شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۲۳۵۵۶
تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۸:۳۸
 این روزها «سپیده ه» عضو شورای مرکزی کانون آینده نگری،‌ در غم از دست دادن برادرزادة 4 ساله اش، زنده یاد «آمین» داغدار است. داستان مرگ دلخراش آمین کوچولو به دست مادر معتادش که با آرزوی لاغری، شیشه مصرف می کرد،‌ سخت تأثربار است.

 ه در این باره به آژانس خبری آینده نگر گزارش داد که: پدر و مادر آمین چند سال پیش از هم جدا شده بودند. آنها دارای دو فرزند پسر بودند که یکی از آنها (کامین) نزد پدرش در ترکیه، و دومی آمین، نزد مادربزرگ خود در اصفهان نگهداری می شدند. به دلیل بیماری و عمل جراحی مادر بزرگ در بیمارستان، آمین را موقتا نزد مادرش که ساکن بوشهر بود می فرستند. اما شوربختانه؛ این زن ‌شیشه‌ای به مدت ۲ هفته کودک ۴ ساله‌اش را با استفاده از فندک اتمی شکنجه می‌کرد، که سرانجام باعث مرگ او شد.

 شامگاه جمعه، این زن 29 ساله پیکر بی جان کودک را به بیمارستان می برد و درخواست کمک می کند. معاینات اولیه نشان می دهد که او پیش از رسیدن به بیمارستان جانش را از دست داده است. وجود آثار سوختگي متعدد روي بدن و كف پاي كودك خبر از جنايتي هولناك مي‌داد و ماجرا به پليس گزارش شد و زن، اکنون در بازداشت بسر می برد. در معاینات مشخص می شود که آمین کوچولو بخاطر این سوختگی ها، دچار عفونت خون و کبد شده و در اثر همین درد درگذشته است. 

داستان آمین، داستان تکراری جنایات ناشی از اعتیاد و قربانی شدن کودکان بیگناه در این سرزمین و سراسر دنیاست. اعتیاد، از میان برنده عقل و عاطفه و احساس، و ویران کننده بنیانهای جامعه است. سپیده هدایت نیا در این باره می گوید: دولت باید با اعتیاد و قاچاقچیان و فروشندگان مواد مخدر، برخورد قاطع کند. و NGOها با کارگاههای آموزشی و فرهنگسازی های خود، از گسترش روزافزون این معضل در جامعه پیشگیری کنند.

 پس از درگذشت آرمین ناصح جوان و عزیزمان در 17 فروردین امسال (1393)، این حادثه هولناک، زخمی دیگر بر پیکره خانواده بزرگ آینده نگر بود. امسال اعضای شورای مرکزی کانون، در سوگ این دو یاس پرپر، سفره هفت سین نمی گذارند و نوروز را جشن نمی گیرند و برای شادی روح آن دو عزیز از دست رفته، دعا می کنند. و صد البته اینگونه رویدادها، انگیزه این جمع را برای مقابله مؤثر با معضلاتی چون اعتیاد و کودک آزاری، صدچندان می کند.

آژانس خبری کانون آینده نگری ایران
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار