب آسیب نمی بینند ؟ چه کسی باید پاسخگوی به خطر افتادن سلامت این کودکان و دیگر هم استانی ها باشد ؟
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار